|
ADALET VE ASALET
ÖMER ÖCAL
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
II
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
III
TAKDİM
Her daim beni takdir eden Ömer Öcal ve şiirinin tak-
dimi beni onurlandırır.
Siyaset ekonomi ve dış ilişkilerle olan sürekli
program ve propagandalar seçmen olsa da, olmasa da,
herkesi teyakkuzda tutmaktadır. Öyle ki; vaktinde yemek ve
uykulara bile el koymuş gibidir. Siyaseti ve ona bağlı bütün
konuları, vatandaşın başından aşağıya giydiriyorlar.
Televizyon, gazete, tiyatro, sosyal medya, reklam
panolarıyla göz, kulak, ağız organlarını öyle bir işgal
ediyorlar ki, düşünme, sanat, yazarlık, kütüphane akla bile
gelmiyor. Siyaset işgal ordusu gibi sürekli ve artan bir
dozda basınç uygulamaktadır. Sanat adeta siyasetin arka
fonu olacak kertede reklamın konusu olmaktadır.
Diğer bir konu televizyonlarda, gazetelerde tiyatro ve
sinemada edep çizgisine dikkat edilir, türkçenin gerekleri
diksiyon da dahil olmak üzere kamuoyuna sunulurdu.
Şimdilerde ise, külhanbeyi, mafya ağzı ile cinsellik kokulu
küfürlerden örülü duruma indirgenmiştir. Sosyal medya ise
ayrı bir fenomen. Emoji dili kısaltmalarla meram
anlatmanın yanında hiyogrolifi kıskandıran resimlerle
fotoğraflarla küfürler yapılır hale geldi.
Bu kötü ortam elbette sürdürülebilir değildir. Güzel
ve sevimli ve/de aşkın eserler gelecektir. Vardır, olanlar da
ortamı belirler hale gelecektir umudundayız.
Kaç zamandır şiire alan bırakmayan bir söylem var.
Şiirin değer kaybından söz ediyorlar. Okunmadığından
yayınlanmadığı, kitaplaşmadığı ileri sürülmektedir. Bu sav
odasındaki fili göremeyenlere göredir. Oysa bu bir
yanılsamadır. Düpedüz kapitalistik çürümüşlüğün dışa
vurumu bir anlayıştır. Çünkü değerler ticari değildir.
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
IV
Sosyaldir. Şiir bir şuur olarak halk içinde yaşar. Onu yok
saymak yok sayanın yoksulluğudur. Sosyal medyada
yayınlanan videoların çoğu şiir veya öykünmesidir. O
nedenle üslup sahibi herkes, konuşma ve hitabet
sanatlarının tümü şiire yaslanır. İnsan insan oldukça dili
olacaktır. Dil oldukça düşünce olacaktır. Kısaca insan ve
toplum ahengi şiir bağlacında kümelenecektir. Çünkü
“ifade” dediğimiz söz sanatı, felsefesi ve mantığın zarfında,
bilginin ve bilgenin mazrufluğunda yaşayacaktır.
Nassim N. Taleb’in günümüze kadar olan değer
teori- sini yeniden yorumlayarak, buzul çağından bu yana
olayların “Siyah Kuğu(1
) dinamikleri yüzünden, doğru
okunamamıştır. Zafer umanların yenilgileri, kazanç
umanların zararları, başarı umanların, kayıplarını
anlamamız için, “Siyah Kuğu”nun yani; olasılıksız,
önemsiz, gözardı edilebilir olanın ve hatta ihtimaliyet
hesaplarında gözüktüğü halde (ihmal edilebilir) sayılanın,
ortaya çıkmasıyla, gözüaçık körlüklerin hak ettiklerini
önlerine hatta avuçlarına koymasını anlayabileceğiz.
Bu kısa girişi Ömer Öcal’ın şiirine takdim için
sayarsanız sevinirim. Zira Ömer Öcal (1931-2016) yılları
arasında yaşamış hukukçularımızdan biridir. 1982 yılında
İstanbul/Bakırköy adliyesine yapılan tayin ile, İstanbul’a
yerleşmiş, emeklilik sonrası 1995 de burada kalmıştır. 1949
yılında başlayan şiir ve yazı serüveni O’nu kitap kurdu
yapmış, sözlük ve yenileşmeler ufkunu açmıştır. Yaşadığı
yıllarda kullandığı dil, sade olmasına karşın bugün, o
sözcüklerin daha yeni türevleriyle değiştiğini görüyoruz.
Bugün özellikle de, yimibirinci yüzyıl içerisinde dil
incelemeleri öylesine artmış ve kantite olarak büyümüştür.
1 Nessim Nicholos Taleb, Siyah Kuğu, Varlık Yayınları, çev: Nazan
Arıbaş, İstanbul - 2020
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
V
Söze dayalı sanat uygulayıcılarının ve yeni ek ve kök
türemeleriyle her şey anlatabilme sınırları içine girmiştir.
Öncelikle terimlerin karşılıkları Arapça, Farsça ve
batı dillerine karşılık gelen, Türkçe söz yapısı, neredeyse
yenilenmekte ve herkesin anlayabildiği bir düzlemde
kalmaktadır. Bu nedenle cumhuriyetin ilk yıllarındaki
Alfabe değişikliği ile birlikte dil değişiminin birlikte olması,
okur yazarı az olan bir dönemi zora sokmuş, hatta onları
küstürmüştür. Burada oluşan muhalefet uzun yıllar sürüp
gitti. Sonunda taşlar yerine oturmaya başladı. Bu berzahta
Ömer Öcal ve benzeri sanat- çıların katkıları büyüktür.
Elbette dilde devrim içerisinde çok zıtlıkları taşır, lakin
niyet önemlidir. Sabır ve çalışmak gerektir. İyi eserler
çıktıkça her şey aydınlanacaktır elbette.
Knut Hamsun Pan(2
) romanındaki bir paragrafı
buraya almak istiyorum. Zira Ömer Öcal benim için çok
değerlidir. Olmamda, oluşmamda, olgunlaşmamda örneğim
ve öğretmenim O idi. Az konuşan, az yiyen, düşünen haliyle
prototip olmuştu bana. Sanki ressam değil, sanki şair değil,
sanki savcı değilmiş. Tevazu içinde sessiz her şeyin güzel
örneği O idi hep. İktisadı, hukuku, yaşamayı, tıbbı ve sağlığı
O’ndan ödünç almıştım. Ben ve çevremde O hep
önümüzdeydi. Sabah güneşimiz O, akşam çobanyıldızımız
O, gece kutup yıldızımız O idi, bize yönümüzü gösterip
anlamamızı sağlayan O idi.
“Külübemin önünde az ilerde bir taş vardı; yüksek bir
kaya parçası. Bu taşta hep benim iyiliğimi isteyen bir hal
göze çarpıyordu; yürüyüşlerimden dönüşte bu taş bana
bakıyordu sanki. Sabahın şafağında kulübeden çıkınca bu
taşın yanından geçiyor bundan hoşlanıyordum; içimde
2 Knut Hamsun, Pan, Bilgi Yayınevi, çev, Behçet Necatigil, Ankara -
1967
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
VI
orada dönüşümü bekleyecek, iyi bir dost bıraktığım kanısı
uyanıyordu”.
Ömer Öcal hep iyilik duygusu uyandıran bir
güzellikti.
Ömer Öcal’ın dili, duru dingin bir şehir gibi, bir
orman gibi güzeldir, dilberdir, biraz merak, biraz acı, biraz
tedirgindir. Lakin kucaklaşınca ana kucağı, sevgili sinesi
gibidir Öcal’ın şiiri. Onda Türkün otağına, dinine, ruhsal
yapısına adeta dokunulur. O denli nesneldir Öcal’ın şiiri.
Onu takdim edebilirim ancak takdir bizim işimiz değildir. O
zamana ait sosyal bir durum almadır. Biz Ömer Öcal’a
rehberlik ediyo- ruz. Girişte konu edilen Taleb’in “Siyah
Kuğu”sundan haber sunmakla Ömer Öcal’ı Türk şiirinin
varlığına tanık olduğumuzu burada onurluca belirtebiliriz.
N. N. Taleb’i ciddiye almalıyız. Şiir yayınlarını
kitap- laştırmamaya ve kitap raflarından kovalayanlara
kendi geleceklerini yabancılaştırma, yozlaştırma ve
umutsuzluk aşılayarak; çıkarcı, yaygaracı ve koynuna
konuşan, korkak kuşaklara meydan açıyor olduklarını,
burada net olarak söyleyebiliriz.
Yunus Emre’ye Molla Kasım ne yapabildi, Mevlana
Celaleddin’e Cengiz orduları ne yapabildi. Türkiye Nazım
Hikmet’e bağrını gönlünü nasıl açtıysa aynı yürek Necip
Fazıl’ı da bağrına bastı. Cezayı ister siyasi mekanizma
ve/ya isterse bazı sınıf ve zümreler istemiş olsun. Onları
devleştir-mekten öteye geçememişlerdir.
Şiirin ve şairin yolunu tıkamak kimin haddine. Çünkü
şiir kütüphanenin el kitabı, alfabesi ve sözlüğüdür. Gören
göz, konuşan ağız, duyan kulak, hisseden yürek şiirden
beslenerek organlık görevini yaparlar. Organların
mahrumiyetini sağlayanlar çöp kutusu görevi yapacaklardır.
Yaşasın sanat
Yaşasın şiir.
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
VII
Ömer Öcal’ın ruhu şâd olsun. Geciktiğimiz için
üzgünüz. Özrümüzün kabulünü okuyucuya bırakmak bir
nebze vebalimizi azaltır düşüncesindeyim.(3
)
Mustafa Özer
4. Levent/İSTANBUL
15.11.2024
(
3
) Ömer Öcal (1931-2016) Şair ve Yazar
Eserlerini peyderpey yayınlayacağız. İki kitap olarak planlanan şiir-
lerini, “Türkiyenin Kültür Yansımaları” adıyla derleme bütünlüğü
içerisinde yayınlanması planlandı. Yayınlar dijital olarak oluşturulacak,
ve yayım adresi daha sonra açıklanacaktır.
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
VIII
İçindekiler
TAKDİM .......................................................................... III
LA İLAHE İLLALLAH .................................................... 1
FELAKETİM SEVİNCE DÖNMEDEN ........................... 3
DENEME........................................................................... 4
MEKTUP........................................................................... 5
AĞLAMA.......................................................................... 6
BESTE ............................................................................... 7
ŞARKI ............................................................................... 8
YETERDİ .......................................................................... 9
SEVGİM .......................................................................... 10
BEKLETME .................................................................... 11
BİLDİM ........................................................................... 12
UYANMAK..................................................................... 14
AYRILIK ŞARKISI......................................................... 16
YETER............................................................................. 17
ERMİŞ GİBİ.................................................................... 18
KABUL EYLE................................................................. 18
BENDEN ÖTESİ............................................................. 18
SEN BİLİRSİN................................................................ 19
GÜZELSİN...................................................................... 21
NE ÇIKAR....................................................................... 23
BAHAR GELSENE......................................................... 24
BÖYLE SEVDİĞİME GÜLECEK MİSİN ..................... 25
MEKTUP......................................................................... 26
SENİ SEVDİM ................................................................ 27
KAR................................................................................. 28
TAŞ.................................................................................. 29
HATIRA .......................................................................... 30
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
IX
SEVDA İMİŞ................................................................... 30
ODAM SADECE ODA ................................................... 31
NOKTALAMA................................................................ 32
GÖKTE............................................................................ 32
YILDIZ............................................................................ 32
GİDER ............................................................................. 33
O KIZ............................................................................... 34
GÜLEN RESMİN............................................................ 34
BAYRAM........................................................................ 35
HER ZAMAN.................................................................. 35
HOŞ MISRALAR............................................................ 35
FARKINDA MISIN......................................................... 36
GÜZEL ............................................................................ 37
MEVLANA’DAN İLHAMLA ........................................ 38
YALAN DÜNYA ............................................................ 41
SAADET.......................................................................... 41
BİZİM İLLER.................................................................. 42
BİZİM İLDE BAHAR..................................................... 43
BELLİ DEĞİL ................................................................. 44
YANLIŞ ADIM ............................................................... 45
HEP SEN OLDUN .......................................................... 47
AYRILIK......................................................................... 48
ÖLÜ ................................................................................. 48
BEN – SİZ ....................................................................... 49
BEKLEMEK – HÜZÜN.................................................. 50
VARSA............................................................................ 51
BU DA GEÇER............................................................... 52
ANLA .............................................................................. 52
MANİLER ....................................................................... 53
DOĞRUSU BU................................................................ 55
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
X
HİÇ................................................................................... 55
EVSA............................................................................... 56
AĞIT................................................................................ 58
ANLA BENİ.................................................................... 58
YİV .................................................................................. 58
SERENAT ....................................................................... 59
BABAM........................................................................... 60
KÜRE ŞİİRİ..................................................................... 61
GÜLÜŞ ............................................................................ 62
KIRIK TESTİ................................................................... 62
MASAL ........................................................................... 63
KÜÇÜCÜK AŞK İMİŞ BU SENDEKİ NAZ NİYAZ .... 64
KARANFİLİM ................................................................ 65
MATRAK ........................................................................ 65
HERKES AKLINI BEĞENİR......................................... 66
GÜNEŞ VAR VADİMDE............................................... 67
O DA MI ADAM............................................................. 68
OLMAYINCA I............................................................... 70
OLMAYINCA II ............................................................. 72
HAYAL ........................................................................... 73
SEVİYORUM.................................................................. 74
SEVMİYORUM .............................................................. 75
NOKTALAMA................................................................ 75
VAR................................................................................. 76
KIRIK ÇEMBER............................................................. 78
ŞÖYLE BÖYLE .............................................................. 79
ACISIZLARA.................................................................. 79
MENEKŞEM................................................................... 80
TANRI ............................................................................. 81
ATEŞİ TUT ..................................................................... 82
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XI
ELLERİMİ AL................................................................. 83
YETER............................................................................. 84
SEYRANGAH................................................................. 85
SEVERİM........................................................................ 87
MEVLANA’dan İLHAMLAR ........................................ 89
AKTÖR VE HAYAT ...................................................... 94
DENİZİ SEVERİM.......................................................... 96
ELİMİZ ALTINDA ......................................................... 96
ÜSLUB-İ BEYAN HALİLE İNSAN .............................. 97
BAHÇE’DE BAHAR ...................................................... 97
HÜRRİYET ..................................................................... 98
ERKENCİ ........................................................................ 99
GÖZYAŞI........................................................................ 99
GÜZEL HAVALAR...................................................... 100
SABAH GEZİNTİSİ...................................................... 101
CEYHAN’A................................................................... 102
YALNIZLIK BELASI................................................... 103
BİLİNEN ŞEY............................................................... 104
HAKİKAT ..................................................................... 104
YÂRİN HAYALİ........................................................... 105
AŞK ............................................................................... 106
BİR KADIN GÜLÜŞÜ.................................................. 107
SAKİN DENİZ .............................................................. 108
SİZİ DÜŞÜNÜYORUM................................................ 109
EVLİLİK HALİ ............................................................. 112
GÖRÜNÜM................................................................... 113
NOKTALAMALAR...................................................... 114
MEST OLMAK ............................................................. 115
BABA ............................................................................ 115
DUA............................................................................... 116
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XII
GÖNÜL GÖZÜ ............................................................. 117
AVARE.......................................................................... 117
SERSERİ ....................................................................... 117
ARZU............................................................................. 118
CEMİYET...................................................................... 118
ÖLÜMÜ GÖR ............................................................... 119
OK VE ZAMAN............................................................ 119
BABAMA...................................................................... 120
SEYİR............................................................................ 121
ÖZLEM.......................................................................... 121
YAĞMUR...................................................................... 122
BAHARDA.................................................................... 123
STOP LAMBASI........................................................... 123
KODES .......................................................................... 124
BASİT DÜŞÜN ............................................................. 124
İÇ SIKINTISI................................................................. 125
HAK VE AKIL.............................................................. 126
İSTEMEK ...................................................................... 126
GİBİ ............................................................................... 126
KÖTÜ HATIRA ............................................................ 127
İLKBAHAR NE KADAR GÜZEL ............................... 127
YA ÇOCUKLAR........................................................... 128
SÖZ................................................................................ 129
ANTOLOJİ .................................................................... 129
DALET .......................................................................... 129
KARIŞIKLIK................................................................. 130
DİL AĞRISI................................................................... 130
MAYMUNCUK ............................................................ 130
SIRALAMA................................................................... 130
VAKİT KAYBI ............................................................. 131
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XIII
USTA............................................................................. 131
KAİNAT VE DEĞER.................................................... 131
ÜMİT KAPISI ............................................................... 132
BEN ............................................................................... 133
AŞIK OLUNCA............................................................. 135
HASSAS VEZİN ........................................................... 135
NOKTALAMA.............................................................. 135
BİR HASRET DOLDU İÇİME..................................... 136
ÖLÜMSÜZ ÖLÜM ....................................................... 138
SEVGİLİ CEYHAN ...................................................... 139
MİRAS........................................................................... 140
İNAN ............................................................................. 141
BEN KİMİM.................................................................. 141
NOKTALAMA.............................................................. 141
DEDİLER ...................................................................... 142
SIKINTILI HAL............................................................ 143
SAVAŞ UÇAĞI............................................................. 144
SALI............................................................................... 144
SOĞAN EKMEK........................................................... 145
TALİH ........................................................................... 145
ÜMİT ............................................................................. 145
YAŞAMAK ................................................................... 146
ÇOCUK ......................................................................... 146
YANLIŞI ARAMAK..................................................... 146
ALLAH.......................................................................... 147
ALIŞKANLIK ............................................................... 147
İMZA ............................................................................. 147
YAZIK........................................................................... 147
BOĞULMAK ................................................................ 148
İYİ- KÖTÜ..................................................................... 148
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XIV
NOKTALAMALAR...................................................... 149
ZOR OLAN ................................................................... 150
EVİN KEYFİ ................................................................. 150
GÖZYAŞI...................................................................... 150
HAYIFLANMA............................................................. 150
KAYIP ÜSTÜNE........................................................... 151
ÇIRPINMAK................................................................. 151
SEVDA .......................................................................... 152
İZİN ............................................................................... 153
HAKİKAT ..................................................................... 153
BORÇ............................................................................. 153
GENÇ AVUKATIN RÜYASI....................................... 153
MESUT OLMAK .......................................................... 154
ADEMLİK..................................................................... 154
YAŞAMAK ................................................................... 154
KRAL............................................................................. 155
SEVMEK....................................................................... 155
KURTULUŞ YOLU ...................................................... 156
DÜŞÜNCELERİM İNTİBALARIM............................. 157
GARİBİN ÖLÜSÜ......................................................... 159
BELEŞ SİRKE............................................................... 159
GÖRECE ....................................................................... 159
YARANMAK................................................................ 160
DÜŞÜNMEK................................................................. 160
DE.................................................................................. 161
FATMA’YA .................................................................. 162
ALDANMA................................................................... 163
HİCİV ............................................................................ 163
NE BENİ BENDEN ALAN SEVGİLİ VAR................. 164
TEK KİŞİLİK BAYRAM.............................................. 165
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XV
MEŞREP........................................................................ 166
DİL BELASI.................................................................. 166
MUTLU GÜN................................................................ 166
HİCİV ............................................................................ 167
RENK............................................................................. 167
DEVLETLİLER............................................................. 167
MÜTEARİFE................................................................. 168
MAARİF........................................................................ 168
SİYASET....................................................................... 168
KAR............................................................................... 168
HAYATA DAİR............................................................ 169
BİR BAŞKA AÇIDAN.................................................. 170
NOKTALAMALAR...................................................... 171
BİR HAVA Kİ............................................................... 172
SABAHIN ALACA KARANLIĞINDA ....................... 172
ÇİÇERON’A.................................................................. 173
BEN ............................................................................... 173
EKSİKLİK..................................................................... 173
SINIR............................................................................. 173
SESSİZ SAVAŞ............................................................. 174
HAYVANLIK................................................................ 175
ARZUHAL .................................................................... 176
TEFESSÜH.................................................................... 179
GARCİA’YA MEKTUP................................................ 179
EMİRGAN’DA DANS.................................................. 179
HAK............................................................................... 180
GURBET YOLLARI..................................................... 180
GARİP ........................................................................... 180
TEKLİK......................................................................... 181
AKŞAMI GÖREN SABAH .......................................... 181
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XVI
TEDİRGİN..................................................................... 181
AĞLATAN GÜLDÜREN DÜŞÜNDÜREN................. 182
İŞSİZLİK ....................................................................... 183
UYAN............................................................................ 183
NEYLER........................................................................ 183
GECE KATİBİ............................................................... 184
NOKTALMA................................................................. 185
ÖLÜM............................................................................ 186
TEVEKKÜL .................................................................. 186
DİLE DÜŞMEDEN ....................................................... 186
MUDARE ÇEŞMESİ .................................................... 186
HAK............................................................................... 187
ZERRE........................................................................... 187
YELPAZE...................................................................... 187
AĞIT.............................................................................. 187
GİZLİ SEVDA............................................................... 188
NOKTALAMALAR...................................................... 189
AİLE .............................................................................. 189
VAHDET....................................................................... 190
BİZİM ŞAİRLİĞİMİZ................................................... 191
SIR ................................................................................. 192
ÇERÇEVE ..................................................................... 193
BU DEFTER.................................................................. 194
GARİP ........................................................................... 194
YALNIZLIK.................................................................. 195
DOLU AH...................................................................... 195
KARARSIZLIK............................................................. 196
BÜLBÜLLER ÖTÜYOR .............................................. 198
YAĞMUR DUASI......................................................... 200
GEL SEVGİLİM............................................................ 201
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XVII
DEDİM DEDİ................................................................ 202
KALDI........................................................................... 203
ARZULAR..................................................................... 204
HAKKIM....................................................................... 205
IPIL IPIL........................................................................ 206
TESELLİ........................................................................ 208
ÖÇ.................................................................................. 209
GECE............................................................................. 210
SULAR VE KARALAR................................................ 211
İÇİMİN SOLGUNLUĞU .............................................. 212
SONBAHARIN DEVAMI ............................................ 213
BENİM DE BİR SÖZÜM VAR .................................... 214
AL’A KARŞI HEVESİM .............................................. 215
ŞİİRDE İSTEĞİM ......................................................... 217
KIT’A............................................................................. 219
LEYLA .......................................................................... 220
KIŞ GELİNCE............................................................... 221
SÖZ................................................................................ 223
AĞLAMAK İSTİYORUM............................................ 224
BÜYÜYÜŞÜM.............................................................. 225
ÜMİTSİZLİK................................................................. 225
HAŞİM’İ BEKLİYOR................................................... 226
YOLCULUK.................................................................. 227
ÇOCUKLUKTA............................................................ 229
MAĞLUBİYETİM ........................................................ 231
HAYALE DÜŞKÜNLÜĞÜM....................................... 231
MASALLAR.................................................................. 232
GÜLÜŞLER................................................................... 233
ÇOCUK ......................................................................... 234
ÖZER............................................................................. 235
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XVIII
YAĞMUR...................................................................... 237
RABBİM........................................................................ 238
AĞIT.............................................................................. 239
GÜLLER........................................................................ 240
RASTGELE................................................................... 241
EĞİLİM ......................................................................... 242
GURBET ....................................................................... 243
NAKARAT.................................................................... 244
EF’ALİ ŞAİR................................................................. 245
KÜÇÜK AVCI............................................................... 247
İNSAN OLMAK............................................................ 248
HAYAT İKLİMİ............................................................ 248
ALLAH ALLAH DİYE................................................. 249
DEME............................................................................ 251
GÖNÜL GÖNÜLDE ..................................................... 253
ŞARKI ........................................................................... 255
DÜŞÜNME.................................................................... 256
SEVGİLİM .................................................................... 257
NİMET’İN AĞITI ......................................................... 258
AK ÇİÇEKLE ARI........................................................ 260
FAKİR ........................................................................... 264
YAZAMADIĞIM.......................................................... 265
KALEM ......................................................................... 266
YAZI.............................................................................. 268
ADIM............................................................................. 269
NE KALDI..................................................................... 271
KİME NE....................................................................... 272
EĞLENCEM.................................................................. 273
GÖNÜL İSTİYOR......................................................... 274
GENÇLİK VE BAHAR................................................. 275
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XIX
BABAMA...................................................................... 276
HAYATTA .................................................................... 277
ZAMAN......................................................................... 278
DALGIN YOLCU ......................................................... 279
ÖLÜM............................................................................ 281
BAYRAĞIM.................................................................. 282
SONBAHAR.................................................................. 283
HAŞİM........................................................................... 284
KAVAL ......................................................................... 285
BİLMECE...................................................................... 286
TALİHİME .................................................................... 287
BAĞLARDA GECE...................................................... 288
HASRETİM................................................................... 290
DEFTERİN GÖZÜ ........................................................ 291
ERCİYES....................................................................... 292
İLKBAHAR................................................................... 294
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
XX
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
1
LA İLAHE İLLALLAH
Varlığından şüphe yok
Ben bile varındanım
Halık der yaradanım
La ilahe illallah
Alınan hür nefesler
Duyulan bin bir sesler
Rahmetle gelen süsler
La ilahe illallah
O büyüktür o ulu
Her şeyde kendi dolu
Hepimiz onun kulu
La ilahe illallah
Bir birliğin adı o
Aşıklar muradı o
Bir dirliğin tadı o
La ilahe illallah
Aşıkların ahtıdır
Müminlerin bahtıdır
Gönüllerde tahtıdır
La ilahe illallah
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
2
Dilimdeki tadıdır
Kalbimdeki adıdır
İçimin muradıdır
La ilahe illallah
Ruhumun yoldaşı o
Ve bağrımın başı o
Gözlerimin yaşı o
La ilahe illallah
Şaşırtmaz sağı solu
Gösterir doğru yolu
Varlığımda o dolu
La ilahe illallah
Yalnız ondadır Felah
La ilahe illallah
Bahara O’dur Fettah
La ilahe illallah
Kozan, 15.12.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
3
FELAKETİM SEVİNCE DÖNMEDEN
Ellerini elimde hayalen görsem bile
Felaketim sevince dönebiliyor bir an
Saltanatlar yıkılsa çöker dünya nafile
Ananın yüreğinde şefkat büyür durmadan
Ne büyük felakettir sevgiyi satın almak
Buna kimse dayanmaz ne budala ne korkak
Belki bir cinsi sapık belki bir süper alçak
Kalbinde sevgi diye tek bir nabız vurmadan
Ankara, 11.03.1973
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
4
DENEME
Ne yaparım ben sonra
Küçük ümitlerim de mahvolursa
Yüzer gibi insan bir boşlukta
Denemeye değer her ne olursa
Hastane, Mart 1973
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
5
MEKTUP
Dertli halimden ne bile
Yüreği sağ olan kişi
Yunus Emre
Sevilmeden sevmek ölmekmiş güzel
Kaç kere ölmüştüm bakışlarında
Somurtan güzelim nakışlarında
Geçmişte acılı günlerimizde
Ben birazcık olsun isterdim ilgi
Senin için yaşam sevgi değildi
Bilmedin her şeyim senin içindi
Geçmişte acılı günlerimizde
Aramıza dağlar koyan ben oldum
Buna sebep olan ama sen oldun
Senden ayrı aşkın ile del’oldum
Geçmişte acılı günlerimizde
Bilmem ara sıra anıyor musun
Acıyor mu yoksa kınıyor musun
Sen de benim gibi yanıyor musun
Geçmişte acılı günlerimizde
Gün yirmi dört saat hayalim düşüm
Senin için ne hallere düşmüşüm
Ben ki sevilmeden sevmiş ölmüşüm
Geçmişte acılı günlerimizde
Pazaryeri, 21.06.1971
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
6
AĞLAMA
Ağlama
Ağlama yavrum
Bir duyan olur sonra seni
Yalnızlığını yitirirsin
Dilenmek olmaz mı bu
Merhameti
Gözyaşlarıyla
Sen ki yiğitsin
Kimse açmasın yüreğini
Acıların sana kalsın
Sevgilerin
Sevdiklerin
Bilirim sen de insansın
Sever ağlarsın
Gündüzlerin gece olsun varsın
Acıların sana kalsın
Bilirim sen de insansın
Ama yiğitsin
Yalnız yaşarsın
Yalnız ağlarsın
14.09.1971
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
7
BESTE
Bir bestesin sen bestenigarım
Evimin gülü tatlı baharım
Sevgili bebeğim şefkat pınarım
Tesellim benim neşe diyarım
Evimin gülü taze baharım
İstanbul, 23.06.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
8
ŞARKI
Günlerimi hep senin hayaline adadım
İri bakışlarıyla ruhunu yakan kadın
İçim seninle dolu dilimde yanlış adım
Tatlı tebessümüyle gönlüme akan kadın
İster olsun yanında ister olmasın yerim
İnan bana seni ben karşılıksız severim
Zulmün de lütfun da bir sevgim için bahane
Seviyorum seni ben ama bundan sana ne
Daim seni ararım daim seni aradım
Dalgın tavırlarıyla içime dolan kadın
Sevmeden sevilmekse oysa muradın
Sevdiğimi bil yeter azabım olan kadın
Küre, 02.07.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
9
YETERDİ
Sana gelmesem de sokağınızdan
Bir yabancı gibi sorsam yeterdi
Karşılamasan da kapıya çıkıp
Perde arkasından görsem yeterdi
Senin hasretinle büyüyor acım
Ayak patırtına bile muhtacım
Şimdi eller sana benden çok yakın
El olup çevrende olsam yeterdi
Geçtim alakadan geçtim sevdadan
Geçtim tatlı tatlı hatırlanmadan
Bir söz ile olsun beni anmadan
Şöyle acıyarak gülsen yeterdi
Sokağa çıkamaz olmuşum ardan
Kurtar tanrım beni kurtar bu dardan
Bir haber alsaydım sevgili yardan
Varıp yakınında ölsem yeterdi
Küre, 11.07.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
10
SEVGİM
Kuzular yeşil otlar üzerinde
Oynaşırlar
Kuşlar kanatlarında taşırlar
Sevgimi
Biter topraktan çiçek diye
Yağar gökten yağmur gibi o
Gülmede o
Ağlama da o
Uzaklaşan ayak sesinde
Patlayan gök gürlemesinde o
Şarkılarda türkülerde ağıtlarda
Ağaran şafakta kararan sularda
Yoğun çalışmalarda yorgun uykularda o
Büyür de büyür
Aşk olur, kara sevda olur
Sığmaz sığamaz gönlüme
Denizler deryalar gibi sevgim
İnsan kardeşlerime
Beklerim beklerim yine de
Bir yudum su gibi sevgiyi
Bir yudum su kadar sevgiyi
Beklerim beklerim yine de
Küre, 11.07.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
11
BEKLETME
Şimdi içim kanatlı sevgim dolup taşıyor
Açık kalan kitapta satırlar oynaşıyor
Perdeler titreşiyor pencere yola bakar
Seni karşılamaya açık bütün kapılar
Adımlarımı sayar heyecanlı tüm oda
Kulak kesilip durur bir sese koridorda
Bir başka sevinç içre saksıda yaprak çiçek
Gelecek o gelecek, gelecek o gelecek
Gel artık gel bekletme şu bekar odasını
Neşeli saatlerle sil günlerin yasını
Biliyorum burada aylar boyu beklenir
Gelişin bayram olur gülüşün çiçeklenir
Ah seni tutabilsem ömür boyu evimde
Umudu değişmezdim bu mutluca sevince
Doyulmayan sevdasın mutluluğa umutsun
Öyleyse garip gönlüm seni nasıl unutsun
Şimdi içim kanatlı, sevgim dolup taşıyor
Bomboş olan odamda hayalin dolaşıyor
Gel artık gel bekletme şu bekar odasını
Ömür boyu gel artık sil yalnızlık yasını
Küre, 15.07.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
12
BİLDİM
Geç anladım bu dünyanın halini
Felek kırdı kanadımı kolumu
Arıyorum bir şerefli yolunu
Az yaşa çok yaşa boş imiş bildim
Bir gülücük çiçek açar ruhlarda
Bir fitnelik kış yaratır baharda
Nesini seviyor deseler yarda
Sevilecek bir göz kaş imiş bildim
Nesine de bu dünyanın nesine
Yıkılsa da dönüverse tersine
Sevgili uyarsa efendisine
Yar ile muhabbet hoş imiş bildim
Nolduğunu gördüm Hanya – Konya’nın
Kahrını çekerim hala dünyanın
İnsanı kul eden tutarlı yanın
Bir lokmacık ekmek aş imiş bildim
Ağlasan da birdir gülsen de birdir
Ele panzehirdir sana zehirdir
Bil ki her şey değer verdiğincedir
Gönle keder ağırbaş imiş bildim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
13
Yalnızım dökerim içimi Hakka
O göre anlaya yüzüme baka
Gönül mü bıraktı yar yıka yıka
Yıkık bağrım artık taş imiş bildim
Ömer’im der bir umudum Allah’ta
Hatırımı kırmaz ise ilah da
Benim için sevap da bir günah da
Sevmek sevilmekle eş imiş bildim
Küre, 20.07.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
14
UYANMAK
Niçin hap atacağım
Niçin sulu rakıyı
Şerefe tokuşturup
Fiyaka satacağım
Ben mi sarhoş olup da
Efkar dağıtacağım
Azimle ayık ayık
Acıyı tadacağım
Geceleri uyanık
Gündüze katacağım
Asırlarca uyudum
Daha mı yatacağım
Zaman az gaye saklım
Yetişmiyor ki aklım
Küçük zevkler uğruna
Hatıra şuna buna
Aklımı bir haramla
Trampa yapacağım
Baksana bir dünyaya
O çağ mı benim çağım
Uyan uyanıyorum
Tümden uyanacağım
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
15
Kol bacak gövde çağım
Başa yarışacağım
İnan inanıyorum
İnan taşıyacağım
Mevlana diyor ki ya
Olduğun gibi görün
Göründüğün gibi ol
Ya da sevginle övün
İçi dışı bir olan
Eşit olan hür olan
İnsan toplumdan olan
Bir insan olacağım
Sevgiye şayan insan
Acıya doyan insan
Yan insana yan insan
Yan... yandım yanacağım
Küre
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
16
AYRILIK ŞARKISI
Düşmüşüm gurbete gönül elinden
Kurtulamam artık elin dilinden
Çekile çekile yârin yolundan
Derviş Yunus gibi yanar gezerim
Bütün şarkılar seni söylüyor özlüyorum
Karlı dağlar ardında yolları gözlüyorum
Biliyorum gelmezsin gelsen de kabul etmem
Ya ölürüm ya dellenirim hasedinden
Ben Ahı seviyorum ben ahı seviyorum
Aşkımı bağışlayan Allah’ı seviyorum
Ne yazık benden uzak çok uzaklardasın
Seni yaklaştıracak günahı seviyorum
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
17
YETER
Teşekkür ederim sen sağ ol canım
Yüksek tepelerde kar olsun yeter
Duygu ırmakları coşup çağlasın
Bulut bulut yağmurlar olsun yeter
Nideyim baharı meler kuzular
Yazda taze erik olgun kaysı var
Yaprak yaprak düşüp gelsin sonbahar
Kışın odun kömür har olsun yeter
Alkış alkış olsun talihi elin
Karnı tok bulunsun sırtı da kalın
Bana defter olsun bu açık alın
Tüm kara yazılar ar olsun yeter
Bir veren olursa biter mi istek
Herkese olurlar kuvvetli destek
Bana da olunur düz yolda köstek
Kediye yüklenen kâr olsun yeter
Eloğlu alsa da en güzel kızı
Karda yürütür de görünmez izi
Benim yüreğimde bir ince sızı
Efkarı hayali yar olsun yeter
Ömer’im söyleten sana bu sözü
Atar içerine küllenmez közü
Seviyor demek ki o özden özü
Seninle beraber var olsun yeter
Şubat – 1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
18
ERMİŞ GİBİ
Kafesteki küçük bir kuş gibiyim
Yaşıyorum ama ölmüş gibiyim
Hayatımda eremedim murada
Bilge gibi değil ermiş gibiyim
Küre, 18.07.1970
KABUL EYLE
Sana uymak arzumdan başka şey isteyemem
Utanırım utancım kabul eyle Yarabbi
Sen bilirsin halimi başka bir şey diyemem
Utanırım utancımı kabul eyle Yarabbi
Eleşkirt, 11.02.1970
BENDEN ÖTESİ
Bir deniz düşünüyorum gökyüzü gibi, lekesiz
Bir deniz, bir gökyüzü uçsuz bucaksız sessiz
Bir şey ki o bir şey düşündüğüm kimsesiz
Eleşkirt, 02.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
19
SEN BİLİRSİN
Yumşak eyle dilimi
Açık eyle elimi
Gani eyle gönlümü
Sen bilirsin Yarabbi
Hicap veren arzular
Silinsin beşer onar
Beni benlikten çıkar
Sen bilirsin Yarabbi
İbadet haya ise
Fazlası riya ise
Bu dünya rüya ise
Sen bilirsin Yarabbi
Dertlerime dermana
Yalvarmaya zamana
Çok muhtacım rızana
Sen bilirsin Yarabbi
Sabrım az günahkarım
Sana döner ağlarım
Bağışla cezalarım
Sen bilirsin Yarabbi
Zevk elinde bezdirme
Hırs içinde ezdirme
Başı eğik gezdirme
Sen bilirsin Yarabbi
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
20
Elim ermez aklım kıt
Taşa kâr etmez ağıt
Gönlümü yumuşak tut
Sen bilirsin Yarabbi
Senden dilemek pek hoş
Gönül istekle sarhoş
Gayrı dediklerim boş
Sen bilirsin Yarabbi
Eleşkirt, 11.02.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
21
GÜZELSİN
Sana güzel dedim güzelsin güzel
Görüp tanıdığım elden güzelsin
Gönle aşk çökünce bağra basılan
Ozan sazındaki telden güzelsin
Tutuşan ve yanan şen gönüllerde
Bir sevda şarkısı olan dillerde
Dolana dolana giden yollarda
Sılaya aşacak belden güzelsin
Efendim sultanım yar diye diye
Hasretinden dönmüş olan deliye
Vuslat için yanan bu sevgiliye
İşmar için kalkan elden güzelsin
Baharını yaşayan bir ilk aşkın
Sevdalısı gibi kaygılı şaşkın
Bir bahar yağmuru içinde coşkun
Derelerden taşan selden güzelsin
Yaz gelende meyve yüklü dal ile
Yandım alamadım şu misal ile
Sevdiğine sarılan bir kol ile
Kolun sarıldığı belden güzelsin
Özür esintisi bekler dargına
Aşkı küllenmiş sıkılgan vurguna
Yaz gününde bunalmış bir yorguna
Püfür püfür esen yelden güzelsin
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
22
Mümindeki bir şeytanı taşlamak
Aşık olup bir sevdayı yaşamak
Arzu dolu bakıştaki kaçamak
Kaçamağı yenen halden güzelsin
Sevda ile için için ağlayan
Hasret ile yüreğini dağlayan
Aşk pınarı gibi coşup çağlayan
Güzelleme dolu dilden güzelsin
Usta ellerde inleyen kemandan
Sevdalı gönülde olan gümandan
Bahar müjdecisi yeşil çimenden
Yılda yedi veren gülden güzelsin
Sevdasını ikrar etmiş ellere
Yana yana düşüvermiş dillere
Onbeşinde bir ay yüzlü dilbere
Güzellik katacak tülden güzelsin
Ey sevgili aşkın ile yanarım
Felek almış elden kavli kararım
Seni düşünürüm seni ararım
Ateşimsin yak gönülden güzelsin
Eleşkirt, 22.02.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
23
NE ÇIKAR
1
Sen hepten dilimden düşürmediğim
En uzak illerde bensiz yaşayan
Beni düşünmeyen benim olmayan
Ne çıkar ben seni seviyorum ya
Yine öyle güzel öyle alımlı
Yine öyle dargın öyle çalımlı
Yine azim öldüren bir yaşamda
Yine beni yaşatacak sensin ya
2
Ne çıkar ben senin için hasretli
Ne çıkar ben senin için mihnetli
Ne çıkar ben senin için bir dertli
Olsam bile acı buruk aşkım var
Beni sevmesen de yine ne çıkar
Ne çıkar ben seni seviyorum ya
İçerimde senin için taşkın var
Beni yakan acı buruk aşkın var
Eleşkirt, 22.02.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
24
BAHAR GELSENE
Bahar yaklaşıyor karlar eriyor
Ilgıt ılgıt akan sular yürüyor
Güneş tatlı bir sıcaklık veriyor
Her yer cıvıl cıvıl kuşlar ötüyor
Yakında kuzular da meleyecek
Kırlar çimen dolacak dallar çiçek
Bütün haşmetiyle bahar gelecek
Sevinemiyorum başım dönüyor
Neşe içimde doğmadan ölüyor
Tabiat gene bir tatlı bir ılık
Ne acı her şeyden uzaklık, ayrılık
Üzülüyorum doğrusu bahara
İçimde buz gibi katı yalnızlık
Düşünemiyorum, düşünemiyorum artık
Eleşkirt, 1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
25
BÖYLE SEVDİĞİME GÜLECEK MİSİN
Senin için ilden ile sürüldüm
Melül mahzun oldum hakir görüldüm
Perişan aşkın ile yoruldum
Söyle hallerime gülecek misin
Artık bana her yer kara kapkara
İhtiyaç kalmadı yaza bahara
Ölüversem yollarında bir ara
Şöyle mezarıma gelecek misin
Avareyim hayalinle yaşarım
Umut ile karlı dağlar aşarım
Karşılıksız sevda ile naçarım
Bana ettiğini bilecek misin
Biliyorum kader, kader hep kader
Kendim ettim kendim buldum el ne der
Aşkın ile heder oldu derbeder
Söyle gözyaşımı silecek misin
Ayak sürtüp yollarına çekilsem
Gelip gelip sokağına dikilsem
Ahın ile sarhoş olup yıkılsam
Bir an pencereye gelecek misin
Senden bahsetmeye her şey bahane
Bir deliyim ama sevdam şahane
Bir damlada sığamadım cihana
Söyle sevdiğime gülecek misin
Böyle sevdiğime gülecek misin
Mayıs 1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
26
MEKTUP
Aşık Veysel üstadıma yazarım
Açmak istiyorum gönül pazarım
Şöyle içten olsun bize nazarın
Ne dersin ham idim pişeyim mi ben
Bu dünya da küçüldükçe küçüldü
Ufuk genişledi kara seçildi
Gönlümüzde pencereler açıldı
Şöyle seyreyleyip şaşayım mı ben
Bahara hayranım yaza hayranım
Yaprak dökümüne güze hayranım
Ona götürecek ize hayranım
Kışta karda yola düşeyim mi ben
Karalar ak oldu aklar da kara
Bir gözle bakarım yaratıklara
Ne dersin Hakka yalvara yalvara
Öldürüp de beni yaşayım mı ben
Eleşkirt, 27.02.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
27
SENİ SEVDİM
Kim bilir hangi menzile
Hangi ile giden yolun
Son yokuşu koca yamaç
Seni sevdim
Kim bilir hangi yamaca
Kök bağlamış gölge salmış
Yapayalnız ulu ağaç
Seni sevdim
Kim bilir hangi ağacın
Gölge ettiği ağacın
Yollarına serilen taş
Seni sevdim
Kim bilir hangi taşlıkta
İman edip yapmış savaş
Tek başına kalmış kardaş
Ey en şerefli vatandaş
Seni sevdim
Eleşkirt, 01.03.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
28
KAR
Kar kar kar her taraf kar
Dağlar kar ovalar kar
Yollar kar ufuklar kar
Gökten bize hışımla
Tanrı bile kar yollar
Sadece kar kar kar kar
Karlar okyanusunda
Seyreder sıkıntılar
Ve bizler bir gemide
Karaya hasret giden
Gözü kara tayfalar
Her taraf kar kar kar kar
Ne gelen ne giden var
Ne bir haber eden var
Beyazlar denisinde
Çırpınıyor umutlar
Beyazlar oldu ölüm
Karalar dolu hasret
Dayanamıyor gönlüm
Medet Allah’ım medet
Bu ne biçim memleket
Eleşkirt, 05.03.1970
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
29
TAŞ
Merhametsiz kalpleri sana benzetirler
Sana kalpsiz ruhsuz derler
Halbuki senindir değirmende dönen beste
Seninle şekil verir ruhuna heykeltıraş
Sana vurulur baş sana yazılır dert
Milyonca yıl milyonca insanın attığı taş
Surlar sütunlar kemerler senden yapılır
Senden uzanır Allah’a giden merdivenler
Her gün senden haykırılır milyonlarca müslümanlara
Allah günahkar kullarını taş edermiş
Görmedim ama inanırım
Hatta bir gün gökten yağacaksın sanırım
Taştandır beka taştandır ebediyet
Taştan başka tarihe ne bırakır medeniyet
İnsanoğlu taş olur baş yarar
Üst üste kor yapar sonra durmadan yıkar
En sonunda uzatırlar boylu boyunca musalla taşına
Yine bir taş dikilir başına
Bu taş insanoğlundan baki
Üstünde bir tarih ve Hüvelbaki
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
30
HATIRA
Beni unutmamışsın işittim
Kederlerim biraz olsun azaldı
Az da olsa sevilebilmiş olmak
Hayalinden başka bana ne kaldı
SEVDA İMİŞ
Mecnun olan anlatamaz leylayı
Tarife sığdırılamaz sevdayı
Acı tatlı yapan fani dünyayı
Deli eden insanı sevda imiş
Gece gündüz düşündüğü bir kişi
Sevgilisi dilinde tek bir kişi
Olanca varlığı tek bir kişi
Yar diyenin imanı sevda imiş
Ya ben nasıl anlatayım sevdamı
Yüreğime sığdıramam leylamı
Sanıyorum yar bir Tanrı Selamı
Sevdalının cihanı sevda imiş
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
31
ODAM SADECE ODA
Odamın gireni çıkanı çok
Hiçbirinin gönlüme faydası yok
Odam sadece sade sadece sade
Ne bir çiçek ne yemiş ne de bilmem ne zade
Kapım kapalı ama asla kilitli değil
Penceremden görünür bir Ankara sersefil
Kucakta hastalar var yatakta hastalar var
Ankara’nın içinde Ankara başka diyar
Komşunun çiçekleri kamçılarken hırsımı
Kitaplar okuyorum hayalleyip kızımı
Duvardaki saatin kalbi atmıyor artık
Safran gibi sapsarı ne bir ses ne bir tık tık
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
32
NOKTALAMA
Allah yokmuş gibi hür düşünmeli
Allah varmış gibi saygılı olmalı
GÖKTE
Gökte tek bulut varsa
Gönlümüz hayran kalır
Göğü bulut kaplarsa
İçimiz daralır
Gözümüze çarpanlar
Gönlümüze iş olur
Gönlümüze çarpanlar
Gözümüze yaş olur
YILDIZ
Bir yıldız kayar gökten
İçimiz bir hoş olur
Sanki sonsuz gökyüzü
Bir anda bomboş olur
Hüznümüzü dağıtır
Okşar gibi esen yel
Hayat gene de güzel
Gönlümüz sarhoş olur
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
33
GİDER
Ömür söküle söküle
Umut döküle döküle
Gerçek büküle büküle
Büküle büküle gider
Güzel sıkıla sıkıla
İyi takıla takıla
Doğru yıkıla yıkıla
Yıkıla yıkıla gider
Gayret elene elene
Azim bilene bilene
Sebat dolana dolana
Dolana dolana gider
İnsan övüle övüle
Havan dövüle dövüle
Ömer sevile sevile
Sevile sevile gider
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
34
O KIZ
Dilbilgisinden anlamazdı
Okuyup yazamazdı
Ama
En güzel sözü söylemişti
Seni seviyorum demişti
Bana
Şairdi o kız
GÜLEN RESMİN
Kapandı pencereler kapılar
Seninle kalırım yapayalnız
İçerde
Düşüncelerde
Yürürüm ayaklarımı sürür de
Bakışlarım yerde
Yine de seni görürüm
Melekler kadar güzel
Göklerde
Ararım karanlık gecelerde
Uykuda uyanık düşlerde
Açılır gönlüm perde perde
Uzaklardan ta uzaklardan
Hayalin gülümser de
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
35
BAYRAM
Gene bayram geldi gönlüm yaralı
Ela gözlerini göremediğim
Yılım kara günüm kara an kara
Varıp hatırını soramadığım
HER ZAMAN
Her zaman sevdim ve seveceğim
Ne çare aşkımın karşılığı yok
Dilerim Tanrıdan çok mutlu ol çok
Dilerim dilerim dileyeceğim
HOŞ MISRALAR
Hayat boş
Ümit hoş
Olma sarhoş
Atiye koş
Laf değil
Bunu bil
Hakka eğil
Olma sefil
Ömer der
Gönül ver
Tek bir sefer
Cihan değer
Hakka yeter
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
36
FARKINDA MISIN
Ağlamak ummak imiş
Ağladım çok ağladım
Gözyaşım silemedim
Artık ağlamıyorum
Bilmeyeceksin bunu
Kimseye diyemedim
Dalgalar dalgalarla
Geçiyor zamanlarım
N’olduğum bilemedim
Somurtan bakışların
Söylenen tavırların
Beni beğenemedin
Olabilir haklısın
Sen sevil yeter kızım
Başka şey dilemedim
Ömür boyu yalnızlık
Ümitsizlik arsızlık
Küre, 16.03.1969
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
37
GÜZEL
Güzel iri gözlerin
Gözlerin güzel
Güzel tatlı sözlerin
Sözlerin güzel
Güzel beyaz ellerin
Ellerin güzel
Güzel etten benlerin
Benlerin güzel
Güzel aşkım eserin
Eserin güzel
Güzel tombul her yerin
Her yerin güzel
Güzel saçın tellerin
Tellerin güzel
Güzel pamuk kolların
Kolların güzel
Güzel tatlı hallerin
Hallerin güzel
Güzel nazlı dillerin
Dillerin güzel
Güzel güzel o güzel
O güzel güzel
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
38
MEVLANA’DAN İLHAMLA
1
Ey aşka giden nefes
Nefsin boğazını kes
Ar bir engel olmasın
Durdurmasın hiçbir ses
Aşk yolu mestlik dolu
Gayrısını götürmez
Aşağıla kendini
Sel yokuşa çekilmez
Denize giren kişi
Elbisesiyle girmez
Davul çalan davula
Kilim sarsa ses vermez
Aşk öyle bir şeydir ki
Çoğalır da eksilmez
Aşk ne alttır ne üsttür
Zaman ve mekan bilmez
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
39
2
Bu öyle bir dua ki
Yoktur ondan güzeli
Ayrılığı görmedin
Hak göstermesin e mi?
Çünkü ten canla sohbet
Ettikçe çok güzeldir
Vücuttan ayrılmamış
El hünerli bir eldir
Biz parçayız bütün sen
Gel birleştir bizi sen
N’olur mahrum eyleme
O ilk (elest) zevkinden
Ney kırıldı tamir et
Üfleyeyim ses versin
Ta derinden derinden
Mest olayım sesinden
3
Gönül topraktan olma bir yazboz tahtasıdır
Üzerinde yapılan sevdanın çarpmasıdır
Çarpmanın neticesi eşsiz şaşılasıdır
Tüm zıtların toplanıp birlik hasılasıdır
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
40
4
Aşka tövbe olmazmış
Olsa da tutulmazmış
Her derde ilaç varmış
Tek aşka bulunmazmış
Gerçek şu ki o aşkta
(Yoklukla övünürüm)
den başkası olmazmış
Aşk terzisi ustalar
Keser biçer parçalar
Sonra döner dikermiş
En güzeli yaparmış
O hayran olunacak
Eşsiz bir sanatkârmış
5
Sen hem önsün hem sonsun
Ümide giden yolsun
Göğüslerde yükselip
Nur’a pencere oldun
Fikirleri süsledin
Kendin hacet diledin
Veren de kendin oldun
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
41
YALAN DÜNYA
Ah! Ebedi olsaydı n’olurdu gençliğimiz
Sular gibi sızarak kaybolacak ömrümüz
Yerimiz yurdumuzdan eşten dosttan ayrılmak
Tüm sevdiklerimizden ve bizi sevenlerden
Doymadan umutlara hatıraya gönlümüz
Gel ahlak defterinden ayetler okuyayım
Sana cefa edene lutfedip altın bağışla
Meyvedar ağaç gibi taş atıldıkça sana
Kerem edip atana olgun meyveler bağışla
Sedef gibi ol ince yumuşak huylu narin
Seni parçalayana iri inciler bağışla
SAADET
Sağlık, varlık, dirlik, iş
Saadete yetermiş
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
42
BİZİM İLLER
Bizim iller yağmurludur, sislidir
Onun için deli gönül yaslıdır
Sizin iller çiçeklidir seslidir
Çiçeklerle nağmelerle sevdiğim
Bizim iller orman olur taş olur
Neye el atarsak hepsi boş olur
Sizin ilde cümle alem hoş olur
Cümlesiyle alemiyle sevdiğim
Bizim ilde arzu umut hasret var
Doluya çalışmak boşa kısmet var
Sizin ilde el âleme nispet var
El âleme nispetini sevdiğim
Bizim ilde ağlar gözler yaşsızdır
Haller söyleşirken diller sessizdir
Sizin ilin gönülleri ıssızdır
Issız ıssız gönülleri sevdiğim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
43
BİZİM İLDE BAHAR
Bizim ile bahar gelir bilinmez
Günler usandırır mesut olunmaz
Sizin ilin baharına doyulmaz
Doyulmadık baharını sevdiğim
Bizim ilde yazmak çizmek iş olur
Doluya ellidir yüze boş olur
Sizin ilde iğne iplik baş olur
İğne iplik işlerini sevdiğim
Bizim ilde düşe düşe dönerler
Elin ateşine yanar sönerler
Sizin ilde güzelliği severler
Güzelliği sevilecek sevdiğim
Bizim ilin böyle böyle halleri
Sevdaya susamış hoyrat elleri
Sizin ilin sevgi şakır dilleri
Sevda diyen dillerini sevdiğim
Bizim ilde size doğru yönümüz
Karlı dağlar ile kaplı önümüz
Mutlu geçsin dileriz her gününüz
Mutluluklar dilediğim sevdiğim
Küre, 12.05.1969
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
44
BELLİ DEĞİL
Acaip zamanda gelmişiz arza
Övgüyle anılır yenilen herze
Müstakim oldukça gülerler bize
Dolu belli değil boş belli değil
Sövüyorsan senden aziz kimse yok
Onur koruyorsan senden fitne yok
Çekilmez hayatın çilesi bombok
Ayak belli değil baş belli değil
Doğruyu göstersen yapılır tersi
Kötüye inanır aranır hepsi
Nasıl kurtarırsın küllükten nefsi
Kuru belli değil yaş belli değil
Öcal der ki bir kaya ol çarpsınlar
Dönen seslerinden şeref kapsınlar
Sen masum kal varsın maznun yapsınlar
Övgü belli değil taş belli değil
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
45
YANLIŞ ADIM
1
Bilir misiniz ah bilir misiniz
Bilmelisiniz
Siz
Ölüm bile kurtaramaz
Bir yanlış adımın izinden
Kan ağlasam ırmaklar gibi
Çaresiz
Şüphe içinde koca dağlar kadar
Şüphe karanlık gecede
Vahşi gözler gibi
Parıldar
Neler vermezdim sevdiğime
Sevdiğime canım az
Bir yanlış adım atmaktan korkuyorum
İçinden çıkılmaz
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
46
2
Sevmek ölesiye sevmek güzel
Düşten güzel hayalden güzel haz
Ama biliyorum bu her zaman
Sevileni mesut kılmaz
Çiçekli bir bahar dalı olsam sevdalı
Kanat çırpıp bir kuş gibi konması güzel
Zorla yakalasam bile çırpınır yorulur
Hiç olmazsa bir ganimet olması güzel
Satın alınırsa ama tevekkül eder züldür
Sevenle mutsuz olacaksa sevilen
Seven için ölümdür
Söyleyin, söyleyin ne olur bilmeliyim
Sevdiğim benimle mutsuz olacaksan eğer
Ölmeliyim
08.06.1969
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
47
HEP SEN OLDUN
Bakıyorsun bulutum
Yağmur olmak umudum
Bakıyorsun incecik
Bir dereydim kurudum
Ben her zaman değişik
Duygularla yoğruldum
Ama her gün her saat
Gene de ben ben oldum
Mutluluk acı buruk
Ben onu seven oldum
Biliyorum gene de
Bunu yapan sen oldun
Güzelim hep sen oldun
Sen oldun, hep sen oldun
10.06.1969
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
48
AYRILIK
Elveda elveda aşkım elveda
Sonsuza yöneldi yollarım benim
Sevda içerimde bir aksi seda
İçlenmek söylemek hallerim benim
Coşmak çağlamak umutlar solgun
Felek yar olmadı içerim ölgün
Şimdi garip gönül felekte sürgün
Kalıverdi bomboş ellerim benim
Eleşkirt, 22.09.1969
ÖLÜ
Tut ki dağ başında yapayalnızım
Tut ki bir nehirde binler içinde
Benim için ne fark eder a kızım
Gayesiz yaşarım günler içinde
Cehennem azabı dünler içinde
Madem ki gönülden mahkum olmuşum
Artık ömür boyu sade nefesim
Hiçbir zaman çıkmayacaktır sesim
Yalnızım yalnızım yapayalnızım
Paylaşacak ne arzum var ne sızım
Bir yaşayan ölüyüm ben a kızım
Madem ki sevgiden mahrum olmuşum
Eleşkirt, 09.10.1969
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
49
BEN – SİZ
Ben kurbanlık koyunsam
Siz bıçak bilerdiniz
Eski kurtlardan olsam
Elbette titrerdiniz
Kalbimi kırardınız
Müstahaksın derdiniz
Fikirsiz arsız arsız
Mutsuza gülerdiniz
Benim hulkum pek darsa
Siz genlik isterdiniz
Buyrulmadık yumuşu
Tutmamı dilerdiniz
Bir kurbanlık koyunum
Olmaz hakka oyunum
Kıldan incedir boynum
Siz bahanelerdiniz
Ben gönülden vuruldum
Aka aka duruldum
Hakka bağışlar oldum
Her ne ki söylerdiniz
Eleşkirt, 01.12.1969
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
50
BEKLEMEK – HÜZÜN
Beklemek hep beklemek,
beklemek hep beklemek
Bir olgun hüzün içre
Beklemek hep beklemek,
beklemek hep beklemek
Bir solgun hüzün içte
Beklemek hep beklemek,
beklemek hep beklemek
Bir yorgun hüzün işte
Beklemek hep beklemek
Beklemek
Hüzün
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
51
VARSA
Kimi gelir kimi gider
Kimi güler kim ah eder
Kimi şöyle şöyleydi der
Arkamızda yaren varsa
Ne soysuzu ne ulusu
Ne akili ne delisi
Kırık testinin dolusu
Bizi bize soran varsa
Ömer’im der yanar içim
Haktan olmak benim suçum
Hazır oldum onun için
Beni benden alan varsa
Eleşkirt, 02.12.1969
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
52
BU DA GEÇER
Bu da geçer diyerek yitirdik ömrümüzü
Ne bir ölümsüz gaye ne bir sevgili yüzü
Yaşayanlar lütfedip bağışlasınlar bizi
Önlerinden sürüyüp geçerken gölgemizi
ANLA
Işık camdan geçiyor
Geçer ya
Odundan geçmiyor
Geçmez ya
Bak işte iki gözüm
cam kulun
Odun Allah’ın
Küre, 02.09.1968
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
53
MANİLER
Hayatta bir dem vardır
Kalp dolu elem vardır
Kim nereden bilecek
İçinde bir ben vardır
Kiminin batını var
Kiminin zahiri var
Ya anlaşılmayanın
Yaşayacak kimi var
Ağlamaya yaş ister
Dinlemeye baş ister
Bencileyin yaşayan
Bağrına bir taş ister
Hep seni arıyorum
Sana yalvarıyorum
Biliyorum sen sensin
Ne lafızsın ne yorum
Ey ağlama duvarı
Geceler olur yarı
Çiçek, kuş senin olsun
Gel bağışla baharı
İster ağla ister gül
İster anla ister bil
Kıvranıp duracaksın
Olmayınca ehli dil
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
54
Giremedim gözüne
Bakamadım yüzüne
Sevgidendi sevgilim
İnan benim sözüme
Sevgiyi ispat pek zor
Görüldükçe zelil hor
Ağlasan da gülsen de
Koydukça kor kor
Yaptığın falso mudur
Düşündüğün o mudur
Hayatın yana yana
Biten türbe mumudur
İçip küfür mü etsem
Başımı alıp gitsem
Beni böyle kahreden
Hep sensin sen sen
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
55
DOĞRUSU BU
Gülsen de ağlasan da
Anlamsız
Neşen de tasan da
İki kere iki dört prensibin
Binin yarısı beş yüz olunca
Yasan da
Dostluğum sana göre değil
Beni
Anlasan da anlamasan da
Ne bileyim ne bileyim ben
Noksansın noksansın işte
İnsanda
Doğrusu bu
Artık
Kusura kalsan da kalmasan da
Küre, 05.09.1968
HİÇ
O odun oğlu oduna
Bir kibrit çakıyorum
Duman oluyor
Alev oluyor
Kor oluyor
Kül oluyor
Oluyor oluyor oluyor
Hiç
Zaten odunluk ne ki
Hiç
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
56
EVSA
Sensin içimdeki tasam
Evsam Evsam Evsam Evsam
Gönlüm bomboş sen olmasan
Evsam Evsam Evsam Evsam
Gülüm, hayatım, bir tanem
Ateşinle yanar sinem
Rüzgarım, başımda esen
Evsam Evsam Evsam Evsam
Sana dair her dediğim
Susup demek istediğim
İsmini hecelediğim
Evsam Evsam Evsam Evsam
Gülüşün akan şelalem
Bakışın yakan şerarem
Açılan kırmızı lalem,
Evsam Evsam Evsam Evsam
Ilgıt ılgıt yağan yağmur
Yumuşacık sürtünen samur
Gönlümü eyleyen mamur
Evsam Evsam Evsam Evsam
Sensin sevincim acım
Esirci başım baş tacım
Sen umut dolu gözyaşım
Evsam Evsam Evsam Evsam
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
57
Ayak bastığın yerde pa
Her yerde sen serapa
Beni bağlayan hayata
Evsam Evsam Evsam Evsam
Coşan çağlayan sel gibi
Yakan kavuran çöl gibi
Ne duruyorsun el gibi
Evsam Evsam Evsam Evsam
Günüm aydır ayım yıldır
Gel bana yüzümü güldür
Ayrılığı kaldır öldür
Evsam Evsam Evsam Evsam
Sensin içimdeki tasam
Evsam Evsam Evsam Evsam
Gönlüm bomboş sen olmasan
Evsam Evsam Evsam Evsam
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
58
AĞIT
Ölüme giden yolda söylenen Türkü
Umudu yitiklerin kahkahasıdır
ANLA BENİ
Alışılmış sözlerle anlatamam sevgimi
Benim sevgim bambaşka, benim sevgim yepyeni
Hiçbir şeye benzemez diyecek olsam seni
Her şeyden daha güzel demek isterim, emi
Ne olur anla beni, ne olur anla beni
Ellerimle itsem de arzularım buseni
Kapasam gözlerimi görürüm o gül teni
Kaçsam bile yanından unutamam ki seni
Sana deli olmamak, olmamak hiç elde mi?
Ne olur anla beni, ne olur anla beni
06.11.1968
YİV
Taramış saçlarını açmış yivi
Durgun suda ayın ışığı gibi
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
59
SERENAT
Senin için yaşamak isterdim
Ömrüm boyunca
Ellerin ellerimde
Gözlerine bakmak
Seni anlamak isterdim
Sana ağlamak isterdim
En mutlu günümde
O güzel gözlerinde
Saadeti görmek isterdim
Senin için ölmek isterdim
Seni hoş tutmak isterdim
Bütün işlerinde
Geçmişlerinde
Sitemli gülüşlerinde
Seni unutmak isterdim
Ne yazık artık unutamam
Anlarım anlatamam
Gidemem izlerinde
Yorgunum, işim tamam
Ağladım, ağladım artık ağlayamam
13.11.1968
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
60
BABAM
Herkes gibi beğenirdim kendimi
Aynalarda seyrederdim durmadan
Bir gün arkadan bakıyormuş babam
Bir kocaman yürek gördüm aynadan
Bir kocaman burnu saran
Ah, ben buna dayanamam
Babam, babam, babam, babam.
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
61
KÜRE ŞİİRİ
Kürenin dağları var
Dağlarında çiçekler açar
Çiçekler renk renk
Çiçekler kokulu
Hıh...
Kim bakar
Kim koklar
Kürenin köyleri var
Köylerinde insanlar yaşar
İnsanlar yiğit
İnsanlar iyi
Hıh...
Aç yatar
Aç kalkar
Küre küçük bir ilçe
Türkiye’nin ilçelerinden biri
Umudu yürek yürek
Güveni diri
Hıh...
Kim açar
Kim bakar
Kürede ellerimiz var
Duaya açılır, yumruğa kalkar
Ellerimiz uyar
Ellerimiz yar
Hıh...
Kim tutar
Kim sıkar
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
62
GÜLÜŞ
Ben artık bir deliyim
Gönlü velveleliyim
Günaydın hüzün diye
Sessizce gülmeliyim
KIRIK TESTİ
Bir kırık testi bana neler neler anlatır
Garip gönlümü üzer için için ağlatır
En temiz kaynaklardan doldururken sahibi
Kırılınca yal koyar köpeklere yalatır
Ey zaman dur, geri dön, dön o geçen günlere
Kaderin düşürdüğü, taşa vurduğu yere
Yahut ta gel parçala, parçala toprak eyle
Sahibim tek ne olur yalatma köpeklere
Küre, 08.12.1968
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
63
MASAL
Mehmet’in bir kedisi var
Kuyruğu dik, kulağı dik
Tetik mi tetik, çevik mi çevik
Ama Mehmet’in kedisinin
Karnı tok mu tok
Keyfi beyde yok
Mehmet’in evinde bir fare var
Kuyruğu sallantı, kulağı sallantı
Ayakta durması rastlantı
Ama evdeki bu farenin
Karnı aç mı aç
Muhtaç mı muhtaç
Kedi kavi fare zebun
Kedi alışkın keyfinden geçmez
Fare pişkin canından geçer
Kedinin gözü önünde
Ne un dinler ne şeker
Sandık çuval deler geçer
Bu masal sizlere der ki
Alınır bir ibret dersi:
Rahatından geçemeyen
Düşmanını yenemez
Canından geçen düşman
Asla küçümsenemez
Küre, 11.04.1968
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
64
KÜÇÜCÜK AŞK İMİŞ BU SENDEKİ NAZ NİYAZ
Bir daha mı deneyelim güzelim
Öyle istiyorsan öyle olsun
Koy yüreğini ortaya
Benimki yarım
Seninki de tam değil mi?
Olsun
Anlarım
Gerçi gözlerim dumanlı ama yaşsız
Acı uzun olursa ağlanmazmış
Tanrı yazımızı böyle yazmış
Sahi.. ağlıyor musun? Sen de mi?
Ağlama ağlama emi.
Olsun
Kader bu
Yerini bulsun...
Ankara, --.08.1968
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
65
KARANFİLİM
Acı acı
İç açıcı
Can alıcı
Açar kokar
Karanfilim
Kan kırmızı
İnce ince
Damar damar
Ebrulice
Güler bakar
Karanfilim
Açık pembe
Dilim dilim
Narin kibar
Top top gülüm
Beni yakar
Karanfilim
Küre, 21.07.1967
MATRAK
Götürselerdi asmağa
Kara kızı
Hayatı öyle matrağa almıştı ki
Garanti dilini çıkarırdı
Ankara, 02.1967
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
66
HERKES AKLINI BEĞENİR
İyiliği satıyorum
Beş paraya on paraya
Beş paralık akıl bu ya
Dönüp kendim alıyorum
Tutukluyorum suçluyu
Merhametsiz gülüyorum
Sonra da suçludan fazla
Suçluyu özlüyorum
Görmüyorum sevmiyorum
Seviyorum demiyorum
Sonra göründüğüm gibi
Görünmek istemiyorum
Duyuyorum biliyorum
Duymazlıktan geliyorum
Enayice tanınmaktan
Bayağı seviniyorum
Benim yolum aşk yoludur
Ölmeden ölmek doludur
Benlik insanın kuludur
Benliğe bozuluyorum
Ankara, 02.1967
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
67
GÜNEŞ VAR VADİMDE
Güneş var vadimde
Çiçeklerde ağaçlarda
Yemyeşil yamaçlarda
Çığlık çığlık
Güneş var bulutlarda
Gök mavi temiz havada
Ellerimde kollarımda açılan
Pırıl pırıl
Tepeden devrilen güneş
Gölgemi çeviren güneş
Dalların arasından mızrak mızrak
Giren güneş
Güneş var vadimde
Tanrım bana n’oldu
Haykırmak yuvarlanmak istiyorum
Tepelerden vadiye doğru
İçime güneşler doğdu
Küre, 08.05.1967
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
68
O DA MI ADAM
O seninle bir çift laf konuşmayan
O seninle dostça el sıkışmayan
O seninle düşman bile olmayan
O sana sebepsiz balta olan
O da mı adam?
O kendisiyle tanışmadığın
O kimdir bilip vuruşmadığın
O dost deyip sevişmediğin
O ilgisizliğinden düşman olan
O da mı adam
O sövmediğin için sana söven
O onu bilmediğin için öten
O kovmadığın için hırlayan
O sefil, yalancı, şerefsiz olan
O da mı adam
O vuramayacağın yerde ısıran
O sövemeyeceğin yerde söven
O zamanında el ayak öpen
O insanlığı öğrenmemiş olan
O da mı adam
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
69
O rezaleti cesaret bilen
O sabra korkaklık diyen
O namus lekeleyen
O kendine her şey mubah olan
O da mı adam
O değil ya ona adam diyen kişi
O değil ya yaptığını öven kişi
O değil ya meclisine giren kişi
O değil ya ona cevap veren kişi
Adam değil, adam değil, adam değil.
Kaman, Mart 1967
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
70
OLMAYINCA I
Varışına gelişim
Tarhana aşına, bulgur aşına
Atasözü
Sana derim sana her işte mahir
Altın tasta sunar eloğlu zehir
Dilde kemik yoktur her şey söylenir
İnsanda saygıyla ar olmayınca
Adem öncelikle kendini över
Kendine benzemez kişiye söver
Bu kaide genellikle muteber
Fitne-fücurlara zor olmayınca
Bir sözle bin baş kesilir bilemez
Bir sözle savaş kesilir bilemez
Bir sözle maaş kesilir bilemez
Memur olup ona dur olmayınca
Dayanır mı bilmem bir aylık maaş
Varsa üç öğün içen vatandaş
Olunur mu böylesine arkadaş
Sahte doktorvari kâr olmayınca
Ayda dört yüz alıp günde yüz veren
Gene de geçimde hüner gösteren
Sıratı geçemez hesap vermeden
Zebanilerine yar olmayınca
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
71
Bir tayin olsaydı beylere lâyık
Eğlencede olacaktı kolaylık
Aranmıyor benim gibi halayık
Ana avrat bozar kor olmayınca
Nideyim elimden gelen bu kadar
Sövemem içemem oynamam kumar
Birbirine dost kazığı atanlar
Sevinir bendeniz var olmayınca
İpsiz sapsız hayat bir yanar söner
Asıl zor olanı yaşamak hüner
Karışır içimiz çorbaya döner
Hükumet kapısı dar olmayınca
Öcal der ki fazla sözü söylemem
İnancım uğruna asla gam yemem
Elimden geleni ardına komam
Haksızın nasibi zar olmayınca
Küre, 28.05.1967
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
72
OLMAYINCA II
Gelen ağam giden sen de paşasın
Bana değmeyen yılan bin yaşasın
Sakın kimse kuyruğuna basmasın
Önce saldıracak mar olmayınca
Dedikodu ancak kadın harcıdır
Erkekçe karşılık ere racidir
Erkek eşekliğe özen acıdır
Kadınına bile er olmayınca
Kızım sana derim gelinim anla
Doğruyol bulunur biraz izanla
Düzelir umarım her şey zamanla
Meğer bir inatçı har olmayınca
Garip kişim hoşgeldine hoşbulduk
İyiye güzele hakka tutulduk
Hak deyince kalbimizden vurulduk
Haksızın nasibi zor olmayınca
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
73
HAYAL
Peri diyarında devler yurdunda
Kah sonsuzluklarda, kah yer altında
Dolaşmaktan farksız değil mi hayal
Uzayın sonunda bir nefes almak
Ayın yüzeyinde yerleşip kalmak
Ne kadar da güzel değil mi hayal
Aletsiz olarak göklerde uçmak
Orduları bozmak görünmez olmak
Güzel bir eğlence değil mi hayal
Hayal bir avunma aciz kimseye
Alimi sürükler güzel bir şeye
Bu bakımdan güzel değil mi hayal
16.06.1967 – Fatih Öcal
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
74
SEVİYORUM
Kıvrıla kıvrıla giden
Yollarını seviyorum
Çamlı dağları seyreden
İllerini seviyorum
Yeşillikler arasında
Bir ilkbahar havasında
Tepelerin yamacında
Evlerini seviyorum
Toprak maden kara kara
Yine de halkı fıkara
Kanaatkar insanlarla
Dillerini seviyorum
Eller temiz alınlar ak
Malı hırsızlıktan uzak
Medeniyetin muvaffak
Erlerini seviyorum
Havası suyu yaşatan
Temiz yiyecekler satan
Köyden gelen soylu adam
Hallerini seviyorum
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
75
SEVMİYORUM
Yağmur yağar sicim sicim
Orman kesip sağlar geçim
Acıyla dolar içim
Sellerini sevmiyorum
Bir bulut sarar açılmaz
Tozdan dumandan geçilmez
Baharı yazı seçilmez
Hallerini sevmiyorum
Bazıları cahil sarhoş
Bazıları daha bir hoş
Bahsetmesi bile nahoş
Huylarını sevmiyorum
Ömer’im Küre misali
Bütün Türkiye’nin hali
Cennet vatanda ahali
Kullarını sevmiyorum
Küre, 17.10.1967
NOKTALAMA
İleriye bakmak ama önümüzü göremeyecek kadar değil
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
76
VAR
Lokmam boğazıma düğümleniyor
Katıksız ekmeği bulamayan var
Saatlerce tepip pazara gelen
Bir şişe gaz bile alamayan var
Memur olup hali iyi bilinen
Haftada bir sepet dolamayan var
Aybaşında bakkal kasap der iken
Ayda bir gün bile gülemeyen var
İşçi olup iş buldukça çalışan
Gün bulup gün yemeye alışan
Halini sormayın hepten perişan
Lastik ayakkabı bulamayan var
Çiftçi dersen bütün bir yıl didinir
Güz gelince mahsulünü edinir
Dipsiz kiler boş ambar kim ne bilir
Ektiği tohumu alamayan var
Ormandan odun keserse suç olur
Getirip çarşıya satmak güç olur
Bir günlük emeği sade hiç olur
Yüküne beş lira alamayan var
Mahkemeye düşer ya kastı ne ki
Yapmasın kesmesin yol göster peki
Ne ile geçinir kendi evdeki
Sabıkasız bile kalamayan var
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
77
Hasta yatmak için zamanı yoktur
Doktora gitmeye amanı yoktur
İlaç almak için fermanı yoktur
Şöyle insan gibi ölemeyen var
Yalınayak başı kabak biçare
İstikbalin gençliği bu avare
Eğitmeye ne gayret var ne çare
Hali harabını bilemeyen var
Lokmam boğazımda düğümleniyor
Düşüncesiz kişi olamıyorum
Öcal neme lazım diyebilene
Söyleyecek sözü bulamıyorum
04.11.1967
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
78
KIRIK ÇEMBER
Bir kırık çemberi düşünüyorum
Feleğin çemberi dediklerini
Bir uçtan başlayan yolcularını
Öbür uçta yorup yediklerini
Bir kırık noktada çakışan uçlar
Aynı yerde ayrı insanlar toplar
Kimi genç, umutlu, cesur övüngen
Kimi olgunluğu içinde saklar
Şöyle bir bakanlar aldanacaklar
Gören gözler ile görmeyecekler
Hep aynı insanlar var sanacaklar
Görmeyen gözleri bilmeyecekler
Her gören bilir mi yazık ki hayır
Bir yerde giden de gelen de bekler
Gidenler ihtimal dönecek ama
Gelenler bir daha dönmeyecekler
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
79
ŞÖYLE BÖYLE
Deme ki şöyle böyle
Çalış da rahat eyle
En akıllı iş budur
İki düşün bir söyle!..
ACISIZLARA
Acının ne olduğunu bilmeyene
Acımak lazım
Çünkü ya aptaldır ya zalim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
80
MENEKŞEM
Menekşem, bir tanem, boynu eğrim
Bilsen seni ne kadar çok severim
Sıska sapın üzerinde mağrur
Mavi mavi parlar gibi gözlerin
Menekşem, bir tanem, boynu eğrim.
Menekşem bir tanem boynu eğrim
Yeşil otlar arasında yalnız
Büyük ağaçlar altında kimsesiz
Şırıl şırıl dereler kenarında sessiz
Menekşem bir tanem boynu eğrim
Menekşem bir tanem boynu eğrim
Sana bakar bakar içlenirim
Sana bakar bakar gülerim
Koklamaya doyamadığım benim
Menekşem, bir tanem, boynu eğrim.
22.04.1966
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
81
TANRI
Hz. İbrahim O’nu usuyla buldu
Bir buluttu, küçücüktü, gökte tekti
Bir çiçekti, bir böcekti, kelebekti
Bir çocuktu, koştu, sekti
Bir babaydı çile çekti
TANRI
Yalnızlıktı ömür, sonsuz
Yaşanmazdı lâkin onsuz
Sıcaktı odunsuz
Işıktı mumsuz
TANRI
Bir umuttur yürek dolu
Bir bükülmez yiğit kolu
Solun sağı
Sağın solu
TANRI
Cesarettir sana kadar
Tüm insanlık bir onda var
Yaşamda ölür
Ölümde yaşar
TANRI
01.05.1966
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
82
ATEŞİ TUT
Ateşi tut
Bak ne sıcak
Bak ne parlak
Ateşi tut
Aşk bir umut
Kızıl dudak
Pembe yanak
Aşk bir umut
Gönül avut
Gelir geçer
Konar göçer
Gönül avut
Gamı uyut
Sessiz yalnız
Sakin arsız
Gamı uyut
O’nu unut
Hep o biçim
Acı içim
Onu unut
Adım Öcal
Mavi gökler
Kara yerler
Adım Öcal
02.07.1966
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
83
ELLERİMİ AL
Bakma ellerime ellerim kocaman
Ellerim yumuşak
Çalışmamış olduğu belli
Uşak
Bakma ellerime tırnaklarım yok
Parmaklarım uzun
Kalemi gibi bekliyor
Usumuzun
Parmaklarım parmaklarım elimde tesbih
Ellerim ceplerimde yumruk
Terli avuçlarım sıkılgan
Başına buyruk
Parmaklarım ki ister sıkmaz boğazını
Kör kandil köhne cehaletin
Kavramak çevirmek ister sapını düğmesini
Makinenin aletin
Bakma ellerime ellerim kayıp
Yanımda mı önümde mi ne
Bul ellerimi al senin olsun al
Hizmetine...
30.09.1966
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
84
YETER
Yeter yeter artık neş’e de gam da
Uykuda uyanık beden de can da
Açılan sabah da sönen akşamda
Sadece sadece zor olsun yeter
Sussam anlatamam söylesem tınmaz
Aşk öyle bir şey ki hem naz hem niyaz
Nasıl anlatayım aşkını biraz
Gönlüme kıvılcım kor olsun yeter
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
85
SEYRANGAH
Ilısu yamacına çıkarım
Beş tepelere doğru bakarım
Vadiyi dolduran söğütler
Koyu yeşil
Etrafında kırmızı damlı
Yeni binalar çevirmiştir
Karşıda eski mahalle
Toprak damlı harabe
Görünür
Soldan bir yol iner
Dikine inadına
Terzili yolu derler
Adına
Minareler dikelir göğe
Ah yurdum sevgili yurdum
Çok şükür
İslâm kaldım
En güzel manzarası kasabanın
İkindi güneşiyledir
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
86
Sarısı parlaktır tarlaların
Gölgesi koyudur binaların
Bir toz bulutu akar ardından
Hızla gelip geçen
Kamyonların
Başlangıcı Ilısu yamacıdır
Ama yolumuzun
Kıvrım kıvrım dolanıp gider
Upuzun
24.10.1966
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
87
SEVERİM
Bozkırdaki bir çiçeği
Geçmişteki geleceği
Yalan içinde gerçeği
Ve seni seni severim
Feryatsız bir ağlayışı
İncitmeyen bir bağışı
Harbi önleyen barışı
Ve seni seni severim
Yalvarmayanda sevdayı
Layık olanda sarayı
Dilenmeyen fukarayı
Ve seni seni severim
Sevda dolu sessizliği
Ümit dolu arsızlığı
Şehirlerde yalnızlığı
Ve seni seni severim
İstikbal dolu hayali
Çalışmayla biten hali
Geçmişlerden bir misali
Ve seni seni severim
Bir fidandaki yaprağı
Bir tarladaki toprağı
Bir mümindeki tapmağı
Ve seni seni severim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
88
Güzeldeki tevazuyu
Alimde ilmi arzuyu
Ana bağrında sızıyı
Ve seni seni severim
Askerdeki itaati
Çocuktaki kıraati
Mahkemede beraatı
Ve seni seni severim
Rahman ve Rahim Allah’ı
Pişmanlık dolu (eyvah)ı
Doğruya yönelen (ah)ı
Ve seni seni severim
Mana yüklü bir tabiri
Kimsesiz kalmış kabiri
Kibarlık dolu sabırı
Ve seni seni severim
Aşkla dolu olan teni
Sen olduğun için seni
Seninle dolu her demi
Severim HAKKIM severim
Sarıkaya, 05.02.1966
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
89
MEVLANA’dan İLHAMLAR
Hiçliğimi idrakim bir tanrı nurudur
Böylelikle anladım ki en büyük O’dur
İstemem, kimseden bir şey istemem
Rahmeti bol Allah’ımın kulu iken ben
Susma, konuş, güzel sözler söyle diyorlar
Söylemem, can kulağıyla dinlemiyorlar
Kemal yolu hak yoludur
İmtihanla doludur
Zamanın kıymeti yoktur, hayıflanma
Onu sen kıymete erdir çalışmanla
Onun için her şeyimden olurum
Her şeyimi döner onda bulurum
Tanrı için sevap da bir günah da
Kavrayışa hudut yoktur Allah’ta
Herkesin sevdiği insan iyidir
Kendini ona kıyas et kıymetini bil
Bahar yaprakla da toprakla da gelir
Ama yaprakta daha bir güzeldir
Tanrı hepimizle beraberdir
Ama dost gönülleri daha bir düzeltir
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
90
Mağrur insan kendini olgun sanır
Olgunluğun sonu yoktur aldanır
Kemal yolu gururuyla tıkanır
Gelen geçer, gelen geçer o kalır
Ey Hak ile beraber olan kişi
O düzeltir gördüğün her bir işi
Harama tenezzül edecek kadar
Hakir kalma da yiğitim fakir kal
Gerçi kuluz, ama Hak’kın kuluyuz
Hak için, Hak’tan yanayız, uluyuz
Sabır genişliğin anahtarıdır
Dost, gönlümün aynası, hohlayıp bulandırmam
Derdimi paylaşanı yok yere utandırmam
Madem ki karnın toktur ne tıkınıp durursun
Madem ki sözün yoktur ne söylenip ulursun
İçinde zerrece sevgisi olan
Hoşgörüden ayrılamaz bir zaman
Fakirsem de gönlüm gani
Esir etmez tamah beni
Ne mal zahmeti ne gamı
Hür seyrederim âlemi
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
91
Nur istiyorsan nurdan ol
Canan istiyorsan candan ol
Mal istiyorsan maldan ol
Ne istiyorsan iste ama
Önce ona layık ol
Aslına uymak yaraşır insana
Toprak gibi gönlü alçak olsana
Ne ekersen biçersin
Köprü kursan geçersin
Başkasına su versen
Kendin zemzem içersin
Tanrının bir ululuğu da bence şudur
Kendisini aratır, kendimizi buldurur.
Sabırla bekleyene en nihayet
Ulu Tanrı eder elbet inayet
Bir köpek ısırdı ayağımı
Ben köpek değilim ısıramam
Köpeğin ayağını
Gönlü Hakkı kavrayan bir velidir
Kudretine hudut biçen delidir
Kudretsizdir nasıl olsa Tanrıdan
Taptığın nesneye bak da utan
Aşık değerini alır maşuktan
Ne kadar yücesin Tanrıya tapan
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
92
Edepliden edep öğren öyle gel
Edepsizler müptezeldir müptezel
Açlık bir başlangıçtır tokluk bir son
Ey Kemal isteyen aç kalmaya dön
Sözde mana, manada söz yok imiş gördüm
Manasız söz söyleyemem sözümden döndüm
Ah ne kadar mesudum artık ne gam ne tasa
Kainat değersizdir benim aşkım olmasa
Ben bir arzulayanım kıymetini bilirim
El açıp yalvarırım, isterim sevinirim
İsterim her şeyimle isterim
Verirsin her şeyi verirsin
Sözle istemem ki yanılayım
Sözde kalsın yanılayım
Tanrının sırrı yüceden yücedir
İnsanoğlu taşıyamaz cücedir
Doğruluğun sevincini değişmem
Dünya dolu ne paraya ne pula
İman edip ona göre yaşamak
Bu dünyada nasip olmaz her kula
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
93
Babadan gördüğüyle bırakmazlar adamı
Hiç değilse bir adım geçmeliyim atamı
Uykuya karşı gelir gelişen her zor fikir
Fikirle yorularak uyuyanlar vahşidir
Ne çocuğum ne vahşi ama ben de insanım
Üstün düşünenlere kanmak istiyor canım
Bir tembellik, bir şehvet akıyor vahşi tende
Üç beş kırıntı fikir hayvanlığıma perde
İyilikle kötülük değiştikçe değişir
İnançta kararsızlık düpedüz vahşiliktir
Sarıkaya, 30.09.1965
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
94
AKTÖR VE HAYAT
I
Aktörlükten yorulunca
Seyirci olurum
Seyrederim rol yapanı
Yaşamak piyesinde
Ve insanın hiçliğini duyar
Sükun bulurum
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
95
II
Unutup yaşıyor olduğumu
Çıkıyorum içinden insanların
Bir yüksek yerden bakıyorum
Telaşı içindeler yaşamanın
Çalışmak, sevişmek, kazanmak
Uymak kaidelerine zamanın
Öyle meşguller ki yaşamak için
Sevincinden mahrum yaşamanın
Bu dram-komedi içinde
Kaygıdır onlar için yaşamak
Kaygıdır sevmek sevilmek
Ağlamak, gülmek, çalışmak, ölmek,
Rolünü ezberleyen artist gibi
Rolünü oynamak kaygısında
Kaygıyı yaşıyor
Ve ben seyrediyorum sıyrılıp
Aralarından dünyayı
Basitleşiyor insanlar nizamlar
Küçük çabalarla bozulmaz nizamlar
Huzur doluyor kalbime
Her zaman sade, her zaman taze
Her zaman sakin
Huzur dolu anlar
Bahçe-1964
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
96
DENİZİ SEVERİM
Herkes gibi
Denizi ben de severim
Büyüklüğünü
Gürültüsünü
Seyrederim
Ama ben dağlıyım
Denizi beleş verseler almam
Çünkü ben bu büyüklük
Bu gürültü
Neye yarar bilmem
Bahçe, 1964
ELİMİZ ALTINDA
Kayıp gider elimizin altından
Ömür boyu aradığımız huzur
Saadeti tanımadan bilmeden
Aramakla saadet mi bulunur
Aradığımız ne kaybettiğimiz
Zaman fırsat gençlik aşk güven sürur
Saadeti aramakla yorulan
Her yücelik sadelikte bulunur
Düşünmeyip geçmişi geleceği
Günü gün edenler mesut olur
Bahçe, 1964
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
97
ÜSLUB-İ BEYAN HALİLE İNSAN
Ne insansız yaşanıyor
Ne insanla...
Her soruyu solla
Her söze evet ya!..
Dostlardan sevgili dostlardan
İnsan usanıyor zamanla
BAHÇE’DE BAHAR
Ah ne güzel şu Bahçe’nin baharı
Güneş benim için var
Benim için rüzgar
Benim için dört duvar
Hele kertenkeleler
Unutulmaz dostlar
Onlar hane bozar
Ben onlara toslarım
Köpek bir şey var sanır
Havlar
Cıvıltılarla kuşlar
Ah ne güzel bahçe
Ne güzel
Bahar
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
98
HÜRRİYET
I
Hiç kimse alamaz benden
Hürriyetimi benim kadar
Dört duvar arasında yaşadığım yerde
Ölürdüm yaşamaya zorlasalar
II
Kendime öyle kızıyorum ki bazan
Ah O değil mi diyorum
Bize düşünce verip insan yapan
Yoksa ben bilirdim yapacağımı
Kurtulmak için kaygılardan
Nezaket dilimi bağlıyor
Arzularım düşüncelerim
Kravatın boynumu sıktığı gibi
Kibar kibar yaşamanın yerine
Hayvanca bağırıp ölmek istiyorum
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
99
ERKENCİ
Bilir misiniz niçin sabahları
Uyandığımı erkenden
Alıştığımız dünyayı Ulu Tanrım
Seyrederim buğulayıp silerken
GÖZYAŞI
Bir çağlayan bilirim ki
En asil duygularla coşar
Al yanak üzerinde şeffaf
Bir damla gözyaşı var
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
100
GÜZEL HAVALAR
Dışarda gölge güneş tatlı sıcak
Sevdalı bir rüzgar taze bir yeşil
Etekleri zil çalan bahar...
İçerde masa sandalye evrak kitap
İşinin icabı dertlenen biri
Kim dövülmüş kimi kaçırmışlar
Uzaklarda çocuklar genç kızlar
Caddelerden geçenler bahçelerde gezenler
Çalışanlar düşünenler gülenler
Bir bulut gölge eder, bir kuş uçar
Bir ses uzaklaşır bir zil çalar
Yalnızım hasretiniz kalbime dolar
24.05.1964
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
101
SABAH GEZİNTİSİ
Uykum kaçtığı zaman
Kendimi rüyaya zorlamam
Perdeleri aralar
Karanlıkları seyrederim
Ne güzeldir sabahları
Temiz hava düşünceleri siler
Karanlıklar gizlemiştir
Alışılmış manzaraları
Gökyüzü kurşuni boyalıdır
Üzerinde acemice çizgiler
Siyah siyah dağ resimleri
Duman duman tüten bacalar
Ve sabahları gün doğmadan
Bahçe’nin istasyon yolu
Asfalt gibi parlar
Gezdiğim için iyi bilirim
Mayıs 1964
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
102
CEYHAN’A
Mısralarım senin ismini taşır
Armağanım yalnız sana yaraşır
Cümle kaygılardan azade
Eller gibi ağlamaya gülesin
Yaşayıp dünyada gönlünce
Hayalini hakikatte bulasın
Anılarla dolmaya yalnızlığın
Neşe ile arzu ile dolasın
Allah’tan dilerim mesut olasın
17.05.1964
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
103
YALNIZLIK BELASI
İçimde buruk bir tat
Pencereleri kapalı odanın
Radyodaki türküler bayat
Ne yapacağımı bilmiyorum
Ne düşündüğümü hakeza
Ağlamaklığım gülüyorum
Kimse aramayacak eminim
Resimlerim kitaplarım kedim
Açık kapılardan bakan benim
Gidecek yer de yok kahrolası
Kasabada gönüllü mahkumlarız
Yapacak iş güç ararız
Bahar bile usandırıcı
Yalnızlık öyle bela ki
Yemek kaygısı traş kaygısı
Neylesem içimde bir burukluk var
Adettir bu gülemeyen ağlar
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
104
BİLİNEN ŞEY
Bir kalemdir yazan
Bir kelamdır bazan
Aramızı bozan
Halimize gülesim gelir
Sen de bilirsin bunu ben de
Herkes bilir
İnsan yaza konuşa
Küse darıla
Aşık olur ya!..
03.02.1964
HAKİKAT
Ne geçmiş var ne gelecek
Saadet haldedir gerçek
Sen kendine acımayan
Çalışan yılmayan dayan
Umudun gerçekleşecek
03.02.1964
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
105
YÂRİN HAYALİ
İçimde sere serpe o yârin
Hayali yan gelmiş yatıyor
Bir sızı bir sızı ki
İğne gibi batıyor
Sabahlara kadar kalbim
Yar yar diye atıyor
Bu sevda ne mene şeymiş
Sevgiler içinde ağlatıyor
Ölmek deli olmak ne ki
İnsana her şeyi aratıyor
İçimde sere serpe o yârin
Hayali yan gelmiş yatıyor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
106
AŞK
Bir selamın geldi diye
Günlerce sevinç kanatlarım oldu
İsmin düşmedi dilimden
Bir mektubun geldi çaresiz
Kendimi dar attım sokaklara
Ağlamak ne kelime mahvoldum
Seni tanımadan gülerdim
Mektuplara selamlara aşklara
Aşk başka şeymiş aşk başka
Ne söylesem çaresizim sen
Günüm gecem düşüncem
Yaşamak benim için boştur
Seni yaşayıp özlemeden
03.02.1964
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
107
BİR KADIN GÜLÜŞÜ
Bir temiz çevre gibi yol yol
Dürüle dürüle yollar
Ayaklarıma döküldü
Seni görüyorum
Perdeleri sallıyor mendil gibi rüzgar
Elveda anılarla dolu günler
Doyamadan geçen bahar
Hayalini görüyorum
Bir ok deldi yaptığım kalbi
O kalbi taşıyan ağacı
Senelerce senelerce uzaktan
Yeni görüyorum
Pencereler sarı yeşil bahara göz göz
Dışarda fışkıran hayat içerde donan sükut
Bütün azametiyle mevcut
Demi görüyorum
Bir kara yeşil örtü bir sarı yama dağlar
Yeşil çamdır bilirim sarı tarla
Yurduma açılan odamda
Ellerimi görüyorum
Seni düşünüyorum pırıl pırıl
Saçlarım öyle gözlerim öyle sen öylesin
Hasretin de sevincin de arzun da
Beni görüyorum
Bir kadın gülüşü seni getiriyor
Bir açık mavi taptaze sabahı
Kararlarımız yorgun içimden
Geleni görüyorum
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
108
SAKİN DENİZ
Ey deniz
Büyük deniz
Sensin büyük
Sakin
Hissiz
Rüzgara kapılan dalgacıklarım
Seni mağrur
Seni gaddar
Seni korkunç yapıyor
Kötü yapıyor seni...
Ama hayır...
Ey deniz büyük deniz
Sensin büyük
Sakin
Hissiz...
08.03.1964
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
109
SİZİ DÜŞÜNÜYORUM
Sabahın en erken saatlerinde
Penceremi açıyorum ufuklara
Yüzümü okşayan temiz hava
Düşüncemi taşıyor uzaklara
Uyanmıştır şimdi annem
Pencerenin önünde büzütür
Pancurları açıyordur annem
Açma pencereyi açma anne
Küçük Naci uyuyordur üşütür
Uyandırmışlardır seni gene
Kaygın fizik mi tarih mi
Hiçbiri değil belki
Uykusuzluk kaygısı ekmek kaygısı
Annesi bırak çalışsın imtihanı var
Sabah sabah çarşıya savma kızı
Kız Nevin
Başarılar dilerim
Gözlerinden öperim
Sabah sabah Nesrin daha mahmurdur
Kim bilir nasıl saf saf durur
Tek kaldı evde artık birazdan
Çalışır yorulur
Bu kadarcık çalışmak ta olur mu
Şişmandır olur
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
110
Gene mi küstün sen ame
Gene kim ne dedi sebep ne
Kavgaya hazırlanma sen de
Rica ederim Anne
Bak ben uzaklarda çok uzaklarda
Duyamam sizi dövüşürken de
Kızamam kaçamam
Kavga kabartmayın aman!
Bu ağıt ne... Uyandı kardeşim
Naci! Naci! Gel yanıma
Ne o surat kız şeker ver
Bisküvit mi bisiklet mi
Olur olur çarşı açılsın da
İstek mi biter kardaşımda
Ne var ki daha çocuktur
Daha çok şey ister, çok şey unutur
Kardaşım, kardaşım ben sağ oldukça
İstediğin olur
Belki düşüncelidir büyükler
Şimdi çok uzaklarda Nermin Ömer
Nimet Gülendam...
Belki düşünürler Babamızı
Üç ihlasla fatiha gönderirler
Belki de kaygıları yaşamaktır
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
111
Gazdır tuzdur ekmektir
Her şeyden çok içimizi yakan
Yaşamak denen gerçektir
Gün ne kadar sıcak doğsa da
Kaygılar onu üşütecektir
Sabahın en erken saatlerinde
Bir ısı bir ışık bir renk cıvıltı
Bir neşe bir rüzgar
Açılır pencereler kapılar
İlkbahar, ilkbahar, ilkbahar
Nedir o dışardaki şamata
Komşular
Güler bütün evler evimize karşı
Canü gönülden seviyorum
İyi komşular veren Allah’ı
Sizi ey sizi uzaklarda kalan
Beni düşünen benim olan
Kardeşim bacım anam
Her sabah ufuklara açılan
Pencereler önünde sizi mutluyorum
Sizi unutmuyorum
Bahçe, 1963
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
112
EVLİLİK HALİ
Niye üzülüyorum sanki
İşte radyom konuşuyor
Kedim ayaklarımın dibinde
Karnım da tok çok şükür
Ama odamda yalnızmışım
Varsın olsun
Az gittik uz gittik
Geldik evimizin kapısına
Merhaba
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
113
GÖRÜNÜM
Ciddi ciddi geçerim sokaklardan
Ama kimse bilmez bunun
Kendi kendime gülmek olduğunu
Bir ben bilirim bunu
Bir de sevdiklerim
Ben beni bulamadım
Çünkü benim olacak
Bir beni bulamadım
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
114
NOKTALAMALAR
1
Fazla olursa gurur
İnsanı yere vurur
2
Yeteri kadar gurur
Kişiliği korur
3
Fazla olan hoşgörü
Açıkgöz eder körü
4
Unutmamak lazım
Onun için yazdım
5
Size ağlayacağım ellere güleceğim
Biliyorum hayatım seni öldüreceğim
6
Gerçek budur ki söylenmemiş söz belki yoktur
Ama söylenmemiş fikir pek çoktur
7
Size teşekkür için sözler yetmez
Onun için ağlıyorum
8
Arzularımı saklarım içimde
Fikirlerimi söylerim apaçık...
16.11.1962
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
115
MEST OLMAK
En büyük hatası insanın budur
Fazla şey istemekle mest ise mağrur
Tepeden tırnağa bir tek cümleyi
Tepeden tırnağa yaşasa n’olur
Mest olur mesut olur muvaffak olur
BABA
Her sabah sensiz uyanmak ne zor
Ve her akşam sensiz eve dönmek
Seni hatırlayıp yaşamak
Sensiz olmak
Hatırlayıp hatırlayıp ölmek
Baba...
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
116
DUA
Dileriz ki Ulu Tanrı
Sevsin seni özden ziyade
Artık değilsin bu fani dünyada
Ama yaşıyorsun bizden ziyade
Yaşıyorsun her fatiha’da
Rahmetle akıl paklar anda
Ölünün her gelişinde yasla
Ey doğru ve sağlam irade
Sensin bize rehber dünyada
Sevsin seni sevsin Tanrı
Özden ziyade
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
117
GÖNÜL GÖZÜ
Gözlerim açık gidiyor ölüme
İlk ve son fırsatı kaçırmayım diye
Denemek mümkün mü gönül gözünü
Ah
Açık mı kapalı mı ne!..
AVARE
O kadar saftı özüm ki rüya bile
Upuzun gecelerde bozmazdı uykusunu
Şimdiyse dışarıda sürüklenen
Adımlarım çekiyor korkusunu
SERSERİ
Gök kubbedir benim evim gam evim
Gam evimin gam bahçelerinde
Gamsızım türküsünü söyler gezerim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
118
ARZU
Başka şey istemezdim dünya için Tanrım
Düşüncelere hükmeden olaydım
Bir çarka kapılmış çoğalmışız
Toparlamakla geçiyor yaşımız
Hani o basit yaşadıklarımız
CEMİYET
Büyük yalnızlığında suçluluğun
Geceler uzundur geceler karanlık
Gündüzler basık bulanık
Gündüzler uyanık
Caddeler dardır
Odalar ferahlık
İnsanlar insanlar işte onlar
İnsanlar insanca değildir artık
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
119
ÖLÜMÜ GÖR
Küçük dikkatsizlikler (ay!) demeden
Felaketler çığ olup gürlediler
Akıllılar ihmalin arkasından
Sükutu geç ölümü gör dediler
OK VE ZAMAN
Atılan ok hedefi buldu ama neyleyim
Oku atan gönülde hedef aşkı silindi
Çünkü onu kuşlukta atmıştı körpe gönül
Hedefi bulana dek vakit oldu ikindi
Akıllılar her işte vaka kişi dediler
Hele yer ve zamanı aramayan yakındır
Münkir gerçi düşmandır tek durup gözleme ki
Duanın hepsinden çok münafıktan sakınmak
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
120
BABAMA
I
Boş vermiştin hayata sen
Fakirlikten
Gün ederdin gününü
Fakat adımların ağır ağır yürürken
Düşünürdü ölüm
Sevdiklerim çekmesinler isterdin
Korku denen zulümü
Bilemedim tezliğini ölümün
Babacığım ihmalliğim o benim
Ebediyen acısıdır gönlümün
A
C
Sı
Dır
Gönlümün
II
Yaltaklanma saymasaydım sana
Kalbimdekileri söylerdim
Dünyada senden çok inan bana
Sadece babamı severdim
Sana kavuşmak en büyük umudum
Ya nice bu acıyla yaşayayım
Ebedi hayat yoksa eğer
Ebedi hatıranı taşıyayım
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
121
SEYİR
Açınca kapıyı “merhaba” der
Odamın bekar hali yalnız kalır
Düşüncelerimi alır götürürler
Eyleme beni kuş misali
Açarım pencereyi seyreder dinlerim
Varmayım, arzum işte! ne bilsin ahali
ÖZLEM
Yahu pek özledim seni
Yaramaz
Bu ayrılık sarstı beni
Olamaz
Bir çare bul da söyle
Kandır beni
Hasta ol nazlan doğru söyle
İnandır beni
Gerçeğe saplandım ama
Hislerim hasta
Çıkamam bu doğru yoldan
Yastayım yasta
Şimdi sadece sende ümit var
Gel beni kurtar
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
122
YAĞMUR
Dışarda yağmur var
Damdaki çinkolar
Şamata yapıyor
Harıl gürül oluklar
Akıyor
Ne iyi sessizlik ölüyor
Gürültü insana
Arkadaş oluyor
Gecenin geç vakti
Gözlerim bakıyor
Lambanın ışığı kederli
İçimi yakıyor
Benzerim kalıbım
Yastıkta yatıyor
Yüreğim yüreğim
Sılada atıyor
Bunlar değil diyeceğim
Yüreğim söyleyeceğim
Söyleyemiyor şakıyor
İçime akıyor
Yağmur döküyor gece
Bitiyor gündüz lamba
Sönüyor ben uykusuz
Ağlıyorum
Kalıyorum
Bahçe, 12.03.1963
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
123
BAHARDA
Ilıklık var rüzgarda
Çiçekler ağaçlar da
Kızlar da çocuklar da
Kızan kediler damlarda
Koyunlar kuzular da
Meliyor çayırlarda
Bir hal var ilkbaharda
Hayat var ilkbaharda
Ne çare her baharda
Bir bahar kaybımız var
Ne çare her baharda
Doludur hatıralar
Baharda
Hatıralar
STOP LAMBASI
Dönüşü olmayan yolun
Varışı üzre
Meşgulüm
Lambalarım yanıyor
Kırmızı...
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
124
KODES
Sigaraya başladım
İçkiye başladım
Kumara başladım artık
Artık torbada keklik
Erkeklik
Bıçak tabanca alacağım
Kavgacı katil olacağım
Savcı dava açacak
Gazeteler yazacak
Aman umursamalı mı
Ne olursa olacak
Mapusane çeşmesi
Yandan yandan akacak
BASİT DÜŞÜN
Basitlikle yaşamaktı gidişim
Düşünceler beni aldı götürdü
Mükemmellik aynı yola getirdi
Şu kadar ki bu basit yol insanı
İçgüdüm düşmüyorum peşine
Düşünme de yarıyor her işime
Bu basitlik insan eder insanı
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
125
İÇ SIKINTISI
Sırası mı kederin
Gamın
Meyvesini almadan
Çalışmanın
En büyüğü eseflerin
Kıymetini buluyorum
Zamanın..
Memesini bıraktığımdan beri
Anamın
Sırası değil demenin
Aman canım!..
Arkasından yetişmeliyim
Kaçanların...
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
126
HAK VE AKIL
Aklını kullan meraklı
İyi kullanırsan güçlü
Kötü kullanırsan suçlu
Olursun
Var olan aklı
Çıkar haklı
İSTEMEK
İstemesini biliyorum istiyorum
İstiyorum istiyorum olacak
GİBİ
Kötülükler altında yığılı
İyilikler diliyorum
Kahkaha atamıyorum ama
Biraz olsun gülüyorum
Bir hane harabım gerçi
Zevahiri kurtarmasını biliyorum
Herkesin hakkıdır yaşamak
Diyorum ben ölüyorum
Yığılı kalmış düşünceler
Altında eziliyorum
Hamdolsun mesut değilsem de
Mesut görünmesini biliyorum
Bahçe, 1963
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
127
KÖTÜ HATIRA
Al sana kapkara bir gece
Al sana bir yumak düşünce
Al sana upuzun bir zaman
Paran yok biliyorum olsun
Ver bana bir iki mısra
Hatıra olarak kalsın
Bahçe, 1963
İLKBAHAR NE KADAR GÜZEL
Bu hava bu güneş bu yer
Yeniden dünyaya gelmişim
İlk bahar ne kadar güzel
Toprağın nemine hayranım
Dağlar yeşillenir güler
İlk bahar ne kadar güzel
Fısıltı gibidir rüzgar
Gizlice gizlice eser
İlk bahar ne kadar güzel
Ne iyi bahara gelmişim
Çekmişim içime dolmuşum
Güzelle beraber olmuşum
İlk bahar ne kadar güzel
Bahçe, Mart 1963
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
128
YA ÇOCUKLAR
İnsanlar tatili nasıl geçirir
Çeker gider İstanbul’a, İzmir’e
Bursa’ya gider Uludağ’a çıkar
Plajlara gider denize girer...
Ya bir kimsesiz ya bir fakir
Tembel tembel kahvelerde gerinir
Garsona bağırır gelsin
Tavla bir çay bir...
Pek o kadar efkara da lüzum yok
Yaz gecelerinde bizim de
Temiz havamız var doğan ayımız var
Kağnı tekeri kadar...
Ya çocuklar...
20.08.1962
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
129
SÖZ
Artık bitti diyorum bütün söyleyeceğim
Ve düşünüyorum ki dememişim sözümü
ANTOLOJİ
Geçinip gitmek için Oğuzcan
Daha doğrusu yaşamak için
Ölüm şiirine tutulmuş
Ölümsüz bir antoloji Pardon
Ölümlü bir antoloji Pardon
Neyse canım bu derlemede
Bir noksan var ki yazık
Yazık ama çok yazık
Ölümü düşünen genç şairlerin
Ölüm tarihleri unutulmuş
DALET
Adalet istemek ne kadar kolay
Adalet dağıtmak ne kadar zor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
130
KARIŞIKLIK
Kime gittin bir adım sana gele on adım
Kime verdin bir yudum susadıysan kime ne
DİL AĞRISI
Baktın ki karşındaki baban
Dilini idareli kullan
MAYMUNCUK
Cemiyetin kapısı selamla açılırmış
Ve gönlün maymuncuğu gönülden bir gülüşmüş
SIRALAMA
İşlerini önemle bir sıraya sokmadan
Önemli bir sıraya sokulmazsın Ömer
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
131
VAKİT KAYBI
Kendini övmek için vakit kaybetme Ömer
Vaktini işine ver herkes işinle över
USTA
Oyalama boş sözle bunun sonu hatadır
Olmayacak bir işi kesip atan ustadır
KAİNAT VE DEĞER
Kıymet ölçülerinin tek birimi benim ben
Kainat değersizdir ben bir değer vermeden
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
132
ÜMİT KAPISI
Islıklarımda türkülerim
Türkülerim de kederim
Üstü kapalı açığa vurulur
Yaşarım ölüm dilerim
Ölümlü düşüncelerim
Bir kapanır bir durulur
Benziyorum devekuşuna
Bütün saklanmam boşuna
Er geç açığa vurulur
Ağlamaklığım gülerim
Ne yaparım ne dilerim
İnsanım her şey umulur
Bir gün ben de mi çilerim
Islıklarımda türkülerim
Uzar uzar da yorulur
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
133
BEN
I
Ne ateşim ne suyum
Ne bir çıkmaz kokuyum
Kocaman bir korkuyum
Bedenimin içinde
Ne azılı haydutum
Ne gürleyen bulutum
Kocaman bir umudum
Vicdanımın içinde
Ne öldüren bir hışım
Ne de bir yalvarışın
Sadece bir barışım
Akranımın içinde
Ömer’im gülmez yüzün
Kesin değildir sözün
Şansın varsa gündüzün
Karanlığın içinde
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
134
II
Okudum okudum yazdım
Yazdım yazdım okudum
Kısaca ben buyum
III
Söz içinde söz aradım
En güzel seni buldum adım
IV
Ne şu olabilirsin sen ne de bu
Yolunu bul da Ömer’im sen sen ol
Çalışkan ol sakin ol mağrur olma
V
Babam hep derdi ki bana
Sen de uyarsın dünyaya
Ama ben görmeyeceğim...
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
135
AŞIK OLUNCA
Çabucak aşık olurum
Bir çift lafa bir bakışa
Doğan güne çatan kışa
Kanat çırpıp uçan kuşa
Çabucak aşık olurum
Belli değil yazım kışım
Deli dolu bir akışın
Serbestliğe alışmışım
Çıtı pıtı anlayışım
Çabucak aşık olurum
Akar akar durulurum
Düşe kalka yorulurum
Ararım seni bulurum
Çabucak aşık olurum
Gelir kapında ölürüm
HASSAS VEZİN
Hece hece toplamıştım sükutu
Konuştunuz veznimi mahvettiniz
Sükunette arıyorken kendimi
Uyandırıp beni benden ettiniz
NOKTALAMA
Sana can olmaya gelen cananım
Sana canan olmak isteyen canım
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
136
BİR HASRET DOLDU İÇİME
Çığlıklar deldi geceyi
Çığlıklar mutsuz kederli
Ağlayanlar kardeşlerim
Ağlayanlar senin için
Bir onulmaz felaketin
Ömür boyu bir hasretin
Manasını anlayanlar
Senin için ağlayanlar
Senin için babacığım
Birdenbire oldu her şey
Aniden yıkıldı dünya
Nasıl oldu anlamadım
Sen ki canım babacığım
Arkadaşım can yoldaşım
Öldün de ben ağlamadım
Gözyaşıma doyamadım
Doyamadım babacığım
Bir hasret doldu içime
Seni ta candan özledim
Aniden oldu bu özlem
Her bir şeyi garipsedim
Bir zamanlar sana yüktüm
Birden yükü benimsedim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
137
Ağlayanlar avundular
Ben ağlamayı isterim
Yetimler bakan babam
Çocukların yetim kaldı
Tanrıdan ecir isterim
Tükenmez sabır isterim
Öpmeye kıyamadığım
Bakmaya doyamadığım
İzinsiz iş tutmadığım
Yok deyip darıltmadığım
Babacığım öldün de sen
Ellerimle gömdüm seni
Ağlamadım ben öyle mi
Ağlamadım öyle baba
Gözyaşım mı yok acaba
Gözyaşım yok babacığım
Ne yasını tutuyorum
Ne seni unutuyorum
Çocuklarının başında
Kendimi avutuyorum
Sana doğru ömür yolu
Her nefesim hasret oldu
Rüyalarıma gel emi
Her anım anıyor seni
Babacığım babacığım
Babacığım babacığım
Boğazlıyan
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
138
ÖLÜMSÜZ ÖLÜM
Ölüm öyle bir şey ki ne hasret ne de keder
Ele değerse eğer saman çuvalına değer
Kendine değmeyenler anlamaz ölüm nedir
Kendine değenler de anlatamazmış meğer
Dünyada sevilenler için ölüm son durak
Başka söze ne hacet ÖLÜM de orda bırak
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
139
SEVGİLİ CEYHAN
Sevimli mektubunda sitem dolu
Biraz cevap geciktiyse ne oldu
Fotoğrafın bir hatıra olacak
Baktıkça hep seni hatırlatacak
Bizde sık mektup yazacak takat yok
Üzüntümüz düşüncemiz hayli çok,
İşlerimiz de başımızdan aşkın
Karışık duygularla olduk şaşkın
Mektup yazın hafiflesin içimiz
Cezalandık ama yokken suçumuz
Darılmak lazım sizlere ya o zaman
Büsbütün kimsesiz kalmak pek yaman
Çaresiz affediyor görmüyoruz
İlgisizlik kabahat hep bizdedir diyoruz
Hepimiz sağ ve rahatız.. gene de
Akşam evimize kederle dönmede
Ne gelen var ne haber gönül tarumar
Nerde eski şenliğin bakiyyesi bahar
Ne söylesek duygulara her ifade az
Senden olsun mektup gelsin sık sık mektup yaz
Bizden mektup alamazsan aldırma öyle
Sen mektup yaz her aklına geleni söyle
Nermin’i de bu arada unutma sakın
Garipliğe hepimizden o daha yakın
Küçük büyük hepinize selam ederim
Tekrar tekrar hepinizden haber beklerim
Boğazlıyan, 29.12.1961
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
140
MİRAS
Böyle mi olsun istiyordum
Hesapsız kitapsız düşüncesiz
Dırdır mı olsun istiyordum
Dırdır mı etmek istiyordum
İstemediklerim oldu hep
Sevgili babam öldü de...
Bir çıkmaz ki çıkamam
Bir olmaz var yapamam
Pek kötü oldum ama
Kendimi de kınamam
Tükettin her çabamı
Kaybedince babamı
Bir ev var ki geçim ister
Bir tutum var seçim ister
Bir direk var yıkım ister
Babam öldü olan oldu
Bütün kaygı bana kaldı
Götürene yüklerler yükü
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
141
İNAN
Bir rüzgar esti serin serin
Yorgunluğumuzdan habersiz
Bir çiçek açtı dalda renk renk
Durgunluğumuzdan habersiz
Bir çocuk doğdu ağladı sevinçle
Öldüğümüzden habersiz
Her çaba her düşünce içinde din
Her şeyiz her şeyden habersiz
BEN KİMİM
Ben kimim ben biliyorum
Biliyor üzülüyorum
İşin acemisi paranın yoksulu
Sıkıntılı küskün bir Allah’ın kulu
NOKTALAMA
Hayvanların bir üstünlüğü var ki bize
Şaşarlar her şeye üzülmemize
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
142
DEDİLER
Yemekleri kaldırdılar sofradan
Yiyeceksen ye... yemek var dediler
Kırdılar su dolu taze bardağı
İçeceksen iç... su var dediler
Büyük kızı verdiler el oğluna
Küçüğü var sana yarar dediler
Derdim sevda yeri gönlüm bildiler
Zamanı taze bahar bilmediler
Umutlar çırpınarak hep öldüler
Acılar büyüdüler ölmediler
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
143
SIKINTILI HAL
Kanayan yaram bu
Canıma kıyacak
Gösteremiyorum
Kimsesi yok
Düşünmeden öleceğim
Hastalanmadan
Ölüm ne mutlu ne umutlu
İyilerle bir olmak hayali
Zaten var olan ne
Arıyorum bulamıyorum
Seni onu alemi
Kendimi
Kimseye diyemem bir şey
Anlarlarsa ya
Anlarlarsa ya insan olduğumu
Konuşurlarsa ya
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
144
SAVAŞ UÇAĞI
Bir savaş arzusu doğar
Doğar doğar ölür
Öyle iğrenç ki savaş uçağı
Tiksinir öğürür ölür
Dünya dünya benim gözümde
Ben ben dünyanın gözünde
Vallahi kabahatim yok billahi
Yeryüzünde
Boğazlıyan, 09.08.1961
SALI
Hep Salı günleri yolculuğa
İşe başlarım Nihayet Salı günü
Mahkemeye girdim Büyük tesadüf
Ocak, 1963
Hayatımda salının kıymeti pek büyüktür
Belki bütün ruhlar benimkinden küçüktür
Geleceği bilemem geçmişi incelemem
Fakat kararsız günler benim için bir yüktür
Boğazlıyan, 22.07.1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
145
SOĞAN EKMEK
Soğan ekmek seni ben
Baklavaya değişmezdim
Madem ki kaygım tek sen değilsin
Niye senden de şikayet etmeyim
TALİH
Korkular çıktıkça karşıma
Talihim ters yüzü dönüyor
Cinlerim çıkıyor başıma
Şevkimin ışığı sönüyor
ÜMİT
İstikbal istikbal istikbal
Güçlerle savaşıyoruz
Bir ümit bir ümit bir ümit
Bir ümitle yaşıyoruz
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
146
YAŞAMAK
Sen ne beysin ne paşasın
Varsın onlar yaşasın
Sen ey aklımın verisi
Yaşamakta baştasın
ÇOCUK
Biraz da kardeşim Naci için
Kalbin anahtarları kayıptı
Gülücüklerle açtı çocuk
Yaşamak bizim için bir yüktü
Şimdi onun için yaşıyoruz
YANLIŞI ARAMAK
Aradın da bulabildin mi
Hiç hatasız olanı
Kapını yanlışa kapadın
Doğru dışarıda kaldı
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
147
ALLAH
Her şey silinir kalbimden
Tek Allah’a dua kalır
Onun büyüklüğü ululuğu
Benim hiçliğim çoğalır
ALIŞKANLIK
Sıkıntı sıkıntıyı getirir
Tembellik tembelliği
İşin fenası Ömer’im
Sıkıntıdan evde oturur
İMZA
Bir tek cümleye sığdırabilsem
Düşünüp yaşıyor olduğumu
Dünyaya imzamı atmış sayardım
YAZIK
Ağlamamak için gülüyorum
Yazık oluyor gülüşlere
Her şeyden mahrumum mahrum olmaya
Mahrum olmasaydım gözyaşlarından
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
148
BOĞULMAK
Yığıldıkça yığıldı düşünceler
Düşünemez oldum gayri
Halbuki iş öyle değildir
Çoğaldıkça çalışır insan
İYİ- KÖTÜ
İyiliğin de bir haddi olmalı
Bunda da fazla eksik gibidir
Haddini bilene pek iyi derler
Hadsiz iyiye aptal der gülerler
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
149
NOKTALAMALAR
1
Ey mütevazı arzular
Beni siz viran ettiniz
2
Gözlükleriyle gururlanan kız
Kör kız diyeceklerini düşünmez
3
Sözün çok olduğu yerde
Hakikat lafta kalıyor
4
Çok kitap okudum doyamadım
Bir cümlecik kitabı bulamadım
5
Her günüm bir türlü geçti hamdolsun
Yarınım kaygısız ola Allah’ım
6
O kadar bekliyorum Yarabbi
Bana bir cümle bahşetmelisin
7
Yarın diyor muyum demiyor muyum
Daha çok yarınlar geçer dün olur
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
150
ZOR OLAN
Laf anlatamamak
Derdini anlatamıyorsan dostuna
Türkü çağır bari sabır üstüne
EVİN KEYFİ
Bizim evde her şey
Kayıplara karışıyor birden
Kaybolmayan sadece ben
Doğrusu kaybolmayım diye
Kalkmıyorum oturduğum yerden
Boğazlıyan, Şubat 1960
GÖZYAŞI
Kayıplarına ağlayıp da Ömer’im
Bari gözyaşlarını kaybetme
HAYIFLANMA
Arkamı dönmüşüm de hayata
Göremediğime üzülüyorum
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
151
KAYIP ÜSTÜNE
Alışkanlıkların elinde esir
Artık kaybettiğin yetişir
Kaybetmeden kazanmayı düşünmeden
Vazgeçersen kazanacaksın sen
Kaybede kaybede nihayet
Aklımı da kaybedeceğim bir gün
ÇIRPINMAK
Bir bilen var mı zannetmiyorum
Çırpınmakta imiş asıl tat
Maksat diye koştuğumuz maksat
Bir bilen var mı zannetmiyorum
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
152
SEVDA
Serimin güldüğünü anlıyorum
Yeniden geliyorum kendime
Serimin canlandığımı anlıyorum
Kendime geliyorum yeniden
Ha... şimdi ben nasılım
Ellerim ter içinde kalmış
Kara tahtadaki beyaz yazıyı
Ha şu ellerim mi yazmış
Acaba şimdi ben nasılım
Bütün sıralar göz olmuş
Üstüne saplanıp kalmış
Sessizlik çarpışıyor benimle
Bir ruh olmuş
Olsun içim açıldı birden
Yenebilirim her şeyi ben
Çünkü o bilinen yerden
Bir gülüş yansıyor ayna gibi
Bir gülüş ki bana sevda veren
Yenebilirim artık her şeyi ben
Boğazlıyan 1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
153
İZİN
Kime anlatabilirsin derdini
Anlatmaya Allah izin verdi mi
HAKİKAT
Hayali dert edindin de Ömer’im
Hakikat ehline yaklaşmıyorsun
BORÇ
Beni tanıyamazsınız efendim
Çünkü talebe iken size borç verdim
GENÇ AVUKATIN RÜYASI
Kanuna göre haklı davayı kazanırım
Böyle davaları alırım
Vicdana göre haklı davayı kaybetsem de
Savunmak şerefi kalır bende
Müşteriye göre haklı davaysa eğer
İstemem başkasına versinler
Boğazlıyan 1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
154
MESUT OLMAK
Ne amirim ne memurum
Bağrı yanık yaban kulum
Yarım ekmek mitil yorgan
Bulunca mesut olurum
Boğazlıyan 1960
ADEMLİK
Ölmek arzulanan şey
Yeniden doğmaksa yarına
Boğucu ademlikten sıyrılıp
Ot olmak çöller diyarına
Boğazlıyan 1960
YAŞAMAK
Neymiş anlamadım yaşamaktan maksat
Herkes gibi olamayan ahmak mı
Yemek içmek denileni yapmak
Bu kavga gürültü yaşamak mı
Boğazlıyan 1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
155
KRAL
Dünkü kral çürüdü toprak oldu
Bugün ağaç yarın kağıt olacak
Yazılacak bin bir destan üstüne
Krallar meclisinde okunacak
Boğazlıyan 1960
SEVMEK
Ne kadar zalim olurdu Allah
Sevmeyi bahşetmeseydi kuluna
Attığı bu zindandan zira
Sevmekle çıkabiliyoruz yoluna
Boğazlıyan 1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
156
KURTULUŞ YOLU
Susmak bizi boğuyordu
Kurtuluş için çaba lazımdı
Azim sebat lazımdı
Kuşlar uçar sahralara doğru
Karanlık dünyamızdan uçar kuşlar
Çırpınır çırpınır düşer yere
Hürriyete susamışlar
Sabahlar yarıla yarıla büyür
Yığılı kalmış akşamlardan
Kış günü duman tüten damlardan
Semaya nameler yollanır
Yollar hep yürümek ister
Aşkla yürüyecekleri bekler
Yolcular handa pinekler
Yorgunluk gözlerinde büyür
Çocuklar mışıl mışıl uyur
Uyuma çağında olanlardan
Bıkmıyor gençler yalanlardan
Yalanlar yığıla yığıla büyür
Ölüyor daima zamansız
Ne yapacağını bilmeyen bile
Yalan dünyası yıkılır üstüne
Anlaşılır bir ölümlük nafile
15.01.1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
157
DÜŞÜNCELERİM İNTİBALARIM
1.
Kaba insanların içinde
Tertemiz ruhlarla tanıştım
2.
Büyüğüm diye azarlamak istedim
Kardeşlerim demokrasi var dedi
3.
Başımı önüme eğe eğe hep
Ayağa düşürdüm düşünceleri
4.
Rüyamda görsem inanmazdım
Bilmediğim şeyin öğreteniyim
5.
O kadar tembelim ki bir ay var
Çarşıya çıkmayı düşünüyorum
6.
Allah’ı mı darılttın Babacığım
Ki rahatlık yollarına düşmüyor
7.
Yarın olsun görelim işimize varalım
Yapılanı bilelim gün ola harman ola
8.
Çalışmanın değerini tembel tembel oturanlar
Oturmanın değerini çokça çalışanlar bilir
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
158
9.
İçkiyi içmiyorsan iradene hakimsin
İradene hakimsen içkiden korkmak niye
10.
Sevab işlemek için günahtan kaçanların
Cennet olamaz yeri arasat olabilir
11.
Kusuruna kalma küçük sıpanın
Anırmasını bilmiyor abisi
12.
Sevdalı hem efendi hem köle
Sevdaya sitem olmuyor hele
13.
Gülün en irisini en güzelini
Yabanlaşmış bahçede buldum
14.
İçimde bir şey var hâla
Bu gün de bulamadım gitti
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
159
GARİBİN ÖLÜSÜ
Sana da ağlarlar garibim bekle
Sahipli ölülerle birlikte
BELEŞ SİRKE
Hayal hakikatten tatlı
Bu eskiden beri böyle
Denilir ya işte şöyle
Beleş sirke baldan tatlı
GÖRECE
Akşamlar sabahlara kadar kısa
Sabahlar akşamlara kadar uzun
İşsiz kalır mısın
Sabahlar akşamlara kadar kısa
Akşamlar sabahlara kadar uzun
Aşık olur musun
Sabahlar akşamlara kadar uzun
Akşamlar sabahlara kadar
Benim hayatımda bütün
Bu hastalıklar
Boğazlıyan 1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
160
YARANMAK
Herkese yaranmanın imkanı bulunmadı
Böyle bir yola düşen, kimseye yaranamaz
DÜŞÜNMEK
Yaz kalemim yaz
Düşünce senin değil
Dert senin değil
Senin olsaydı hele bir
Yazmak için çok
Düşünürdün...
Yaz kalemim yaz
Boğazlıyan 1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
161
DE
Gel yanıma güzel dostum
Söyle varsın yalan olsun
Seni seviyorum de
Seni seviyorum de
Gel yanıma güzel dostum
Söyle varsın yalan olsun
İstesen başarırsın de
İstesen başarırsın de
Gel yanıma güzel dostum
Söyle varsın yalan olsun
Beni seviyorsun de
Beni seviyorsun de
Gel yanıma güzel dostum
Sevgin varsın yalan olsun
Beni terk etme de
Beni terk etme de
Boğazlıyan 1960
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
162
FATMA’YA
Bunu oku beni an
Fatma’cık zaman zaman
Geçen günlere yanma
Boş laflara aldanma
Geleceği kutlula
Geçmiş zamanı anma
Hayat bir döner dolap
Yazmıyor hiçbir kitap
Çalışan düşmez bitap
Başka şeye inanma
Bütün insanları sev
İyi ol alev alev
Fatma’cık hayat bir dev
Çarpışmaktan usanma
Boğazlıyan, 18.05.1961
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
163
ALDANMA
Derdim bir değil kardeşim
Hangisine yanacaksın
Bitmeyecek ki dertlerim
Şu derde bitti diyecek
Şu derdi yok sanacaksın
Ara sıra avunacak
Hoş günleri anacaksın
Bazan bütün dertle dolup
Az bir zevke kanacaksın
Velhasıl kardeşim dert çok
Yok sanıp aldanacaksın
Tuhafı sen de dünyada
Yaşıyorum sanacaksın
Yaşıyorum sanacaksın
HİCİV
Yayının kirişini felektir geren senin
Attığın ok hedefe elbette varacaktır
Hedef taştan çelikten deyip kırılacaktır
Kahpedir biliyorum şansını veren senin
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
164
NE BENİ BENDEN ALAN SEVGİLİ VAR
Bir gün gelecek dinecek elemim
Varsın o zaman kırılsın kalemim
Sormayın bir şey bana ne ben benim
Ne beni benden alan sevgilim var
Sevgilim ufkumda kızıl şafak gibi
Böldü hayatımı gece gündüz diye
Gülümsemesi bir bahar sabahı
Susması gönlünde benzer geceye
Bir gün gelecek sönecek canım tenim
Başlasın isterim o mesut devir
Sormayın bir şey bana ne ben benim
Ne beni benden alan sevgili var
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
165
TEK KİŞİLİK BAYRAM
Ey kutlu bayramlar ey mutlu günler
Dostluklar, sevgiler, neşeler, imler
Gelmeyin gelmeyin acılar yeter
Gönlüm yapayalnız yar olmayınca
Her şey canlandırır hatıraları
Her iyi, her kötü getirir yarı
Siz olsun acıyın bari
Düşüncem, sükutum var olsun yeter
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
166
MEŞREP
Söyleyemem olmuyor, susamam hiç olmuyor
Eğildikçe eğildim temennaya doymuyor
Kabahat bende değil meşrebimiz uymuyor
DİL BELASI
Dilimin belasıdır atanma durağım
Düşüncelerim ona paralel darmadağın
Ne yol var ne yolak ne dur var ne durak
MUTLU GÜN
Kaybedecek şeyimin kalmadığı mutlu gün
Cesaretle savaşır korkumu öldürürüm
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
167
HİCİV
Niçin kendini hicvetmezsin Ömer’im
Gülmekten başka nedir hünerin
RENK
Denizden bir avuç su nasıl renkli değilse
Burada alemimiz renkli diyemez kimse
DEVLETLİLER
Okudum bunca sene acıdım günlerime
Memleket ne kazandı ve ne geçti elime
Derken yönetimde görünce devletlileri
En iyisi sensin dedim haydi ileri!..
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
168
MÜTEARİFE
En yüksek zeka ve mütearifeden en kavi iradeli ve en
yüksek seciyeli olan kazanır.
MAARİF
Maarif yapsa yapsa kötülüklerin şeklini değiştirir. Değilse
tamamını kökünden söküp atamaz.
SİYASET
Bu memleket kendine daima bir baş arar
Dolusu ağır gelir o hep içi boş arar
KAR
Yağ gene yağ, yağ gene yağ, gene yağ
Karalar beyaz olsun dolsun dere tepe dağ
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
169
HAYATA DAİR
İnsan olmak şansını kaybetmek istemem
Çünkü dünyaya bir kere gelinir
Ölüm ne güzel ne ulu
Bulanlara doğru yolu
Bir su gibi akıyor içim
Dosdoğru olduğum için
Ah ne güzelsin ne yamansın
Gönlüm sana nasıl dayansın
Elin titremesin çarpmasın kalbin
Köylüm kardaşım odama hoş geldin
İç diyorlar içme diyorlar, diyorlar
İçerim almıyor aklım... bilmiyorlar
Bir sevda şarkısı kadar güzel
Temiz havalarda yaşamak hayatı
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
170
BİR BAŞKA AÇIDAN
Yavaş yavaş yaklaşıyor kader
Gözlerim açık görüyorum
Sıkıyor boğazımı yazık
Ölüyorum
Ama düşünüyorum gene de
Yok yok düşünceler ölmüyor
İnsan kaderi yenmek için
Düşünebiliyor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
171
NOKTALAMALAR
1
Kokluyorum havasını yurdumun
Bir koku var, yanık kokusu
2
Ağlamazsınız bilirim erkeksiniz
Yalın ayak, karnı aç efendimiz
3
Allahtan korktuğunu bilmesinler
Derdi Babam ama saklayamadım
4
Çabalayıp durma küçük kuşum
Madem ki bir kere mahkum olmuşum
5
Dava adamı olmalı
Kavga adamı değil
6
Anı geçmişin gerçeği
Ümit geleceğin çiçeği
7
Sevmek de güzel sevilmek de
Umut sevip sevilmekte
8
Sana senden olur yardım olursa
Günahın da sevabın da senindir
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
172
BİR HAVA Kİ
Gülüşün donduğu anı düşünün
Ölümün kanatları çarpar
Havada buğulanır düşünceler
Domur domur arzular açar
Sükutun kalıplaştığı an
Asılı kalır havada bir şeyler
Uçar
Yiğit kalır naçar!..
SABAHIN ALACA KARANLIĞINDA
Karanlıklar durulur durulur
Yer esmer gökyüzü çividi olur
Sarar tiril tiril sabah sevinci
Yeniden kurulan insanın içi
Bir ses arar yerde gökte her yerde
Bir eş arar sevgi yüklü seherde
Dua bizimle baş başa diz dize
Ciğer dolusu hava
Haykırış dolusu sevinç
Doğa gerilen gövdemizde
Sabahın alaca karanlığında
Ruhumuzla biz bize
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
173
ÇİÇERON’A
“Sevmeden sevilmişim saadet olur mu hiç
Sevilmeden sevmişim gözyaşı durur mu hiç”
Çiçeron
BEN
Düşünür dururum çok kere
Ben bir başka mıyım neyim
Arzular sesler içinde
Bunalımlarla dolu içim
Ya niye arzuladığım değil
Söylediğim
Ya niye gizli köşelerim var
Bilmediğim
EKSİKLİK
Anladınız mı ne demek istiyorum
Ben sadece doğruyu severim
SINIR
Bütün güzel kızların gülüşleri
Bir yerde daima çatlak
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
174
SESSİZ SAVAŞ
Bir sessiz savaş içindeyiz güzelim
Düşüncelerimiz konuşuyor
Bir ummana dalmış gözlerim
Ne güzel susuyor
Parmakların itaatsiz güzelim
İnce uzun kalem parmakların
Sandalyenin kenarını buluyor
Tutuyor vuruyor
Mırıltılı dudakların güzelim
Duyulmuyor ama neler dediğin
İtirafı halin aşkı sevdiğin
Yanakların kanıyor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
175
HAYVANLIK
Öküzleri boyundurukta gördüm
İnekleri yalakta
Yolunda giden yolcuya
Köpekler havlamakta
Ne hayvan oğlu hayvan
Şu köpekler
Öküzler inekler
Bir de kuyruk sallar
Bir de böğürür
Bir de süt verirler
Anlamadım şu hayvanlığı
Be birader
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
176
ARZUHAL
Allah’a arzuhal ederim
Toplumda değerler karıştı
Kötüler baş tacı oldu
İyiler köşeye sıkıştı
Sevişen çalan çalışmayan
Övülür sevilir aranır
İyice kavice çalışkan
Kişinin bahtı kararır
Ya kumar baş tacı kulüpler
Ortada ne binler dönüyor
Kimisi manocu lüp lüpler
Kiminin ocağı sönüyor
Aptaldır sataşan haksıza
Cemiyet haksıza bitiyor
Parayı oyunu cakayı
Zalimler bitiriyor
Hırsız da şaşkın neden bekçiler
Pekala o işi yapıyor
İşini görecek kişinin
Memurlar eline bakıyor
Fiatlar bakkaldan bakkala
Alçala yüksele gidiyor
Yüzde on kazanç mı esnafa
Yüzde yüz elli yetmiyor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
177
Kahveler dolup taşıyor
Ve barlar ve sazlar ha keza
Şehirli gününü yaşıyor
Uykular kalıyor sabaha
Genç kızlar geçiyor sokaktan
Göğüsler top gibi taşıyor
Söz atıyorlar ufaktan
Erkekler bu işe şaşıyor
Şehvetin işretin alası
Toplumun en yüksek katında
Daha ne Allah’ın belası
Melanet rezalet sırtında
Kıskanma kınama iftira
Ve riya her şeye yetiyor
Herkesi kınayan kişinin
Kendi de o yola gidiyor
Milyonlar kimlerin cebinde
Değerler ne azap çekiyor
İlgili kişiler yüceden
Kaygısız keyfine bakıyor
Kimsenin doğruyu aramak
Aklının dibinden geçmiyor
Bekliyor halletsin Ulu Hak
Haksızı kahretsin istiyor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
178
Çok bekler daha o doğrular
Hak için her şeyi veremiyorsa
Hakkını arayan kimseye
Bundandır kahraman deniyorsa
İşimiz Allah’a kalmıştır
Allah’a arzı hâl ederim
Uyanmak zamanı gelmiştir
Uyana uyana gidelim
../08/1959
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
179
TEFESSÜH
Biçimsiz şakalar yapıyor
Allah’a kitaba sövüyor
Ana babaları hocaları
Çocuklar yetiştiriyor
GARCİA’YA MEKTUP
Asıl kahraman Garcia’ya mektup götürendir. (vazifesini
her türlü imkansızlığa rağmen itirazsız kabul edip yerine
getirendir..)
EMİRGAN’DA DANS
Emirgan’da çay bahçesinde
Bir ses yayılıyor perde perde
Gönlüm o güzelde
Güzelim edalım
Dans edelim
Emirgan’da çay bahçesinde
Gönlüm o dans edende
Mavilim kumralım sende
Güzelim edalım
Dans edelim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
180
HAK
Hakkını ara, bulamasan da
GURBET YOLLARI
Severim kıvrım kıvrım giden
Gurbet yollarını severim
Yanık bir memleket türküsü
Dinlemiş gibi uzun uzun
İçimi burkan tatlı acı
Her kıvrımında yolumuzun
Severim gurbet yollarını severim
GARİP
Madem ki garibim diyorsun kardeşim
Öyleyse garipsin sen
Gariplik yaşta değildir çünkü
Baştadır
Benim de başımda
Garip kaldım dünyada
Şu genç yaşımda
Ah asıl garip benim
İçimin garipliği yetiyor
Sevgiler bana gelmiyor
Sevgiler bende bitiyor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
181
TEKLİK
Her adamı karıştırma işine
Ve her şeyin sakın düşme peşine
AKŞAMI GÖREN SABAH
Neden öyle oluyor akşamlar
Ağır kantarlarla tartılıyor
Ve sabahlar erken erken
Akşamların kucağına atılıyor
TEDİRGİN
Tedirgin oldum tedirgin
Alışkanlık hayat olmaz insana
Çocukluğumu yitirdim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
182
AĞLATAN GÜLDÜREN DÜŞÜNDÜREN
Kitaplar okudum kitaplar
Ağlatan güldüren düşündüren
Bulamadım bulamıyorum
Bir kitap arıyorum
Kadınlar gördüm kadınlar
Ağlatan güldüren düşündüren
Bulamadım bulamıyorum
Bir kadın arıyorum
İşlerde çalıştım işlerde
Ağlatan güldüren düşündüren
Bulamadım bulamıyorum
Bir iş arıyorum
Sıfırı tükettim sıfırı
Ağlatan güldüren düşündüren
Bulamadım bulamıyorum
Sıfırı arıyorum
Kayseri 1959
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
183
İŞSİZLİK
Akşamlarım ümit doludur
Sabahlarım ümitsizlik
Bütün gün düşündüğüm odur
Yalnız odur işsizlik
Gurbet elde pek zor oluyor
Meteliksizlik
Adana 11.08.1959
UYAN
Uyku ile uyanıklık arası
Yaktı beni o Allah’ın belası
Şimdi gençlik sevişmenin sırası
Uyan gülüm uyan zaman geçiyor
Adana, 1959
NEYLER
Eser eser yel neyler
Söyler söyler el neyler
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
184
GECE KATİBİ
Pehlivan Palas Oteli
Hatıra defterine yazılmıştır
Adana, 1959
Uyuyanlar arasında uyanık
Geceleri gündüzlere eklerim
Karanlığın bitmesini arzular
Halden kaçar istikbali beklerim
Geceler düşüncelerde uzar
Geceler ümitle aydınlanır
Atıversen de imzanı Ömer’im
Fakir gece katibini kim tanır
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
185
NOKTALMA
1
Patlamamış bomba gibidir espriler
Düştüğü mecliste anlaşılmazsa eğer
2
Demek birbirinize yalancı diyorsunuz
Sizi doğru bilirim doğru söylüyorsunuz
3
Bir kere kahramana çıktı adım
Karanlıkta kav çaktılar bakmadım
4
Dilemek benden özür sizden
Özür dilerim hepinizden
5
Bir şeyler arıyorum hep durmadan
Aradığım neyse bulamıyorum
6
İltifat ve teşekkür beklemeden kendini
Feda edebilenler sevilmeye layıktır
7
Önünde de oyna sonunda da oyna
Sonuna kadar gel iradeni ölç
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
186
ÖLÜM
Dal dal ağacı gördüm imrendim
Hani dalım hani çiçeğim
Üç günlük hayatın sonunda
Dalsız çiçeksiz göçeceğim
TEVEKKÜL
Madem ki belirli sonumuz
Gülelim ağlanacak halimize
Mütevekkil diye Ulu Tanrım
Merhamet gösterir belki bize
DİLE DÜŞMEDEN
O kadar aşıkım ki ismime
Dillerde söylenmesin istiyorum
Onu duydukça yüreğim çarpıyor
Ona bir şeyler denmesin istiyorum
MUDARE ÇEŞMESİ
Mudare çeşmesinden geliyor suyun
Nazlı müşteriler tutma değirmenci
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
187
HAK
Leyla Mecnun Mustafa mı dedin
Çırpınanlar bunlar yaşamak için
Ya rahat rahat yaşayıp ölenler
Niçin hatırlanmıyor onlar niçin
ZERRE
Yaratılış içinde toz kadar kıymetimiz yok
Kuşlar kanatlarından çırptı
Yolcuların ayağına yapıştı
Uçmaktı dolaşmaktı umudu
Bir paspasın arasına sıkışt
YELPAZE
Yelpaze yaptım rüzgar yarattım
Maskara oldum gülücük doğurdum
Sevdim de biraz hayatı tattım
Ölüm dediler ondan soğudum
AĞIT
Sevmekti bütün ümidim
Sevda da beni bağlayamadı
Ağlamak istedi gönlüm gözüm
Gözyaşı yoktu ağlayamadı
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
188
GİZLİ SEVDA
Evlerinin önü yoldur
Kamyonlar geçer otobüsler geçer
Sarışınım sevgilim
Yanık yanık türkü söyler
Bakar bakar iç çeker
Bu yolun bir ucunda yar’ı
Bir ucunda hatıraları
Sarışınım baharım
Şimdi küçük bir köyde
Kaba bir herife vardı
Çırpınır çırpınır ah
Ezilir uzaklarda bir kalp
Sevgilim soldurmamak için
Koklamadım goncaları
Bitmiyor bu sessiz savaş
Bütün geceler yar’ı
Adana, 1959
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
189
NOKTALAMALAR
I
Niye mahzun durursun ey dilberi na şad
Gel gönlüme gir gönlümü süsle eyle onu şad
II
Kötü gün dostudur Allah’ım
Kötü günlerde gelir gönlüme
AİLE
Burcu burcu tütüyor gözümde
Evim ailem ocağım
Yarabbi Yarabbi ne zaman
Ne zaman onlara kavuşacağım
14.12.1958
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
190
VAHDET
Gece güne gebedir
Gün doğacaktır elbet
Beni yaşatan nedir
İçimdeki o vahdet
Çekilen işkencedir
Azap hece hecedir
Bir karanlık gecedir
Sabret yorulma sabret
Acı içime kanat
Olur olmazı sök at
Elbet olacak vuslat
Yayda ok gergidedir
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
191
BİZİM ŞAİRLİĞİMİZ
Ne servet ne şöhret
Bizim şairliğimiz
Bir hevesten ibaret
“Suyu bulandırmayım”
Dedimse ne yapayım
Ben sade bir damlayım
Boş zamanın meyvesi
Düşündürmese bile
Dinlendirsin herkesi
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
192
SIR
Kıvrıla kıvrıla düğümlenir
Döne döne açılır
Bir yakan sıcaktır içimizde
Dökülen bir sevilmektir
Sır
Bir bağdır koruyan tüm
Sevili vermekten aşırı
Bir mayadır özümüze
Kişiliğimize başarı
Veren ahmaktır
Alan ahmaktır
Yaranmak değildir
Sırrın gibi yaramaktır
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
193
ÇERÇEVE
Bilmediğim şehirlerde yaşayan
Beni tanımadan benim gönlümce
Düşünürüm insanları her gece
Sokaklarda caddelerde mehtapta
Eğlencede işbaşında hayatta
Her haliyle sevdiklerim gizlice
Bir büyük ailede kardeşlerim zamanın
Sizi düşünürüm sevdamı anarım
Kaderin elinde oyuncak
Çocuksu yalanlar içinde yaşayan
İnsanların
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
194
BU DEFTER
Bu defter
Bu defterde tekerlemeler
Bir kırık çember
Bittiği yerde başlar
Başladığı yerde biter
GARİP
Ay yıldızla birleşti
Mavi gökte kaç kere
Bir çift kuş uçtu geçti
Gölgeler düştü yere
Gölge cıvıltı ışık
İçime doldu sanki
Ben kendine alışık
Bir garibim inan ki
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
195
YALNIZLIK
Ateş olur duman çıkar
Çıkrık döner sarılır ip
Bir acaip
Keskin olsa da kılıç
İpeği kesip
Kılıç ve ipek
Pek enfes
Aynada gördüm kendimi
Kimsesiz yalnız
Ah ayna
Ne arsız
DOLU AH
Gönül dolu ah
Demeden eyvah
Kavuştur Allah
Gülüm çok yaşa
Emekler boşa
Gitmez inşallah
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
196
KARARSIZLIK
Ne yüzümde neş’e
Ne içimde huzur
Bir şeyim kaybolmuş gibi
Parçalanmış da gurur
Atıyorum bir adım ileri
Düşünüyorum
Geri gitmeliyim geri
İçimde bir kararsızlık
Düşünemiyorum da artık
Yürüyorum unutkan unutkan
Düşünmek için bir an
Atıyorum bir adım ileri
Düşünüyorum
Geri gitmeliyim geri
Anlıyorum kaybettiğim şeyi
Kazanılmaz
Zaman denen sermayeyi
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
197
İstikbal için azim gerek
Çalışmak ve karar vermek
Hey İlahi! Sen azim ver
Günlerin boş peteğini
Doldurayım birer birer
Hayat ki bir buzlu kaynak
Öğrenmeden içmesini
Ömrüm bir uzun ah gibi
İster miyim geçmesini
Kalmayayım ağlayışla
Hey ilahi sen bağışla
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
198
BÜLBÜLLER ÖTÜYOR
Aşkın deryasında
Çırpına çırpına ardından
Bir sahilde buldum seni
İri iri kömür gözlüm
Yasemin kokulu saçların
Papatya sarısı tel tel
Gelincikler gibi dudakların
Yanakların gülden goncadan
Ardından koşturan beni
Ne o ne bu
Ah gülümsemen yok mu?
Yaklaşma bana yaklaşma
Dudaklarını uzatınca öpmek için
Gülümsemen uçtu
Sevgim uçtu
Seni buldum ama
Sevgilimi kaybettim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
199
Bütün ihtişamınla karşımdasın
Fakat...
Bir hal var bende
Istırabım
İçimde pelte pelte
Üstümüzde mavi gök
Gülümsüyor...
Erişilmedik sevgili bu
Erişilmedik sevgili
Uzaklarda taa uzaklarda
Bülbüller ötüyor
04.02.1953
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
200
YAĞMUR DUASI
Boş geçen günlerin hatırası
Elimdeki kırık dökük şiir
Göğün en güzel armağanı denize
İlkbahar yağmuru değil midir?
Şimşek gibi gelip geçen rüzgara
Koparıp bıraktı da bir yaprak
Gençlik günlerimiz ki macerasız
Ağlamakla avunuyoruz ancak
Ağlamak hayallemek ihtiyacı
Gençlik günlerimin hatırası
Ya ömür boyunca kalacak nedir?
Kurak mevsimlerin yağmur duası
04.02.1953
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
201
GEL SEVGİLİM
Şu mahzun oda şu hazin yatak
Gel sevgilim gel... gel halime bak
İllerden ayrı güllerden ayrı
Sararmış beniz çatlamış dudak
Akşamın gamı pencerelerde
Bir donuk lamba boğulmuş derde
Der ki sevgilim, sevgilim nerde
Şu mahzun oda şu hazin yatak
Eklenir gece içimde derde
Sanki sen varsın şimdi her yerde
Hasta uykusuz geçen seherde
Gel sevgilim gel gel halime bak
Açılmaz kapım vurulmaz tokmak
Hasretle buldum gurbeti ancak
İlimden ayrı gülümden ayrı
Sarardı beniz çatladı dudak
08.02.1953
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
202
DEDİM DEDİ
Dedim kız senin adın ne
Dedi gülerek goncadır
Dedim kokun doyuncadır
Dedi peki muradın ne
Dedim sürsek zevki safa
Dedi kalmadı mı vefa
Dedim etme cevri cefa
Dedi huyum huyuncadır
Dedim tüter oldum tüter
Dedi oldum senden beter
Dedim bu ayrılık yeter
Dedi ömür boyuncadır
Kozan, 26.05.1951
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
203
KALDI
Bitmedi mi günahımız
Daha çok mu az mı kaldı
Ne zamandır felahımız
Yapmadığın naz mı kaldı
Yandırdın canımı nara
Yeter derinleşti yara
Nolur gezdirme avara
Kırmadığın saz mı kaldı
Dostluktur bizim ahtımız
Karanlık mıdır bahtımız
Ah vahla geçti vaktimiz
Bahar bitti yaz mı kaldı
Tellerin inlemesi bu
Akıttım gözyaşı ahu
Kainat hu çeker hu hu
Yapmadık niyaz mı kaldı
Göğü kaplayan yere
Yıldızlar serpen göklere
İçerimde coşkun dere
Etmedik ikaz mı kaldı
Ey Ömer söylediğin bil
Hakka dönüp verdin meyil
Bir hal ki hiçbir hal değil
Tadılmadık haz mı kaldı
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
204
ARZULAR
Yüce dağlar tepesinde
Bir yerim var çıkamadım
Yücelerin yücesinde
Bir yarim var bakamadım
Bir nağme var hecelere
Bölemeden edemedim
Bir yolum var yücelere
Gidiyorken gidemedim
Bir ışık var kamaştırdı
Gözlerimi göremedim
Derdimi baştan aşırdı
Hakikate eremedim
Sen mani oldun ey nefes
Duydum duydum duyamadım
Ey tatlı ses ilahi ses
Doydum doydum doyamadım
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
205
HAKKIM
Hakkım öyle temelli ki
Haktır ruhum haktır canım
Ve hak istiyor belli ki
Hakkım olsun heyecanım
İçem dolu olam sarhoş
Gönül dertli halim bir hoş
Bir rüzgar ki esiyor hoş
Hakkım diye diye canım
Ömer der ki bu belli ki
Haktır ruhum haktır canım
Hakkım öyle temelli ki
Hak aşkım hak heyecanım
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
206
IPIL IPIL
Kızgın güneşin altında
Susuzluktan çatlamış dudaklar
Ipıl ıpıl yanan ovada
Kımıldamıyor yapraklar
Ova bir yeşil deniz
Pamuktan köpükleri var
Ve denizin kurbanı biz
Özlemimiz karlı dağlar
Kızgın güneşin altında
Uyuyorsa da mışıl mışıl
Henüz bir süt yavrusu
Anne kalbi buna nasıl alışır
Çırpınırken köpüklü dalgalarda
Sarar bizi tepeden tırnağa
Tuzlu sular da
Öyle bir gün gelir ki
Yaşarız bunu uykularda
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
207
Bir çıkında birkaç soğan biraz tuz
Kıtır kıtır kurumuş ekmek
Ve güneşte kaynamış karpuz
Budur bize bir öyünlük yemek
Yatağımız yorganımız bir çuval
Yastığımız bir kerpiçtir bir taştır
Bütün gece deliksizdir uykumuz
Biz toprağız toprak bize kardaştır
Var mıdır sanki ölümden korkumuz
Hayat bu yaşamak bu
Başlarız çalışmaya
Gözlerden dökülürken uyku
Uyanmadan güneş
Ve işte ova halkı
Değildir ekmeği beleş
Canlanır gözlerde geçmiş gelecek
Çalışırken ateş esen rüzgarda
Arar elbet bir soğuk su içecek
Ak alınlar toprak gibi yanar da
Talihimiz kaderimiz bu
Ova bir yeşil deniz
Ve bu pamuk köpüklü denizin
Korsanlarıyız biz
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
208
TESELLİ
Hayat bu işve naz olur
Bu günler de geçecektir
Dar günün ömrü az olur
Ümit dallarda çiçektir
Her şey sönse istikbal var
O ki bana yetecektir
Bugün düşen yarın kalkar
Hayat böyle bitecektir
Azmin güneşi parlaktır
Bizi nura boğacaktır
Umudumuz bir o Haktır
Ufkumuzda doğacaktır
Kozan, 12.09.1951
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
209
ÖÇ
Yayda gerilidir öç
Bugün geril yarın göç
Bir inle bir vızılda
Maziden kop kızılda
Hedefi seç ve gömül
Artık şenlensin gönül
Al güller açtığı gün
Yayılsın cihana ün
Irkın coşar gülerken
Ben de bahardan erken
Hür güllerden açsın öç
Hürriyete olsun göç
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
210
GECE
Bir demet sinir bağladığı kalp
Çözüldü gece görünce mehtap
Ne tatlı ışık ilahi! Yarab
Güneşleri şık gösterme bana
Güneş ki gözleri kamaştırır
Ay ruhumu tutar da yaklaştırır
Dilim dilim hayal seni açtırır
Nolur ey ruhum atma yabana
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
211
SULAR VE KARALAR
Bir göl kıyısı
Durgun sular, yeşil otlar kurbağalar
Kamışlar sazlar yosunlar
Oltaya koşan balıklar
Gülen güneş
Neler var
Durgun sular
Pırıl pırıl pırıldar
Ne de sessiz karalar
Bir şafak uykusu var
Uyuyor tatlı bahar
Fakat sessiz mavi çehre
Donuk donuk solar, solar...
Suda halka halkalar
Sessiz sessiz kımıldanır dalgalar
Sonra koca dağların devrilişi
Gürültüler ve sellerin gelişi
Harp sesleri gümbürtü
Tabiatın harbi var
Karalarda sular suda karalar
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
212
İÇİMİN SOLGUNLUĞU
İçimde sonbahar solgunluğu var
Sanki bir yaz bitti bir güz başlıyor
Bir kıştan haberler getiren rüzgar
Zavallı kalbime keder aşlıyor
Sararan savrulan yaprak misali
Acı yeller esti içim savruldu
Keskin soğuk kesti körpe her dalı
Kavruldu yüreğim yandı kavruldu
Atım eşkin ama gönül usludur
İçim zemberekli kılıç paslıdır
Gönül deli değil ama yaslıdır
Vuruldu şen gönül gamla vuruldu
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
213
SONBAHARIN DEVAMI
Gel içimin aynası sen
Derdimize ağlaşalım
Yas çalıp keder taşalım
Desinler ki bir serseri
İçimin adsız kederi
Telli duvaklı gelini
Daha değmeden elini
Öldürsünler bir askeri
Kalsam yalnız kemik deri
Unutulur mu ki bugün
Unutulur mu bu hüzün
Mahvetmeden aşkın beni
Belki Ayşe’yi kaybettim
Belki Fatmacık yaslıdır
Kalp kırık, gönül paslıdır
Belki halimi arz ettim
Bütün bir bahar usluydu
Bir yaz avutur mu beni
Sonbaharın son elemi
Yarab kaderim bu muydu
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
214
BENİM DE BİR SÖZÜM VAR
Benim de bir sözüm var
Diyorum ki mızrabım
Çalınmadık sazım var
Billur gibi özüm var
Parçalamış çalabım
İşte böyle Nazım var
Bir yumuşak yüzüm var
Viran hanım harabım
Okunmadık yazım var
İçerimde közüm var
Ben bir döner dolabım
Söylenmedik sözüm var
Bir güzelde gözüm var
Ölçülmez ıstırabım
Amma kara yazım var
Benim de bir sözüm var
Diyorum çalınmadık
Sazım var ah nazım var
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
215
AL’A KARŞI HEVESİM
Güneş al al söner ufuk al açar
Güller katmer katmer al koku saçar
Böcekler al gülden al güller uçar
Gözümde renklerin bir aldır adı
Al giyip sevgilim karartsın yadı
Dalga dalga aldır al şanım benim
Şehit düşsem akar al kanım benim
Aldır gözümde tek al canım benim
Al al yanaklıdır al dudaklıdır
Alda aşkım saklı sevgim saklıdır
Al ateştir yakar al şimşek çakar
Meyveler al alsa olgunluk kokar
Bir akşam hüznüyle sular al akar
Al keder al neşe al aşk demektir
Ufkumda renklerin şuhu al renktir
Ümit ateş gibi al-al tutuşur
Bir vuslat sırrını alda bulmuştur
Al renklerin şahikası olmuştur
Al-aldır düşüncem al-aldır ye’sim
Al açar al kokar şevkim hevesim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
216
Şiirimin ilhamı alda gizlidir
Al bulutla yanar camda gizlidir
Al bir cevherdir ki kanda gizlidir
Al-al şehidimin en son örtüsü
Aldır köy kızının kınası süsü
Al mangalda ısı halıda güldür
Al tutuşan yürek yanan gönüldür
Al ferman dinlemez hür oğlu hürdür
Al-aldır masalım al aldır şalım
Renklerin üstünde al-aldır al’ım
Al gıjgıran soba yanan lambadır
Al teldedir duvaktadır candadır
Al türküde manide bayramdadır
Al şarabın al pekmezin tadıdır
Al türkün timsali onun adıdır
Gelincikler al-al açar kırlarda
Nokta nokta süstür al ilkbaharda
Al düğünde al dernekte rüzgarda
Ala karşı al-al açar hevesim
Al hayalim al rüyam al nefesim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
217
ŞİİRDE İSTEĞİM
Ey şiirim gel al-al aç
Benim gönlüm sana muhtaç
Tabiattan kokular saç
Er yurdumda bir yel gibi
Ben istemem senden kalay
Karışma geçsin her olay
Vezin ve kafiye kolay
Kurak kalma bir çöl gibi
Ol bir melek saflık dağıt
Al bir ana yak bir ağıt
Öv yiğidi kağıt kağıt
Ol damla damla göl gibi
Zalime vur, vur da inle
Sağı dinle solu dinle
Hep olmalıyız seninle
Can ciğer ve gönül gibi
Sen dilimin ahengi ol
Sen zevkimin mihengi ol
Sen aşkımın al rengi ol
Aç bahçemde bir gül gibi
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
218
Emelin olmasın bir hiç
Mazinin iksirinden iç
Vur hissime çal içten iç
Öt dalımda bülbül gibi
Öz dilinle aran olsun
Benim yaram yaran olsun
O yarayı saran olsun
Dertli tel saz gönül gibi
Sen Türklüğümün dengi ol
Sen zevksizliğin cengi ol
Sen bayrağımın rengi ol
Bürü yurdu al tül gibi
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
219
KIT’A
Ömür bulutları mor mor
Ahretime göç ediyor
Murat almadan gidersem
Beni gamlı hayattan sor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
220
LEYLA
Akşamın gamıyla güneş batarken
Zavallı gönlümü çel Leyla, Leyla
Bir seher vakti ki kalbim atarken
Salını salını gel Leyla Leyla
Benim aşkım güzelliğe karıştı
Her şeyin üstünde bel Leyla Leyla
Küskün kalbim gene döndü barıştı
Kokunu getirir yel Leyla leyla
Bilmem ki bu derdin devası nedir
Dövünüyor gene tel Leyla Leyla
Her şey güzel her şey hoş mestanedir
Ruhlarda çağlayan sel Leyla Leyla
Leyla Leyla ey içimin Leylası
Gözümün yaşını sil Leyla Leyla
Mecnun olan aşıkların devası
Kurak çöl olduğum bil Leyla Leyla
Bir seher vaktinde yalnız sen varken
Açarım göklere el Leyla Leyla
O seher vakti ki seni ararken
Salını salını gel Leyla Leyla
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
221
KIŞ GELİNCE
I
Evlerin gölgesi ak
Tepeler de ağarmış
Yolları iri ufak
Buzdan aynalar sarmış
Kırbaçlıyor her yeri
Keskin kırbaçla ayaz
Saçakların dişleri
Parıldıyor bembeyaz
Sular sihirbazlaşmış
Çizmiş camda resimler
Pencereler ağlarmış
Ne derlerse desinler
Bütün çörçöp bürünmüş
Kırağıdan bir örtü
Yere yıldız dökülmüş
Kim duydu kimler gördü
Dereler de kaskatı
“Suyumu vermem” diyor
Anlaşıldı maksadı
“Beni kırıp yen” diyor
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
222
II
Ağaçlar çiçek açmış
Aralıkta bembeyaz
Güneş buluta kaçmış
Ediyorlar işve naz
Ah şu hava ne tuhaf
Somurtuyor gülüyor
Gökten dalgalı saf saf
Tüycükler dökülüyor
Giydi artık sırtına
Karalar ak kürkünü
Başlayınca fırtına
Yazamadım türkümü
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
223
SÖZ
Doğru sözler acıdır
İğri sözler gicidir
Tatlı söz baş tacıdır
Sözlerin ne suçu var
Söylenilene değil
Söyleyene bakarlar
Söyleyene de değil
Söyletene bakanlar
Şunlar bunlar zamanlar
Söze mana katanlar
Yoksa dil döner dolap
Sözler kutlu kalıplar
Fail fiil ve makam
Bir sözdeki anahtar
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
224
AĞLAMAK İSTİYORUM
Ağlamak istiyorum
Gariplerin ağzıyla
Ağlamak istiyorum
Bir ayrılık hazzıyla
İçimde bir boşluk var
Gözyaşıyla dolacak
İçimde boşluk var
Bana mezar olacak
Ağlamak istiyorum
Boşalıp dolmak için
Ağlamak istiyorum
Ağlamış olmak için
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
225
BÜYÜYÜŞÜM
Güneş ışığından mahrum ve sessiz
Hür maviliklerin içinde eşsiz
Sarı yıldızlarla doğdum büyüdüm
Ayın tatlı ışığında uyudum
Boşluklarda kaybolmakken umudum
Şimdi o hayal de değil sevgilim
Bir ben var ya artık o ben değilim
ÜMİTSİZLİK
Benim de ömrümün gecelerinde
Yıldızlar doğardı aylar doğardı
Şakıyan dilimin hecelerinde
Bir sevgilim vardı sevgilim vardı
Şimdi günler kara geceler kara
Mavi semalarda kara bulutlar
Bakıp bakıp ağlayarak yollara
Bir hasret çeken var hasret çeken var
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
226
HAŞİM’İ BEKLİYOR
Gurub-i cenkler mahzun ahenkler
Yıldızlı sema ay ve benekler
Aldı Piyale kırmızı renkler
Haşim’i bekler Haşim’i bekler
Ateş dolusundan içecekler
Aşk ile kendinden geçecekler
Gölde kamışlar dalda çiçekler
Haşim’i bekler Haşim’i bekler
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
227
YOLCULUK
Ey fani düşün ki bir gün gelecek
Çıkacaksın ebedi yolculuğa
Dönmeyeceksin hayata bir daha
Görmeyeceksin günün doğduğunu
Görmeyeceksin günün battığını
Belki seni bir cennet bekleyecek
Belki zebanilerin bir yığını
Toplarken rızkını hayatta tek tek
Toplayacaksın ya ateş ya çiçek
Armağan olsun diye bu dünyadan
Götüreceksin ezeli dünyaya
Ya hediye sunacaksın Mevlaya
Ya yanacaksın ateşte durmadan
Çıkar çıkmaz yolculuğa burayı
Unutacaksın görerek orayı
Sorulan suallere verip cevap
Göreceksin orda da varmış hesap
Bekleyeceksin asırlar mezarı
Kurulacak ki Arasat Pazarı
Ya uçasın ya yanıp kurtulasın
En sonunda cennetini bulasın
Senin artık unuttuğun bu hayat
Gidişinle büsbütün başkalaşır
Eşin dostun akrabalar ağlaşır
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
228
Hatırlayarak hep seni durmadan
Fakat unutturacak seni de zaman
Unutmazsa da bir oğul bir ana
Bulurlar mı gelseler de ardına
Bir dikili taş kalacak bir tümsek
Diyecekler şu mezar eskiymiş pek
Gönderirler belki de bir Fatiha
Bekleme ikincisini bir daha
Çünkü fani hakikate gülecek
Bir gün gelip öğrenecek bilecek
Bir gün o da sessiz sakin görecek
İşte hayat, hayat böyle bitecek
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
229
ÇOCUKLUKTA
Bir sinemamız vardı
Delik şeker kutusundan
Tutardık iki ucundan
Mahallenin çocukları
Teker teker bakarlardı
Zıplar nara atarlardı
Neler vardı neler vardı
Kovboylar at arabalar
Mandrake’yle Abdullah’ı
Karanlıkların ilahı
Devler cüceler periler
Kızıl Maske Boeriler
Daha bilmem neler, neler
Sarılırlar makaraya
Geçerlerdi arkarkaya
Ağaçtan iki makara
Arasında sıra sıra
Resimlerden yapma şerit
Yaparken bir resmi geçit
Döndürdükçe makarayı
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
230
Kesilmişti 1001 roman
Yapılmıştı bu sinema
Paramız kibrit kutusu
Bakarlardı bir kutuya
Oynardık sayı oyunu
Ütülürdük sayıları
Fakat yaşasın bu sanat
Aç kor mu bir sanatkarı
Bakarlardı bir kutuya
İşlerdi bizim sinema
Dünkü haylaz kumarbazlar
Yahut zengin müşteriler
Büyüdüler birer birer
Kaldı tadı damağımda
Ne güzeldi ah o günler
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
231
MAĞLUBİYETİM
Firarlıkta salmışken ün
Tutuldum oynadım bir gün
Sözde yenildiğim o gün
“Namahrem” mağlubiyetim
Kaynayıp akarken özüm
Kahkaha dönderdi sözüm
Acuze kararttı yüzüm
“Namahrem” mağlubiyetim
Uğrayınca canım derde
Şimşek çaktı ara yerde
İnsaf yoktu gülenlerde
“Namahrem” mağlubiyetim
HAYALE DÜŞKÜNLÜĞÜM
Çocukluktan kalma bir hatıradır
Hayallere vatan olan düşkünlüğüm
Bana tatlı günlerimi arattı
Hür olmak isteğim ve küskünlüğüm
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
232
MASALLAR
Çocukluğum geçti masallarda
Sessiz gecelerde perde perde
İhtiyar Şirin’i dinler de
Yaşardık zamanları masallarla
Hayalden rüyaya gitmek istemez
Açardık kapanan gözlerimizi
Arardık yumuşak anne dizi
Baş koyacak başka yastık istemez
Keloğlanı tanıdık çok yakından
Üç şehzadeyle de arkadaştık
Nice kaf dağlarını aştık
Nice kılıçlar çektik kından
Cinler perilerle dolu masallar
Kapatırdı korkudan gözümüzü
Büzülürdük acuze görür bizi
Kapardı üstümüzü narin kollar
Dalardık yorgun argın rüyaya
Yaşardık orda peri kızlarıyla
Sihirli kurbağalar göl sazlarile
Kavuşurduk arzulanan hülyaya
Kozan, 09.03.1951
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
233
GÜLÜŞLER
Zevkine uygun baharsa
Canlanır yaşar gülüşler
Şevki ahengi tutarsa
Kabarıp taşar gülüşler
Saygıya sınırı darsa
Adeta şaşar gülüşler
Eğer durak yeri varsa
Acıyla taşar gülüşler
Sıkıntılı zamanlarsa
Mahvolur naçar gülüşler
Yolda gördükleri yarsa
Onlara kaçar gülüşler
Eğer içerde yaşarsa
Gözlerde açar gülüşler
Veya pek çok bahtiyarsa
Nemlenir uçar gülüşler
Kalplere her ne atarsa
Yüze de saçar gülüşler
Gülüşe tarif uyarsa
Hayatta hoş yar gülüşler
Mart 1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
234
ÇOCUK
Bir ailenin tek süsü saadetin ölçüsü
Her acıdan azade tabiatın görgüsü
Alınlara çizmemiş kaderin hatlarını
Henüz açamamıştır saflığın katlarını
İşlenmemiş bir cevher kirli eller değmemiş
Hürriyetin sembolü hayata baş eğmemiş
Ağlarsa meme diye gülerse boş bir şeye
Yoksa acıdan değil gülmez belli nesneye
İçi dışı hep birdir temiz bir çiçek gibi
Görünüşte de öyle saf içilecek gibi
Hürriyet kırlarınla hakiki bir goncadır
Gençlik devrinde artık çileli bir yoncadır
Bir hayat bozularak solup kararıp gider
Bir hayatın külünde çocuk kararıp gider
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
235
ÖZER
Ağlar meme der gibi
Güler şevk ister gibi
Dudakları kıvrım kıvrım
Gözlerinden inci, inci
Dökülürken yaşları
Mırın mırın kırın kırın
Küçük ağzı
Uzun uzun kirpikleri
Ufak burnu
Her yeri
Onun gonca gül gibi
El değmemiş çiçekler
Yeşil sarı benekler
Böcekler kelebekler
Masum tavrı
Kısa saçı
Sarı sarı
Ufak ufak
Kulaklar
Kolları bacakları
Sunar bize
Mesut mesut anları
Evin içi neşelenir
Bulur tatlı baharı
Ufak hareketleri
İster sevgi rüzgarı
O baharsa
Böcek arı
Onda varsa
Koku ister bal ister
Israr eder
Sorarsa
Onun balı
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
236
Saflığı
Hayat bizi kemirirken
Onun ki taraflığı
Masum tavrı
Onu bize sevdirir
Besletir
Büyüttürür
En nihayet
Zalim felek
Kendisini çarka verir
Hayatın çarklarına
Ve böylece o da esir
Bizim gibi
Endişeli
İşveli
Bir hayata
Saf olmayan
Elem neşe
Kata kata
Mart 1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
237
YAĞMUR
Bu günün dinmeyen sıkıntısı var
Camlarda damla damla gözyaşları
Puslu gökte nemli kara bulutlar
Ufuklarda dağılıyor lime lime saçları
Gözyaşları çoğalıp sel oldular
Arzın kurtları açıyor şemsiye
Onlar böylece cevabı buldular
Arz gülerken ağlasınlar ne diye
Damlarda vururken göğün nabzı tık tık tık
Zavallı insanoğlu hırpalıyor onları
Emrediyor tabiat ne kapandın çık çık çık
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
238
RABBİM
Ah! Dünya, dünya derler
Eli yüzü kırışık...
Güneşi methederler
Nuh’tan kalma bir ışık
Gecesini severler
Ay her günkü alışık
Başka nesi var bunun
Çiçeklerse yılışık
Her nereye bakarsan
Birbirine alışık
Ben istiyorum işte
Görmediğim bir ışık
O ışık ki içime
İçim de ona aşık
Ruhumu yükselterek
Versin bana yakışık
Böylece bulmalıyım
Kendimi çok şık
Ne olurdu ki Rabbim
Olsan bana bir ışık
Ah! Bir ışık bir ışık
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
239
AĞIT
İçin coşkun çağlayanı
Bir damlada bin bir mana
Nemli bakarak cihana
İç çekerek ağlayanı
Der ki istediğin hanı
Vermez misin kana kana
Yeniden getir cihana
Feleğe bel bağlayanı
Kaynayan için dumanı
Gözlerde soğuyup akar
Gözler ki dalarak bakar
Bir nokta görür dört yanı
Bazı da müjde zamanı
Ateş tepesine çıkar
Sel olur ateşi yıkar
İçin coşkun çağlayanı
16.04.1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
240
GÜLLER
Al kırmızı birkaç yanak
Bir arı da vızlıyor bak
İşte yaptı onu konak
Herkes kendi neşesinde
E... Anneymiş nemli toprak
Muhafiz dikenli yaprak
Derdimi dökeyim bırak
Bahçenin bir köşesinde
Bir çitle hapsetmiş konak
Esir etmiş veya çanak
Hürriyetsiz solan yanak
Ölür şurup şişesinde
Burunlarda solma bırak
Olsun böyle neşe ırak
Tadına baktırma bak bak
Acı var bülbül sesinde
Dizilmiş yapraksın kat kat
Dikenli daldasın fakat
Kalmayacak yarın takat
Hürriyetsiz nefesinde
Susuz çatlıyorken toprak
Şebnemle aylardan yaprak
Ah! Ölmeliydin yanarak
Hür dağların tepesinde
16.04.1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
241
RASTGELE
Ruhumun aynası
Ne siz ne biz
Ne gök ne deniz
Hürriyet havası
Var alakası
Gönlümün yası
Vatan hastası
Ruhumun pası
En müzmin derdim
Kendimi yerdim
Hüner gösterdim
En müzmin derdim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
242
EĞİLİM
Bir tabib mi gerek yara sarmağa
Derdimi bilmem ki derman bulalar
Bir yaran mı gerek hatır sormağa
Nidem ben yoğum ki beni bulalar
Çiçekler açmaya meyleyledi de
Hala ben avare bulunuyorum
Bilmem felek bana neyleyledi de
Ezelden ebede solunuyorum
Derdimi görürüm seçerim ama
İçimi deşmeye cesaret ister
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
243
GURBET
Yüce dağlar ardından
Evliyalar yurdundan
Uçarak sanki geldim
Bura cehennem bildim
Tu.. tu.. bin kere tu.. tu..
Cehennemden beter bu
Kazandır kazan işte
Hepsi de pis gidişte
Karadır kayaları
Çizmeli yayaları
Yarım saat gidemez
Bir iyilik edemez
Yüce dağlar ardından
Evliyalar yurdundan
Koşarak geldim bugün
Övün eloğlu övün
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
244
NAKARAT
Gürültüler gürültüler
Ah en çok nefret ettiğim
İniltiler iniltiler
Acıyarak vah! Ettiğim
Haykırışlar haykırışlar
Hayret ve ümit ettiğim
Ve duyuşlar ve duyuşlar
Kendimi de kaybettiğim
Fısıltılar fısıltılar
Kendimi de kaybettiğim
Tırıltılar tırıltılar
Boş yere takip ettiğim
Övüşler ve hep övüşler
Hazmedemeyip yuttuğum
Sözler ve hep sövüşler
Varlığını unuttuğum
Nisan 1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
245
EF’ALİ ŞAİR
Ne bir deniz gördüm
Ne bir gemi
Fakat şairliğim tutarsa
Yaparım nice deniz seferleri
Barbaroslarla Turgutlarla
Gezerim her yeri
Annemden başka kadına
Ömrümde bakmadım doyasıya
Fakat şairliğim tutarsa
Severim nice güzelleri
İlan-ı aşklar ederim onlara
Utancından
Söz söylemeyi unutan ben
Daha kılıç görmedim
Tüfek tetiği çekmedim
Şairliğim tutarsa
Her cephede muzafferim
Kahraman ben
Ön cephede giderim
Alnım seccadeye değmedi
Dini bilgim sıfırın altında
Fakat şair olan ben
Aşıkların ön safında
İlahi aşıkların
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
246
Ne vezin ne kafiyeden
Anlamam
Terakkiciyim
Eskileri okur muyum
Eğer okurken şiirimi
Uyumamışsan benim gibi
Dinle beni
Ben terakkici şairim
Vezinsiz kafiyesiz
Hissiz merhametsiz
Şiir bu da
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
247
KÜÇÜK AVCI
Elimde lastik sapanım
Taşlar dahi cebim de
Ben avcılıkta sapkınım
Koşarım kuş peşinde
Şu karşıki dala konmuş
Bu sefer uzaktan nişan
Taşımdan kurtuldum sanmış
Avı kaçırır mı insan
İşte yakın dalda bir kuş
Gidiyorum
Ben gitmeden daldan uçmuş
Vay!.. kuş senin geçmişine
Sapanı çektim göğsüne
Daha atmadan uçtu kuş
Alay ediyor benimle
Gene yakın dala konmuş
Bu sefer attım sapanı
Ah! Kuyruğu olmasaydı
Vuracaktım kuşu hani
Yükseklere konmasaydı
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
248
İNSAN OLMAK
Dinle beni her havadan nem kapma
Doğruluk dururken pisliğe tapma
Yaparsan iyilik... yapamazsan dur
O zaman insan insan olur
HAYAT İKLİMİ
Hayal ikliminde neşe ararken
Bir yara oldu da içimde sızlar
Maviliklerde ağlıyor yıldızlar
Karanlıklar bir nefesi sararken
Dalgalanır aynı kederle sular
Sessiz değil midir şu uğultu
Gönlüm... deli gönlüm size tutuldu
Ayın mahzun tebessümü korkular
Ağlamak mı gülmek mi var hayata
Sararmışsa kan rengi tomurcuklar
Solmuşsa ateşin renkli ufuklar
Ağlamak mı gülmek mi var hayata
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
249
ALLAH ALLAH DİYE
Has bahçede bir gül olsam
Bitsem “Allah, Allah” diye
Gül dalında bülbül olsam
Ötsem “Allah Allah” diye
Boz bulanık ırmak olsam
Aksam “Allah Allah” diye
Bir baykuş bir İshak olsam
Baksam “Allah Allah” diye
Ocaklarda duman olsam
Tütsem “Allah Allah” diye
Uzunca bir zaman olsam
Bitsem “Allah Allah” diye
Küllenmemiş bir kor olsam
Yaksam “Allah Allah” diye
Şimşek bulut al mor olsam
Çaksam “Allah Allah” diye
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
250
Dağların yolcusu olsam
Gitsem “Allah Allah” diye
Ahiret korkusu olsam
Yitsem “Allah Allah” diye
Sürülmemiş toprak olsam
Koksam “Allah Allah” diye
Bir kitap bir yaprak olsam
Yoksam “Allah Allah” diye
Ömer der ki budur halim
Nitsem “Allah Allah” diye
Sana yetmek arzuhalim
Yetsem “Allah Allah” diye
Kozan, 1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
251
DEME
Bu vatan uğruna ne canlar verdik
Toprağın katını açayım deme
Bir tarih boyunca boylar gösterdik
Türklere hakaret saçayım deme
Kanım aldır benim kızıl değildir
Kızıllık yurdumda açayım deme
Kanım yurt uğruna sebil sebildir
Ateşlidir sakın içeyim deme
Ayılar geziyor eski yurdumda
Irkımı üzeyim ezeyim deme
Sana yer bulunmaz yeni yurdumda
Yeni yurdum canım gezeyim deme
Ben sana düşmanım sen bana katil
Düşmanlıktan yana bezeyim deme
İşin gücün ve sen dinimce batıl
Bizi ufacıktan süzeyim deme
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
252
Anan kim baban kim ya bacın kimdir
Bize de o işi yapayım deme
Yahut kardeşin kim ya eşin kimdir
Sakın bizlerden pay kapayım deme
Bir gün seni ta ininde vururuz
Türkleri orakla biçeyim deme
Orağa çekice ay’la dururuz
Türklerin alından yüceyim deme
Eski yurdum gene benim olacak
Etrafa korkular saçayım deme
Kardeşler kardeşi gene bulacak
O zaman korkup ta kaçayım deme
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
253
GÖNÜL GÖNÜLDE
Damla damla düşen sular
Birikerek taşan sular
Dalga dalga coşan sular
Veyahut da sevgili yar
Ya sonbahar ya ilk bahar
Ya dağlarla alakadar
Hepsi hepsi bir onda var
Gezsen tozsan diyar diyar
Gördüklerin neye yarar
O ister o sever arar
Sen değil o verir karar
Bazan yetmişlik ihtiyar
Bazan hepsinden bahtiyar
Bazan bir miskine uyar
Bazan tutamaz ayar
Sayar sayar sayar sayar
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
254
Demet demet çiçek yayar
Bazan yücelerden kayar
Bazan coşkun bazan bizar
İşi gücü eylemek zar
İçi dışı kesilir nar
Yanar yanar yanar yanar
Onda onda hayat onda
Onda onda her tat onda
Taze onda bayat onda
Bir neş’e iki kat onda
Bir acı bin heyhat onda
İyi kötü berbat onda
Onda onda vuslat onda
Her şey her şey kat kat onda
Onda onda her tat onda
Onda onda hayat onda
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
255
ŞARKI
Güller ki gonca gülleri açtı
Bir gül ki bizden çok uzaklaştı
Avare gönlüm doldu da taştı
Gülleri ki pembe gülleri açtı
Dağların başı karla örtülü
Keder sen uzaklaş neş’e sen bürü
Yürü ey sevgilim sevgilim yürü
Güller ki bende gülleri açtı
Kozan, Şubat 1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
256
DÜŞÜNME
Bulmak bilmekten tatlıdır
Anlamak ta sormaktan
Tadı birkaç katlıdır
Göstermenin görmekten
Fakat dur biraz bekle
Görmeden gitmek olmaz
Anahtarsız kapıyı
Açmadan itmek olmaz
Az danış çok düşün ki
Faydasına eresin
Dört bucak nasıl imiş
Anlayasın göresin
Gözünde fer bitmeden
Sıkıntılar itmeden
Ayrıl sevgilinse de
Neş’e henüz gitmeden
Kozan, 01.08.1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
257
SEVGİLİM
Sevgilim gülse
Ezmem koklarım
Yakut gönülse
Kırmaz saklarım
Şeyda bülbülse
Gül dudaklarım
Az düşünülse
Odur haklarım
Sevgilim gülse
Güler şaklarım
Kozan, 03.03.1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
258
NİMET’İN AĞITI
Ben dalında gonca gonca gül idim
Yağmur yağdı usul usul çürüdüm
Sen var iken bu dünyada bir idim
Şimdi el alemin bir ben kuluyum
Herkes akıllı da bir ben deliyim
Dudaklarım kıvrım kıvrım sarardı
Güneş yaktı narin cildim karardı
Annem olsa hasta halim sorardı
Şimdi ailemde eller eliyim
Herkes akıllı da bir ben deliyim
Topuklarım çatlak çatlak morardı
İş görmekten gözüm göynüm karardı
Annem beni seve seve yorardı
Şimdi her hüneri göstermeliyim
Herkes akıllı da bir ben deliyim
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
259
Ben sana zevk sen bana renk verirdin
Canım derdin severek gösterirdin
Şeker şeker kesilirdim erirdim
Şimdi fodulların bir ben keliyim
Herkes akıllı da bir ben deliyim
Ağlıyorum... canım annem bilmesin
İnci inci gözyaşımı silmesin
Kimse beni avutmaya gelmesin
Şimdi gözyaşının bir tek seliyim
Herkes akıllı da bir ben deliyim
Zalimlerin ellerine verildim
Acı-acılaştım yandım yerildim
Huysuzmuşum parmakla gösterildim
Şimdi ağızlarda velveleliyim
Herkes akıllı da bir ben deliyim
Kozan, 03.03.1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
260
AK ÇİÇEKLE ARI
Bir baharmış bir baharmış
Dereler coşar çağlarmış
Her şey her şey bahtiyarmış
Dağlar mor mor kırlar yeşil
Böcekler koşuşurlarmış
Al çiçekten mor çiçeğe
Vızıldaşa vızıldaşa
Yaklaşırlar emerlermiş
Çiçeklerin ballarını
Tutarlarmış sarı sarı
Yüklerile yollarını
Açarmış benek-benek’ler
Böceklere kollarını
Bütün hayat onda varmış
O kadar tatlı baharmış
İşte o tatlı baharda
Ak çiçekle arı yarmış
Ak çiçek ak ak açarmış
Arı koşar vızıldarmış
Ak çiçekle arı bir gün
Gün gülerken karşılaşmış
Ak çiçeği arı sevmiş
Ak çiçek başını eğmiş
Sevişmişler hayli zaman
Tatlı rüzgarlar eserken
Güneş de tatlı değerken
Bu günler uzun sürmemiş
Ve bir semere vermemiş
Çünkü bir gün ayaz gelmiş
Ak çiçeğe çelme çelmiş
Ak çiçek gözünü yummuş
Arı daha hayat ummuş
Vızıldamış yana yana
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
261
Bir o yana bir bu yana
Vızıldamış vızıldamış
Kana kana kana kana
Vızıldamış vızıldamış
Böceklere fısıldarmış
Ak çiçeğin her halini
Sonra ayaz için dermiş
Götüremez vebalini
Çiçekler acımışlar da
Arıya koyun açmışlar
Göz atmış koyun açmışlar
Arı da almış bol bol bal
Hovardalaşmış da dal dal
Her çiçekten damla damla
Güle ağlaya taşımış
İstiflemiş ihtimamla
Fakat ona da zamanla
Ayaz kış musallat olmuş
Bakmış hep bütün çiçekler
Boynu bükük saçı dökük
Sağı solu açık sökük
Hepsinin de yüzü solmuş
Hepsi de can çekişirken
Artık kovana demişler
Onu candan istemişler
O da çekilmiş kovana
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
262
Bir o yana bir bu yana
Vızıldamış yana yana
Bir baharını kaybetmiş
Bir kışını da mahvetmiş
Çiçeklerin sevdasıyla
Gene onların yasıyla
Tekrar bir bahara yetmiş
Tekrar ak çiçekler açmış
Böcekler güllere kaçmış
O tatlı baharmış gene
Hayat kavuşmuş ahenge
Fakat arının olmamış
Bu baharla bu çiçekler
Çünkü daha vefakarmış
Ak çiçeklere böcekler
Arıysa güler oynarmış
Her çiçeğin her dalında
Esasen gözü de varmış
Çiçekleri bir balında
Arı bir tek vefasızmış
O bal çalan bir hırsızmış
Fakat gene gönlü varmış
Zamanla dolar taşarmış
İşte o duygulu anlar
Arı da vınlar vınlarmış
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
263
Bir gün terk etmiş baharı
Beylerin harbinde arı
Yokmuş ağlayacak yarı
Sıkmamış nazik kolları
Onu can verirken
Vefalılık gösterirken
Amma gene bahtiyarmış
Etrafında vızıldamış
Arıcıklar döne döne
Yürekleri sızıldamış
Uçmayınca beylerine
Bırakmışlar karıncaya
Onu öğüne öğüne
Onlar da vefasızlarmış
Vefasızlık yaptı diye
Vefasızlık yapanlarmış
Başlamışlar vızıltıya
Bakın bu güne bu güne
Arı beyine beyine
Hadin düğüne düğüne
Kozan, 03.03.1950
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
264
FAKİR
Paçavra altında kalmışsa fakir
Dudak büküp geçme görüp te hakir
Tutanağı yoksa elinde midir
Avunmuyor gönül var olmayınca
Düşün fakirleri aksın bir nehir
Gururunu silsin kalbinden bir bir
Muhabbetin olsun ona panzehir
Kalbler tutuşur mu var olmayınca
Avundurmak iste evvel ve ahir
Küçücük bir deva olursun zahir
Anlarsın nolurmuş anlatsa bir bir
Felek Mustafa’yla yar olmayınca
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
265
YAZAMADIĞIM
Öyle yerler var cihanda
Duyup da gezemediğim
Öyle şeyler var Kur’an’da
Okuyup sezemediğim
Aşk ateşi var bu canda
İçimde ezemediğim
Merdane hisler bu kanda
Bir türlü bezemediğim
Öyle şiirler var ki canda
Sezip de düzemediğim
Tanrım bütün ilim sende
İçinde yüzemediğim
Ne çok da sır varmış meğer
Azıcık kazamadığım
Dinle Öcal cihan değer
Anlayıp yazamadığım
21.11.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
266
KALEM
Bir elif bir virgül müsün
Sessiz öten bülbül müsün
Gül mü yoksa sümbül müsün
Niçin seni tutar eller
Derviş misin ah edersin
İçini döküp gidersin
Karda izler mi güdersin
Alnında birikir terler
Hep akları karalarsın
Satır satır paralarsın
Yürekleri yaralarsın
Ardında uzanır teller
Gözlerle konuşur izin
Bıraktığın kara yazın
İsteklerin azın azın
Yaşla ardında giderler
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
267
Nokta nokta mı bellerin
Kalbe mi bağlı tellerin
Hünerin tutan ellerin
Niçin seni methederler
Elden düşersen kazara
Sen de uğrarsın nazara
Değiştir derler yazara
Eller seni mahvederler
Tökeşince ara sıra
Bağrındaki derin yara
Akıtınca kara kara
Yeter! Kal em Kal em derler
Kıranardı, 01.10.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
268
YAZI
Bir inci dizgisi mi
Bir kalem çizgisi mi
Bir yürek ezgisi mi
Şu aktaki karalar
Kitapların sesi mi
Muharrir nefesi mi
Sayfaların sesi mi
Satır satır sıralar
Dalga dalga tel tel mi
Bunu yapan bir el mi
Güzellerden güzel mi
Kitaptaki yaralar
Sessizlik dünyası mı
Gölge mi ruh yası mı
Hülyalar hülyası mı
Sayfa sayfa naralar
Gözle konuşan dil mi
Sırra doğru mehil mi
Bunlar harfler değil mi
Yazı denen karalar
Kozan, 1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
269
ADIM
Daha ben doğmadan hatta
Adım dedemde yaşarmış
Gözüm açınca hayatta
Beni bulmayı başarmış
Kendime geldim geleli
Adım benimle dolaşır
Adımı bildim bileli
Her belaya o bulaşır
Beni sevenler adıma
Benden fazla hürmet eder
Sanki benim inadıma
Herkes ona “Ömer Bey” der
Bir çok adaşım da varmış
Adım benden bahtiyarmış
Vücudum ona pek darmış
Ve benden çok ihtiyarmış
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
270
Ünü bir cihanı sarmış
Adım pek çok iş başarmış
Benden aldığı da karmış
Benden sonra da yaşarmış
O adını ad alınca
Adımı adı göstermiş
İnsanlardan ün çalınca
İnsan ona düşman vermiş
Yürüyerek adım adım
Bir ömür boyu yaşımda
Terk edecek beni bir gün
Kalarak mezar taşımda
Kozan, 07.10.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
271
NE KALDI
Dönüp geçirdiğim yıllara baktım
Beni bir düşünce yalnızlık çaldı
Arzum tel tel oldu koparıp yaktım
Külünü geçici rüzgarlar aldı
Kendimi koparıp sele bıraktım
Ruhum sel üstünde gezinen saldı
Maziden atiye bembeyaz aktım
Bende bulunmayan dünyada maldı
Yeniden ruhuma çelenkler taktım
Bu onu bilmeyen sarmayan haldi
İşlenmemiş idim tarak taraktım
Acıyla doluydum neş’e muhaldi
Yolların başı yok sondan uzaktım
Gözlerim maziden atiye daldı
Önceden topraktım sonra topraktım
Ulu tanrım benden, benden ne kaldı
Kozan, 19.10.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
272
KİME NE
Alemi dinlemek bize ne gerek
Okuyup yazıp ün alsak kime ne
Biraz da babamla şiirler derek
Sezip düzüp şair olsak kime ne
Gazali babayı bilir okurum
Kuddusi şiirini alır dokurum
Seyrani yücedir ben ona kulum
Himmeti aşkıyla dolsak kime ne
Emir efendi şairmiş yazarmış
Himmeti aşkıyla düzer düzermiş
Torunları yollarında gezermiş
Moskof çöllerinde kalsak kime ne
Kozan, Eylül 1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
273
EĞLENCEM
Eğlenceyi bilmeyenler
Doğru yola gelmeyenler
Desem doğru desem yalan
Sen söyle ne arta kalan
Halbuki benim eğlencem
Kitaplarım ... günüm gecem
Okuyunca kitaptayım
Evet başka hayattayım
Bırakınca bu hayatta
Hisseyle gelirim hatta
Benden ileri geçen var
Dini iyliği seçen var
Seçersen bir keyftir deyi
Seçmelisin iyi şeyi
Daha çok tecrübesizim
Gündüzsüzüm gecesizim
Fakat değilim bir şaşkın
Gittikçe artıyor aşkım
Kitaplarım kardaşlarım
Diyorlar ki sırdaşlarım
Hayattaki nahoşluktan
İçindeki o boşluktan
Bulursun -dersen- felah
Lâ ilâhe illallah
Kozan, 19.10.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
274
GÖNÜL İSTİYOR
Açılan bir gülsün tam mevsiminde
Benliğin gizlidir tebessümünde
Açıldı kapısı hevesimin de
Seninle kapanıp kalmak istiyor
Kara kaşlı ela gözlü nakışlı
Ceylan gibi nazlı nazlı sekişli
Güzelsin kar yüzlü ve kor bakışlı
Gönül ateşinle dolmak istiyor
Bülbülüsün bahçelerin bağların
Kekliğisin ıssız sessiz dağların
Yeter artık hastalandı sağların
Sevginden dayanak bulmak istiyor
Siyah saçlar bulutlarken yüzünü
Dinlerdim mest olup tatlı sözünü
Anlayınca artık temiz özünü
Gönül dertlerinden olmak istiyor
Elbet bir gün bu saflıktan bezersin
Sen de benim gibi bağrın ezersin
Niye öyle melül mahzun gezersin
Gönül nasibini almak istiyor
Kalbine birisi giriyor belli
Aşkına sadıksan kalır temelli
Gönül bir yelken ki sevginle yelli
Aşkın deryasına dalmak istiyor
Adana, 21.05.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
275
GENÇLİK VE BAHAR
Masmavi bir gök
Yemyeşil kırlar
Bile bize dar
İster kopar sök
O seni sarar
Kılı kırk yarar
Cemiyete kök
Salmışız naçar
Kurtulmak ne kar
Elemini dök
Bak geldi bahar
Eser şen rüzgar
Gönüllere çök
Orda her şey var
Gençlik ve bahar
Kozan
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
276
BABAMA
Beni yetiştiren sen misin bilmem
Senden katre var mı benim özümde
Ben de senin gibi pek yola gelmem
Yılgınlık var mıdır acep gözünde
Sen de durur musun babam sözünde
Ağlarsan da artık yaşını silmem
Damlalar varsın biriksin yüzünde
Ben mert olanların yasını bilmem
Mert olan öcünü koymaz gözünde
Dünya durdukça durur sözünde
Kozan, 15.08.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
277
HAYATTA
Hayat ummanında ben bir damlayım
O ummanda dalgalanırım ben de
Hayat ağaç ben bir yaprak isem de
İsterim ki daim baki kalayım
Hayat denen ağaçta kol salayım
Daha gençlik varken ser ile tende
Bir hatıram kalsın gelen geçende
İsterim ki hayattan kâm alayım
Hırsız olup zamanları çalayım
Kader korkup kaçsın neş’emden hem de
Hayat umman ben bir katre isem de
Umman değil ben ummanda kalayım
Kozan, 10.09.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
278
ZAMAN
Bazan güzel görünür gözlere hayat
Tik taklar arasında geçerken zaman
Tik taklar hızlılaşır sanki deriz ki aman
Bazan da ağzımızdan silinir o tat
Gözümüzde yıl kesilir bir gün bir saat
Çekmek istiyorum uzun çelikten bir hat
Saatler kervanını durdurmak için bir an
Aksini yapmak geçiyor aklımdan hemen
Zaman geçip gidiyor tereddütlerle heyhat
Kozan, 10.08.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
279
DALGIN YOLCU
O eski yamru yumru çukurluklarla dolu
Kaldırımda gidiyor dalgın ve bilmeyerek
Ağır ağır atıyor süzüyor sağı solu
Fakat anlıyorum ki bir şeyler görmeyerek
Ne meramla nereye gidiyormuş bu yolcu
Daldığı hayal neymiş eski bir hatıra mı
Yollar ona dümdüzmüş bastığı hep çamur su
Onu böyle yapan kalbindeki yara mı
Vaziyeti perişan iki büklüm gidiyor
Teker teker çekiyor sarı tespih elinde
Mırıl mırıl dudaklar belki dua ediyor
Mırıltılardan sonra yanık ıslık dilinde
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
280
Gidiyor bilmeyerek görmeyerek gidiyor
Issız kimsesiz yolda geriye dönmeyerek
Yalnızlık yoldaşıdır sormayarak gidiyor
Kalbindeki ateşi zerrece sönmeyerek
Bu yolun sonu nedir neşe mi ıstırap mı
Bu esrarlı yolcudan sorsalar söyler mola
Acaba dışı gibi içi de harap mı
Sormak isterim ama acaba peyler mola
Evet ruhu doluymuş maziden hayallerle
Kalbinde de yer etmiş bir aile yarası
Çok kimseleri kalmış uzakça yad ellerde
Onu mecnun edermiş mazinin hatırası
Adana, 1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
281
ÖLÜM
Ölüm nedir ki:
Kasvetli derin bir sükut
Doymak bilmeyen boşluk
Anlaşılmayan loşluk
Çizilmeyen son hudut
Yolcu denir ki:
Bu dünyayı terk ederler
Girer gibi bir denize
Elem neş’e verip bize
Bir anda uçup giderler
Ruh seslenir ki:
Hayattaki son işkence
Ölüm hür olduğumuz gün
En son kaygı en son hüzün
Göreceğin en son gece
12.09.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
282
BAYRAĞIM
Bir uçtan ta öbür uca
“Ay – Yıldız”la koşacağım
Dikeceğim burçtan burca
Ateşiyle coşacağım
Söyle bana al çiçeğim
Senin sevgindir dileğim
Bakıp neş’eli dalgana
Hür gölgende yatacağım
İstiyorsan kana kana
Al’ına kan katacağım
Seviyorum seveceğim
Senin için öleceğim
Kozan,16.09.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
283
SONBAHAR
Kokularla geçen seher rüzgarı
Sessiz sessizliğin ah eder ağlar
Ekinler gövermiş yapraklar sarı
Melül mahzun gene karşıki dağlar
Sonbahar geldi de bozuldu bağlar
Bahçenin kalmadı ayvası narı
Şu garip gönlümde yandı çırağlar
Şimdiden özledim şen ilkbaharı
Sonbaharın hüznü gönlümü dağlar
Görmedim güz günü bir bahtiyarı
Ne bülbüller şakır ne sular çağlar
Değildir bu mevsim neş’e baharı
Halime acıyor hastalar sağlar
Teselli verin de kalbime yarı
Ne bacım ah eder ne annem ağlar
Kederle satarlar bu sonbaharı
Kozan, 18.12.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
284
HAŞİM
Yaprak dökümünün arifesinde
Israra ne hacet ötmüyor bülbül
Bil ki kalbimizin yanık sesinde
İçimizde kaldı söylediği gül
Savrulmada kokularla havada
Fakat doğmuyor o başka ziyada
Kozan, 1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
285
KAVAL
Dağda kırda yanık yanık inlersin
Neden şikayetçi niye mahzunsun
Sanki ruhumda hüznü dinlersin
Niçin dertli niçin şevkten mahrumsun
Dağda kırda yanık yanık inlersin
Bir ağaçtan seni eller ayırmış
Delik deşik etmiş zaman seni de
Sani seni biraz kayırmış
İstemiş istetmiş inlemeni de
Bir ağaçtan seni eller ayırmış
Değerken yarana hisli parmaklar
Bir yürek acına yoldaş olmuştur
Sesin onu tırnak tırnak tırnaklar
O da yaralarla dolmuş dolmuştur
Değerken yarana hisli parmaklar
Hayatın zevkini alayım derken
Zevkle şevkle öter öter ötersin
Bu zevkte dağılır erkenden erken
Anlaşılmaz garip garip ne dersin
Hayatın zevkini alayım derken
Kıranardı, 01.10.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
286
BİLMECE
İşte sana bir bilmece
Söyle bana ey ay ece
Işıklı gün yahut gece
Hangisini çok seversin
İnsan oğlu söyle bana
Hangisi yakındır cana
Hayalin mi hakikat mi
Hangisini çok översin
Söyleyiniz takvimciler
İlkbahar mı yaz mı güzel
Hangisini sevdin ezel
Hangisiyle çok hedersin
Söyle bana ey yiğidim
Faydalı mıdır eğitim
Ülküne tek mi seğirttin
Hangi yolu çok istersin
Söyleyiniz ey cambazlar
Eşek mi at mı eyler zar
Hangisi çok işe yarar
Hangisini methedersin
Her şey aksi birbirinin
Lokmayla hırka birinin
Köşk ve taksi öbürünün
Hangisi zengindir dersin
Kozan, 19.09.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
287
TALİHİME
Küstüm talihime dedim ne fena
Dünyada bir murat aldırmaz mısın
Talih bana küsmüş anladım ama
Talih bu sözüme aldırmaz mısın
Ümitsizliklere daldırmaz mısın
Talihsizlik fena bana darılma
Yalnız sensin bana hayatta yoldaş
Samimi olmazsan bile kırılma
Talih bana sarıl benimle dolaş
Sonsuz ufuklara benimle ulaş
Kozan, 19.09.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
288
BAĞLARDA GECE
Yapraklar nokta nokta ağaçlar öbek öbek
Mavi gökte parıldar yıldızlar benek benek
Yusyuvarlak bir tepsi parlayan haşmetli ay
Gökkubbe yıldızlarla yaldızlanmış bir saray
Suya düşmüş de aksi nurdan bir sütun olmuş
Donuk ay ışığında siyahın rengi solmuş
Çığlıklar karışıyor kaçan patırtılara
Çocuklar oynaşırken benziyor martılara
Gölgesiyle arkadaş sessiz gelirken beyler
Bir ışık noktası da bayana onu söyler
Yollar imrenmiş gibi gökteki yıldızlara
Pırıl pırıl titreşen şehir benzer kızlara
Dağların yamaçları ışıkla benekleşir
Yollarda kayıp giden sütun kelebekleşir
Evler beyaz hayalet yollar tirşe bir yılan
Ay ufukta gülerken karanlıktır yayılan
Siyah tül bürünürken gök çerçevesi dağlar
Siyah yakut kesilen sırlar inilder ağlar
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
289
Yıldızlar akarlarken çıtırdaşır böcekler
Kutnu döşek üstünde sevgilisi yar bekler
Bir sükunet... içinde ancak ruhlar dolaşır
Dileyen bu gecede sonsuz hazza ulaşır
Karanlık nokta nokta delinirken gecede
Uyku bizi götürür çözer bir bilmecede
Rüya denen alemden tiz çığlıklar uyarır
İnsan bir an içinde geceden güne varır
Kozan, 12.09.1949
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
290
HASRETİM
Bir bahar sabahı bahçeye çıktım
Baktım ki güllerin hepsi açılmış
Pırıl pırıl renkler hoş cıvıltılar
Etrafa mis gibi koku saçılmış
Hafif hafif esen serin bir rüzgar
Sanki gülleri dalları okşuyor
Neş’eden kabına sığmayan kuşlar
Cıvıldaşıp daldan dala koşuyor
Güllerden ayrılmış saksıda bir gül
Kederli duruşu yürek dağlıyor
Bir damla gözyaşı al yanağında
İnci gibi pırıl pırıl parlıyor
Saksıya konulan bir parça toprak
Bağrında besliyor dertli gülünü
Anneden ayrılmış babadan uzak
Islak çehresinden belli hüzünü
Bülbül de şakıyor işte bir güle
Belki o da hasretine ağlıyor
Ağlama ey toprak ey bülbül ey gül
Acılarınız yüreğimi dağlıyor
Ben de sizin gibi bir hasretkeşim
Anneden ayrıyım babadan uzak
Ey Ömer figanın neye yarar ki
Ömür seni yaktı o kurdu tuzak
Adana, 18 Nisan 1948
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
291
DEFTERİN GÖZÜ
Duadan unutmayıp her alışta eline
Düşün ki hem de seni ne kadar sevdiğimi
Bu gönül defterinin her dalışın içine
Kanıtlar ki beni ne kadar sevdiğini
Kozan, Eylül 1948
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
292
ERCİYES
Erciyes başını duman bürümüş
Bulutlar ve sisler içinde bir baş
Ne heybetli duruş ne mert görünüş
Etekler öbek öbek dağ dolu
Hepsi hoş meyilli hepsi de yaşlı
Her taraf sulu köy sağı solu
Bir emir verir ki kat’iden kat’i
Kılıçtan keskindir soğuğu yeli
Değince buz keser yakar suratı
Kış yaklaşır apak olur saçları
Çünkü artık ihtiyarlar Erciyes
Fakat daha kuvvetlenir burçları
Ak sakallı bu ihtiyar çağırır
Görüşmeye tilkiyi kurdu kuşu
O pamuktan kürkü nasıl ağarır
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
293
Beyazlar giyinir bütün dostları
Ne yumuşak ne de güzel kürkleri
Eskimişti zaten yeşil postları
Bizimsin duruşunla toprağınla taşınla
Heybetin geçer kışın yaşını belirtirsin
Ey ihtiyar dedemiz apak olmuş başınla
Eteğinde doğan büyüyen ölen
Senin gibi serttir hem de mülayim
Hepsi sana benzer ağlayan gülen
Eteklerin yurdum suyum da çeşmem
Ekmeğini yiyen Öcal’dır diyen
Vatanım uğruna yıpransın bu ten
Kıranardı, 07.11.1948
ADALET VE ASALET – ÖMER ÖCAL
294
|
Şaban Çakır (Derleme)
Mustafa Kanlıoğlu
Mustafa Özer (özer Koç)
Ahmed ceemal El Hamevi
Prf.Dr.Serdar demirel
N.Mehmet Solmaz
Mustafa Miyasoğlu
Mustafa Ekinci
Galip Boztoprak
Şeyma Kısakürek Sönmezocak
Mustafa cabat
Ebubekir Sifil
Ali Biraderoğlu
İbrahim Ulueren
